Ένα απρόσμενα καλό συναυλιακό βράδυ ζήσαμε την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου στο club του Μύλου. Στη σκηνή βρέθηκαν δύο, ουσιαστικά, νέα συγκροτήματα της πόλης: οι Boomstate και οι Young Persons. Αμφότερα τα συγκροτήματα έπαιξαν καλά, αλλά το θετικό ήταν η προσέλευση του κόσμου. Γύρω στα 200 άτομα βρέθηκαν στον χώρο (ίσως να ήταν και παραπάνω απ? όσους είχαν πάει να δούνε τους Closer λίγο καιρό νωρίτερα) για δύο συγκροτήματα σχεδόν άγνωστα και σε μια πόλη με δρόμους παγωμένους και θερμοκρασία υπό του μηδενός! Αυτό κι αν δεν ήταν έκπληξη...

Οι Young Persons άνοιξαν τη συναυλία και έκαναν αυτό που πρέπει να κάνει κάθε support group, που είναι και εντελώς άγνωστο. Μέσα σε είκοσι λεπτά παρουσίασαν μέρος της δουλειάς τους, χωρίς να κουράσουν τον κόσμο. Τα... Νεαρά Ατομα είναι δύο μουσικοί οι οποίοι αυτοσχεδιάζουν με το σαξόφωνο, την τρομπέτα και το πιάνο πάνω σε έτοιμες ηλεκτρονικές συνθέσεις που παίζονται από τον παρόντα επί σκηνής υπολογιστή. Έχουν και αγγλικό στίχο, τον οποίο τραγουδά το ένα... νεαρό άτομο άλλοτε θυμίζοντας Louis Armstrong και άλλοτε Tom Waits! Το αποτέλεσμα είναι πάντως άκρως πειραματικό, αλλά πολύ ελκυστικό.

Οι Boomstate από το ανέβασμα τους και μόνο στη σκηνή θύμισαν Bad Seeds! Μόλις έριξαν και τις πρώτες νότες, αυτό επιβεβαιώθηκε. Όχι, ότι κινήθηκαν μόνο σε αυτόν τον ήχο. Πολλά διαφορετικά πράγματα ακούσαμε από τους έξι μουσικούς. Αρχικά, σε ήρεμα μονοπάτια και έπειτα πιο δυνατά. Μάλλον τα ξεσπάσματα τους πάνε πιο πολύ. Γι αυτό προτείνω: μην σταματάτε, ρε παιδιά, τα τραγούδια πάνω που πάμε να ξεσηκωθούμε. Αφού όσες φορές παίξατε δυνατά, ήταν υπέροχα! Φανταστείτε ότι για πολύ ώρα τα τραγούδια δεν είχαν drums, αλλά αυτό δεν περιόριζε τον ήχο της μπάντας. Επιπλέον, σίγουρα δεν έχουμε ξαναδεί ελληνική μπάντα με δύο βιολιά! Και τι παίξιμο! Πάνω σε αυτά στηρίζονταν οι περισσότερες συνθέσεις των Boomstate.

Για περίπου εβδομήντα λεπτά μας κράτησαν συντροφιά οι έξι μουσικοί, που μερικούς από αυτούς τους έχουμε ξαναδεί σε γνωστές και αγαπημένες μπάντες της πόλης. Σε μια συναυλία πολύ συμπαθητική και με δύο συγκροτήματα που άξιζαν τα λεφτά τους, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Και αν κάποια στιγμή μάθετε ότι κάπου ξαναεμφανίζονται, μην αφήσετε την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Κώστας Παπασπυρόπουλος