ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ 30/11/2001 Club, Μύλος 14/12/2001

Το Club του Μύλου αποδείχτηκε τελικά μικρός χώρος για τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ και τα εισιτήρια την Παρασκευή το βράδυ εξαντληθήκανε γρήγορα. Λίγο μετά τις δέκα ο χώρος ήταν ήδη γεμάτος, αλλά τα φώτα σβήσανε δέκα λεπτά πριν από τις έντεκα. Τα Διάφανα Κρίνα είναι από τα συγκροτήματα που έχουν φανατικούς οπαδούς και αυτό φάνηκε καθαρά και στην εμφάνισή τους αυτή. Ο κόσμος δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να τραγουδάει και να συμμετέχει, από την άλλη και τα Διάφανα Κρίνα σέβονται το κοινό τους και δεν κάνουνε πρόχειρα live. Έχουνε πλέον δεθεί πολύ καλά μεταξύ τους και έχουνε ξεχωρίσει από την μάζα των υπολοίπων ελληνικών σχημάτων. Παρατηρώντας και τον εξοπλισμό από τους κιθαρίστες, καταλαβαίνεις ότι τα τόσα πολλά πεταλάκια έχουνε πραγματικό λόγο ύπαρξης. Ο ήχος από τις κιθάρες είναι καλοδουλεμένος και προσεγμένος και - επιτέλους πια - δεν μπαίνει απλά μια παραμόρφωση για να χτυπιόμαστε, υπάρχει επεξεργασμένος ήχος.

Το σετ ήτανε μοιρασμένο σχετικά ομοιόμορφα σε όλους τους δίσκους τους και ακουστήκανε και πολλά καινούρια κομμάτια. Ιδιαίτερα στα κομμάτια του πρώτου δίσκου οι εκτελέσεις ήτανε καταπληκτικές, για αυτές και μόνο θα άξιζε κάποιος να δει το live. Σε τελείως διαφορετικό στυλ και ρυθμό, έχοντας μέχρι και jazz πινελιές, οι εκτελέσεις αυτές φανερώνουν ένα συγκρότημα που συνεχώς εξελίσσεται και δοκιμάζει καινούρια πράγματα στον ήχο του. Παρ´ όλα αυτά το κοινό τραγουδούσε συνεχώς και το "κανονικό" Μέρες Αργίας και τα Διάφανα Κρίνα τους προσφέρανε και την εκτέλεση αυτή.

Δεν ξέρω τι συναισθήματα είχανε οι θερμοί οπαδοί του γκρουπ μετά το τέλος της συναυλίας, αλλά οι δυο και μισή ώρες που κράτησε ήτανε μάλλον κουραστικές. Εντάξει, μπορεί να γκρινιάζουμε για τις συναυλίες - ξένων κυρίως - σχημάτων που παίζουνε για μια ώρα, αλλά οι δυόμισι ώρες τείνουν να κουράζουν τον περισσότερο κόσμο. Από την άλλη όμως, με κομμάτια όπως "Κυριακή Των Βαΐων", "Απ´ το ’πειρο Σε Σένα", "Έγινε Η Απώλεια Συνήθειά Μας" μπορείς να πεις ότι η συναυλία δεν άξιζε;

Γιώργος Γoργογέτας