HAUNTS BARK BARK BARK RETARD DISCO/MSEN 14/5/2007

Σκύλος που γαβγίζει δεν δαγκώνει…, τι γίνεται όμως όταν γαβγίζει πολύ? Και πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα ολοκαίνουριο όνομα που γαβγίζει 3 φορές!

Οι BARK BARK BARK μας έρχονται από την Αμερική. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα προσωπικό project κάποιου Jacob Safari, ο οποίος στο myspace του λέει….:

bark bark bark is jacob safari
i ride a horse and hold a sword
just making some noise in tucson, az
sometimes i have a band
sometimes i play alone
everyone hates me..

Μετά από αυτή την εισαγωγή αντιλαμβάνεστε πως αυτός εδώ ο 1^ος του δίσκος δεν είναι κάτι απλό, ούτε κάτι συνηθισμένο. Υπάρχουν κομμάτια που μπορείτε να τα αγαπήσετε αμέσως, κάποια άλλα που μπορεί να σας ξενίσουν (αλλά όχι να σας ξυνίσουν) και κάνα δυο που μπορούν να εκνευρίσουν τους συναοκρατές τους…., όπως συμβαίνει και με μένα στο γραφείο που η γραμματέας μου λέει «Τι είναι αυτά που ακούς ρε Κυριάκο;» και εγώ αφελώς απαντώ BARK BARK BARK για να εισπράξω αυτό τη γκριμάτσα απορίας που πάντα όταν τη βλέπω ξεκαρδίζομαι…

Να θέσω λοιπόν συντεταγμένες για τον κ. Safari. Ξεκίνημα από τα βασικά Sonic Youth (OK αλίμονο άλλωστε), να πάω στους Xiu Xiu (σε καλό δρόμο είμαστε) και στους Animal Collective και μετά χαθείτε σε έναν δαίδαλο, από όπου θα περάσετε δίπλα και από τους trans Am, στους οποίους ρίξτε ένα γεια. Να προσθέσω ότι είναι μόλις 20 χρονών το παλικάρι!!!!!

Καταφέρνει να διατηρεί μια αξιοθαύμαστη «θολούρα» ακόμα και όταν υπάρχει απλή μελωδία. Εκπέμπει μια αυθάδεια θορύβου, από αυτά του τρελαμμένου πιτσιρικά έως του ώριμου πάνκ. Ανάκατα ριφ και έντονα μπάσα, με θορυβοποιά στοιχεία, καμπανούλες, πάμπολλα σκρατσαρίσματα (!), ηλεκτρονικοί βομβαρδισμοί, με ανάπαυλες, θυμωμένα λόγια και ρομαντικές αναμνήσεις ενός ερωτευμένου.

Στο εσώφυλλο προσθέτει «we’ve got to stick together. No one else will ever win. Last nights mess won’t last forever! Everything ever really does..”

Εμβόλιμα μας παίζει και κάτι πιανάκια, σαν να ακούς τον Geoff Farina, αλλά να τραγουδά θλιμμένα. Ανάκατα όλα αυτά με αρκετά βαριά keyboards και απαγγελίες, συντηρώντας ρυθμούς και ξεκοιλιάζοντας τα groovy στοιχεία, ενώ άλλοτε αφήνει χώρο και για hip-hop περιηγήσεις. Μια χαρά ντεμπούτο λοιπόν με 14 ενδιαφέροντα τραγούδια, που έχουν το κάτι τις τους.

Η παρανοϊκότητα σε απλή έκδοση, η μελαγχολία ως αέναη έμπνευση, η νιότη ως προσθετικό εργαλείο, η περιγραφή ως στοιχείο αποπροσανατολισμού, η σύνθεση ως μέσο διάλυσης, η οξύνοια ως άλλοθι στο αλλοπρόσαλλο.

BARK BARK BARK …o δίσκος που γαβγίζει τρεις φορές και που δαγκώνει περισσότερες…

Κυριάκος Σκορδάς