SIDONIE 21/2/2002 Case del Loco, Zaragoza, Ισπανία 3/3/2002

Το συγκρότημα των Sidonie αποτελεί μια από τις πιο indie προτάσεις που έχει να επιδείξει όλη η Ιβηρική Χερσόνησος. Το τριμελές εκκεντρικό συγκρότημα έρχεται από την Βαρκελώνη, η οποία απέχει περίπου 3-4 ώρες από την Σαραγόσα, όπου έδωσαν την πρόσφατη τους συναυλία. Γεωγραφική συνέχεια με την Ζαραγόσα, μια πόλη 700.000 περίπου κατοίκων να αποτελεί αρκετά συχνά στάση πολλών συγκροτημάτων. Οι συναυλιακοί χώροι είναι περισσότερο όμως προσανατολισμένοι στο κλασικό ρεπερτόριο.

Το Casa del Loco αποτελεί ένα από τα must clubs της πόλης, όταν μπορείς να ξεφύγεις από την κραιπάλη των τάπας ή των canas. Η έλευση των Sidonie ήταν ένα αρκετά σημαντικό γεγονός, στηρίχθηκε από τα γνωστά δισκάδικα Fnac και από νωρίς το βραδάκι αρκετός κόσμος μαζεύτηκε στο σπίτι των τρελών, όπως σημαίνει η ονομασία του club. Λίγο πολύ καμιά 350αριά άτομα, απόλυτα ταιριαστά και με το πολύχρωμο διάκοσμο, αλλά και εν μέρει με την τρέλα *2*που κουβαλάνε οι Sidonie. Ενδυματολογική πανδαισία και πανόραμα χρωμάτων στα μαλλιά και στα γένια.

To συγκρότημα ήρθε την προγραμματισμένη ώρα, μπήκε στο μαγαζί με κάμερες και φώτα, αλλά και με κατεβασμένα παντελόνια γιατί θέλανε να μας έχουν όλους χεσμένους. Ανέβηκαν στη σκηνή και ζήτησαν από τους Αραγονέζους να τους φωνάξουν ρυθμικά παλιαδερφάρες, πράγμα που με ζέση το κοινό έπραξε. Σκηνικό indie και psychedelic, με πολλά φτερά χρωματιστά, που τύλιγαν τα μικρόφωνα, βελέτζες που κάλυπταν τα ντραμς και ανάλογα διακοσμητικά μπιχλιμπίδια.

Ενταση και πάθος, ρυθμός και κέφι. Το τριμελές συγκρότημα των axel, marc και jesus (προφέρεται χεσούς) σε μεγάλο οίστρο. Υποβοηθούμενοι που και που από κάποιον κημπορντίστα είχαν την άνεση να χορεύουν έξαλλα όταν ο ρυθμός ήταν πάντα παρών. Μπάσο, κιθάρα ντραμς και οι αναλαμπές των primal scream, Happy Mondays, Inspiral Carpets αλλά και Pink Floyd ερχόντουσαν κατά κύματα στα αφτιά μας, μόνο που όλα τα τραγούδια ήταν δικά τους. Το υβρεολόγιο και η υπερβολή σε εκφράσεις και λικνισμούς προκαλούσαν ντελίριο στον κόσμο, ο οποίος ήταν σε αναλογία κορίτσια αγόρια τουλάχιστον 60/40, ίσως και περισσότερο. Στη χώρα μας κυρίως υπάρχουν μπακουροποσοστά στα live.

Mε 3 μίνι δουλειές και ένα πρόσφατο μεγάλο άλμπουμ γέμισαν 2 ώρες χαβαλέ, αλλά και γητεύοντας πάθη και ακρότητες. Ξέροντας που να σταματούν ήταν απόλυτα διασκεδαστικοί, προσφέροντας στην ουσία ένα show, ροκ ήχων κυρίως από την Γηραιά Αλβιόνα, *3*ψυχεδελικών ρυθμών και διαθέσεων, και με άριστη γεύση του χιούμορ, ώστε μια συναυλία να αποτελέσει μια άριστη επιλογή διασκέδασης, αλλά και παράλληλα να σε ανεβάσει έστω σε ανεκτό επίπεδο στα μάτια της τύπισας που επίμονα της έλεγες ότι πρέπει να πάμε σε αυτή τη συναυλία.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα της εμφάνισης η στιγμή, που όλο το club χοροπηδούσε και ο Jesus Sentra βγαίνει στη σκηνή με ένα τεράστιο σιτάρ (το διάσημο ινδικό έγχορδο), ζητά από τον κόσμο να καθήσει στο πάτωμα (το βρωμερό από τις τεράστιες ποσότητες μπύρας) και ο κόσμος... κάθεται και παρακολουθεί μέχρι να νιώσει, μετά από ένα 5λεπτο πιασίματος, ότι τώρα υπάρχει το mood για εκτίναξη και ξεχαρβάλωμα του σώματος. Η αγγλική γλώσσα που χρησιμοποιούν σε όλα (σχεδόν) τα τραγούδια τους βοηθάει για να διασκεδάσει ένας μη Ισπανός ακόμη καλύτερα, αλλά κυρίως και να κατανοήσει πιο εύκολα και τη μουσική.

Το εισιτήριο φθηνό 6 Ευρώ (προπώληση), 8 στη πόρτα, τα ποτά καλά, 3 Eυρώ το μπουκάλι η μπύρα, 2 το κρίκετ. Η πρώτη μου συναυλία που πάω έξω με το ίδιο νόμισμα και αισθάνθηκα πολύ άνετα, και να κατεβάσω πολλά, αλλά και να κεράσω επίσης πολλά, και να δεχθώ κεράσματα πολλά. Μια άλλη όμορφη πτυχή του Ευρώ.

Το τελευταίο άλμπουμ των Sidonie φέρει απλώς το όνομά τους, και μάλλον θα το παρουσιάσουμε τις προσεχείς μέρες.

Το κλείσιμο της βραδιάς ήταν λίγο εορταστικό, αφού σε ένα κομμάτι προσκαλέσανε κάποιον τραγουδιστή από ένα ροκ συγκρότημα της Σαραγόσας (δεν θυμάμαι όνομα) και τραγουδήσανε παρέα ένα τραγούδι του ντόπιου σχήματος, αλλά και το φινάλε με μια διασκευή από T-Rex.

Κυριάκος Σκορδάς