ANATHEMA ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ Club, Θεσσαλονίκη 6/2/2002

Οι ANATHEMA είναι από τα συγκροτήματα που πλέον στις τάξεις των οπαδών τους δεν συγκαταλέγονται μόνο metalheads όπως παλαιότερα αλλά και ακροατές άλλων μουσικών ειδών, χωρίς αυτό βέβαια να είναι απαραίτητα αρνητικό. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση τόσο σ´ εμένα όσο και στο Χρήστο Βογιατζή ήταν η παρουσία πολλών γυναικών στο συναυλιακό χώρο κάτι που δεν συνηθίζεται σε rock metal συναυλίες τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό.

Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η προσέλευση του κοινού ήταν αρκετά ικανοποιητική αν σκεφτεί κανείς και την τσουχτερή τιμή του εισιτηρίου (8.000 δρχ για ένα συγκρότημα).

Οι ’γγλοι δεν ήταν και τόσο τυπικοί αφού βγήκαν στη σκηνή μισή ώρα αργότερα από την προκαθορισμένη, δηλαδή περίπου στις 9 και το κοινό τους υποδέχτηκε με ενθουσιασμό. Ο Vincent (και όχι ο Danny, όπως φώναζαν αρκετοί από κάτω) Cavanagh, έκανε νόημα να σταματήσουν τα χειροκροτήματα και ξεκίνησε να σιγοτραγουδάει τους πρώτους στίχους του "Empty" από το "Alternative 4". Στη συνέχεια έπαιξαν στο καπάκι το "Looking Outside Inside" από το νέο άλμπουμ και μετά ακολούθησαν 3 αν δεν κάνω λάθος κομμάτια από το "Judgement" τα "Deep", "Pitiless" και το "Forgotten Hopes".To "Judgement" ήταν και το άλμπουμ που "τίμησαν" περισσότερο αφού από αυτό το δίσκο ακούστηκαν άλλα 4 κομμάτια.

Το set των Anathema διήρκεσε περίπου 2 ώρες και ακούστηκαν τραγούδια από όλες τις περιόδους τους, από τη νέα (βλ νέος δίσκος) από αυτήν των "Eternity" , "Judgement" και "Alternative 4" (η καλύτερη κατά τη γνώμη μου), ενώ έπαιξαν και το "Nocturnal Emission" από το "Silent Enigma" και φυσικά κάτι που όλοι περίμεναν, μας γύρισαν πίσω στο 1993 και στο "Serenades" με τον ύμνο "Sleepless".Η καλύτερη ,κατά την προσωπική μου άποψη, στιγμή της συναυλίας ήταν η πολύ καλή διασκευή στο "Comfortably Numb" των μέγιστων Pink Floyd, *2*ενώ η χειρότερη χαλαρά η απαράδεκτη εκτέλεση του "Fragile Dreams" που του άλλαξαν τα φώτα. Κρίμα γιατί είναι το καλύτερο τους τραγούδι.

Συνολικά για τους οπαδούς των Anathema ήταν μια πολύ καλή συναυλία ενώ και το ίδιο το συγκρότημα φάνηκε να το διασκεδάζει ιδιαίτερα αφού δεν νομίζω να βλέπουν συχνά stage diving στις συναυλίες τους και πώς να βλέπουν άλλωστε όταν με τα τελευταία τους album έχουν εξελιχθεί σε ΠΥΞ ΛΑΞ της Αγγλίας... Υπ´ όψιν δεν το θεωρούμε αυτό υποτιμητικό απλά κάτι που δεν το θέλαμε σαν οπαδοί της metal μουσικής. Όσο για μένα, εμμένω στην πάγια άποψη μου ότι "συναυλία χωρίς headbanging, γκόμενα χωρίς βυζιά" (Χωρίς παρεξήγηση από τις αναγνώστριες του άρθρου).

Κώστας Λιανίδης