DOMINO EFFECT GOTTHARD NUCLEAR BLAST 20/4/2007

Oι Ελβετοί hard rockers Gotthard είναι από τις περιπτώσεις συγκροτημάτων που ενώ δισκογραφούν από το 1992 χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια ώστε να γίνουν ευρύτερα γνωστοί και σε άλλες χώρες εκτός από την πατρίδα τους, τη Γερμανία και την Ιαπωνία. Σαν αιτιολογία προβλήθηκε το γεγονός ότι η προηγουμένη τους εταιρεία δεν τους προωθούσε αποτελεσματικά. Εγώ πάλι νομίζω ότι επειδή οι περισσότεροι τα θέλουν όλα στο πιάτο όντας κατευθυνόμενοι από τα εκάστοτε περιοδικά που έχουν καταστρέψει τη rock μουσική, δεν μπήκαν καν στον κόπο να ψαχτούν με το όνομα αυτό αφού η μούρη τους δεν μπήκε καμιά 10αρια φορές εξώφυλλο.

Ας είναι. Με το “Lipservice” του 2005 οι Ελβετοί (που άλλαξαν εταιρεία) γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, περιόδευσαν σχεδόν παντού, (ήρθαν και στην Ψωροκώσταινα) έβγαλαν και cd/dvd το “Made in Switzerland” οπότε το επόμενο τους βήμα είναι λογικό να αναμένεται από πολλούς με αγωνία.

Άκουσα αρκετές φορές το δίσκο και η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό είναι βιαστικός. Όχι ότι δεν έχει όμορφα τραγούδια αλλά δεν σου κάνει κλικ με τη μία όπως το “Lipservice” (μην πάμε πιο πίσω σε Human Zoo,Homerun,ομώνυμο).

O δίσκος ξεκινάει με 2 κομμάτια τα “Master of Illusion” και “Gone Too Far” τα οποία θυμίζουν νέους Europe(στις κιθάρες) των 2 τελευταίων κυκλοφοριών. Δεν είναι άσχημα αλλά δεν είναι και “All we are” να σε βάζουν στο κλίμα άμεσα.. Ακολουθεί το ομώνυμο αργόσυρτο που είναι μάλλον και το καλύτερο του δίσκου, η πανέμορφη μπαλάντα “Falling” και από εκεί και πέρα πρέπει να φτάσουμε στο 8^ο κομμάτι το “Heal Me” για να νιώσουμε την ωραία “ροκιά”. Όμορφο κομμάτι και το 11^ο με τίτλο “Come Alive”ενώ τα 3 τελευταία κομμάτια τα βρήκα αδιάφορα. Το 6^ο κομμάτι με τίτλο “The oscar goes to you” κάτι μου θύμιζε μέχρι που στο τέλος ανακάλυψα ότι είναι “καρφί” σε κάποιες στιγμές το “Street Girl” των δικών μας Raw Silk.

Σε σύγκριση με κυκλοφορίες άλλων group και με τα σκουπίδια που κυκλοφορούν ο δίσκος απέχει παρασάγγας δεν φτάνει όμως κατά τη γνώμη μου το Lipservice. Για να είμαι όμως δίκαιος στο μέλλον πιθανότατα και να αλλάξω γνώμη καθώς πολλά από τα κομμάτια του Lipservice τα ακούσαμε και live. Ωστόσο πρέπει να τους δώσουμε συγχαρητήρια για την παραγωγή που για άλλη μια φορά σε δίσκο τους αποδεικνύεται πολύ καλή. Οι οπαδοί θα το πάρετε ούτως ή άλλως οπότε μάλλον η κριτική γράφεται για τους υπόλοιπους. A και ο Steve Lee είναι από τους κορυφαίους hard rock frontman άσχετα αν αναγνωρίστηκε στα…42 του. Tέλος δεν ξέρω τι πιστεύουν οι πιο πολλοί αλλά 14 κομμάτια σε ένα δίσκο είναι πολλά ειδικά όταν κατά τη γνώμη μου οι συνθέσεις θα μπορούσαν να είναι καλύτερες. Όταν δεν είσαι και πολύ σίγουρος βάλε 10 και να πιάνουν “κορυφές” παρά 14 με μερικά αδιάφορα.

Θοδωρής Angus