ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 8/12/2001 12:00:02 πμ Mύλος, Θεσσαλονίκη 13/12/2001

Κάντε κλικ πάνω στις φωτογραφίες για να τις μεγεθύνετε

Το φεστιβάλ της Διεθνούς Αμνηστίας είναι ως γνωστόν θεσμός, και αναμενόμενο γεγονός για τους συναυλιόφιλους (concertφίλ). Αναμενόμενο ήταν επίσης ότι θα είχαμε μια εξαιρετική βραδιά, απλά δεν ήταν αναμενόμενο ότι θα είχαμε μια τόσο εξαιρετική βραδιά.

Για πρώτη φορά η Γιορτή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα πραγματοποιήθηκε στον Μύλο. Το club γέμισε, στην αρχή κάτω και μετά αρκετοί ανέβηκαν και στον επάνω όροφο. Αρκετοί έφθασαν με καθυστέρηση, λόγω επίσκεψης Πούτιν, (η σύζυγος είναι η Πουτίν-κα;) και Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως και άλλων επισήμων που μάλιστα ήταν σε διαφορετικά μέρη και όλοι ήθελαν να κινούνται άνετα και να τους φυλάσσουν και καλά. Οπότε όλοι οι υπόλοιποι εντελώς ανεπίσημα, την *2*πατήσαμε χοντρά, και κάναμε αποστάσεις των 15 λεπτών σε 1.30 ώρα, επιλέγοντας στενάκια τα οποία τα ξέρανε και άλλοι, αλλά προπαντός η τροχαία.

Φθάσαμε στο Μύλο πιστεύοντας ότι τα καταφέραμε ταχύτατα, αλλά ευτυχώς και άλλοι τα καταφέρανε, οπότε το μαγαζί ήταν γεμάτο. Αμέσως γευτήκαμε τους πρώτους ήχους των ΓΚΕΤΟ. Το συγκρότημα με πλούσιο ατομικό βιογραφικό των μελών και ανύπαρκτο βιογραφικό ως group. Από τώρα και στο εξής θα λέμε ότι οι ΓΚΕΤΟ πρωτοεμφανίστηκαν στη Γιορτή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και κατέπληξαν τους πάντες. Οι μουσικοί ήταν υπεράνετοι, διασκεδάζανε, έπαιξαν δυνατά, με πολύ κέφι. Η 5άδα θα αποτελέσει ένα νέο σημείο αναφοράς για την ελληνική σκηνή. Τα σημεία που έθιξαν πολλοί μετά στις συζητήσεις ήταν: Πότε προλάβανε και έφτιαξαν τόσα τραγούδια; Τι μεγάλη σημασία έχει να είναι μέλη τόσο έμπειροι μουσικοί; Πολύ ωραίο το τραγούδι στο τέλος (που έντονα τους ξαναφώναζε ο κόσμος) *3*με τα ηχοκρουστόφωνα. Πολύ γκάζι ρε παιδί μου, ειδικά ο Ασκληπιός. Ο τραγουδιστής (Νίκος) πολύ φίνος και ωραία ταίριαξε η φωνή του. Ωραίο και το καπελάκι του. Οι διφωνίες θέλουν λίγο δούλεμα ακόμη. Ο Παπάζογλου ντράμμερ δεν είναι; Που έμαθε και τα έγχορδα; Ο ήχος πολύ καλός (ο Τίτος Καριωτάκης καθόταν στην κονσόλα). Δεν θυμάμαι νεοεμφανιζόμενο group με κόσμο να χορεύει από την πρώτη τους συναυλία. Ειδικά μερικοί ήταν πολύ εκδηλωτικοί. Η απάντηση της Θεσ/νίκης σε Earthbound είναι αυτή, όσον αφορά τη δημιουργία σχήματος με προϊστορία. Μπράβο στην Αμνηστία που μας τους γνώρισε. Αυτά λίγο πολύ έλεγε ο κόσμος, αυτά σας λέω κι εγώ. Να προσθέσω ότι πέρα από τη διάθεση, η μουσική ήταν πολύ καλή.

Ακολουθεί η Ανοδος των ΚΑΘΟΔΟΣ ΟΦ (ΤΩΝ) ΜΥΡΙΩΝ. Να ομολογήσω ότι δεν τους *4*είχα ξαναδεί και πολύ εντυπωσιάστηκα. Τη μουσική τους την ξέρω και την εκτιμώ, αλλά η ενέργεια που εκπέμπουν πάνω στη σκηνή είναι αξιομνημόνευτη. Με πολύ νεύρο και με ένα βιολί να βρυχάται και να κελαϊδά. Ασφαλώς με τέτοιο παίξιμο ήταν λογικό να φύγει όλη η τριχιά από το δοξάρι του βιολιού, αλλά και να σπάσουνε όλες οι χορδές. Μας έπαιξαν και ένα αγγλόφωνο (we ve got the bones) αφιερωμένο στον αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης. Μια εκπληκτική διασκευή σε ένα παραδοσιακό δημοτικό (για την πέρδικα) ήταν μάλλον αφιερωμένο στον χορηγό της φετινής γιορτής, την *5*Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης, που με την οικονομική της στήριξη έκανε τη δική της υπέρβαση (όχι στον προϋπολογισμό της αλλά στο προφίλ της). Μύριοι Φίλοι των Κάθοδος των Μυρίων δεν αφήνανε το group να κατέβει από τη σκηνή. Φίλοι που χορεύανε ασταμάτητα. Ευγενέστατα οι ΚΑΘΟΔΟΣ είπαν ότι δεν έχουν άλλες χορδές, ότι μόνο χωρίς κιθάρα μπορούν να συνεχίσουν, ότι πρέπει να σταματήσουν γιατί ακολουθούν 2 σπουδαία ονόματα, αλλά εις μάτην. Μετά από την απαίτηση, την τόσο έντονη, άλλο ένα και ιδανικό κλείσιμο. Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΜΥΡΙΩΝ συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα την τελευταία μεν στιγμή, αποτέλεσαν όμως μια άριστη επιλογή και όχι κάποια λύση ανάγκης. Μπράβο τους.

Μια κατεξοχήν Αμνηστιακή μορφή, ο ΝΤΙΝΟΣ ΣΑΔΙΚΗΣ πήρε θέση στη σκηνή. Μαζί του όπως πάντα οι DUENTE. *6*Ειλικρινά θεωρώ ότι είναι ο τέλειος γάμος. Ένα τρομερό μουσικό κόλλημα. Ο Ντίνος διαπρέπει, αφήνεται, πετά, ερμηνεύει, χορεύει, κουνά τα χέρια του ως Ολυμπιονίκης στο κροόυλ και οι DUENTE είναι η αφηνιασμένη θάλασσα που ταρακουνά συθέμελα, που βγάζει από το βυθό της υπέροχα λιβάδια με Ποσειδωνίες και που προσφέρει τον υγρό στίβο για τον πρωταθλητή Σαδίκη που πάντα θα είναι Εν Πλω. Το καμάρι ενός ήρεμου αντισυμβιβασμού. Ειδικά φέτος ήταν σαν να βλέπαμε τον Σαδίκη με μουσική Kyuss, TOOL και άκρατη fuzzaτίλα. Το εναρκτήριο κομμάτι ήταν έκπληξη, όπου εμφανίστηκαν με Φαγκότο, τον Πάνο να παίζει μπάσο, αλλά και με ηλεκτρονικά φαζαρτζίδικα πλήκτρα. Μηχάνημα που χρησιμοποιήθηκε και στη συνέχεια. Δεν ήταν ένα απαισιόδοξο livάκι, κάθε άλλο και τα δημοτικά Εν πλώ παρόντα, καθώς επίσης και το πασίγνωστο αντιλαλούν οι φυλακές, το οποίο ζητήθηκε επιμόνως ως το ανκόρ.

Η ώρα περασμένες 1.30. Ο κόσμος παραμένει και περιμένει το group με την αυτόνομη και μοναδική προσωπικότητα. Η ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΙΟΝΕΖΑ ανεβαίνουν, ορεξάτοι μαζί με το νέο... 4ο τους μέλος. Έναν φορητό υπολογιστή, καθισμένο στην καρεκλίτσα του, λίγο ατίθασο αλλά με μια καρφίτσα και το start up δούλευε. Ο τραγουδιστής Ανδρέας με εκπληκτικό νέο look και αστείρευτο κυνισμό. Η παράσταση ξεκινά και μετά από πολύ καιρό ξαναβλέπουμε ζωντανά ένα από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει σημείο συσχέτισης ούτε και με κάποιο άλλο ξένο σχήμα. Η μουσική τους είναι άκρως αντισυμβατική, μακριά από τα κλισέ των τραγουδιών, και οι συνθέσεις και οι ερμηνείες είναι πολυεπίπεδες και πολύ δύσκολες. Καταρχήν ο ντράμμερ, ο Θωμάς επιλέγει να παίζει έτσι που θα έκανε κάποιον dj που έπαιζε το drum n bass του δίπλα στο Energy festival, να κοντοσταθεί αμήχανος. Τα κρουστά επίσης είναι άδεια από μαξιλάρια, και είναι σαν τα ακούς όλα πρίμα, και η επιλογή να παίξει και μόνα τους τα πιατινάκια επίσης σπουδαία. Και όσο για το μπάσο, εκεί τα καλύπτει όλα ο Κώστας. Η επιδεξιότητα του Ανδρέα στην κιθάρα είναι σπουδαία, με τρομερές εξάρσεις, όπου μαζί με τη φωνή του εκτινάσσει το κομμάτι σε περίεργες γωνιές, μη ορατές ως τώρα σε άλλα ελληνικά συγκροτήματα. Τα καινούρια τους κομμάτια, με μεγάλη ρυθμική ηλεκτρονική βοήθεια (το 4ο μέλος που λέγαμε) και με στην τσίτα τις κιθάρες ήταν εκπληκτικά. Πήγε η ώρα 3.30 και ακόμη ο κόσμος, που χόρευε, ζητούσε και άλλά κομμάτια.

Γιατί για 5,5 ώρες ήμασταν εκεί μέσα. Σε κάποιο rockwave περνάμε λιγότερη ώρα, και καθόμαστε και λίγο. Εδώ ορθοστασία κορμιού, ψυχής και διάθεσης. Ανεξάντλητη πλήρωση για μια γιορτή που αξίζει να την γεύεστε όλοι. Δεν θα πω τίποτε παρωχημένο συνθηματολογικό, απλά να πω τα συχαρίκια μου σε όλα τα συγκροτήματα, που πραγματικά τα έδωσαν όλα. Χωρίς κόμπλεξ, καθόλου σφιγμένοι και πολύ κεφάτοι. Γιατί, πέρα από την Αμνηστία, αυτοί καταλαβαίνανε πολύ καλά τη σημασία της μουσικής να ευαισθητοποιεί τον κόσμο.

Και του χρόνου με υγεία.

Κυριάκος Σκορδάς