Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ Joon-ho Bong 28/5/2007

Τελευταία η έμπνευση με έχει εγκαταλείψει γι αυτό άλλωστε έχω εξαφανιστεί από τις καθιερωμένες κριτικές. Χωρίς να μπορώ να πω με βεβαιότητα πότε ακριβώς έγινε αυτή η εγκατάλειψη, παρόλα αυτά είμαι σίγουρη ότι εδώ και κοντά πέντε μήνες η σταδιακή απομόνωσή μου στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού δεν μου κάνει ούτε πνευματικά, ούτε σωματικά, ούτε κοινωνικά καλό. Η επαγγελματική μου ζωή μόλις σήμερα άρχισε να βελτιώνεται, η προσωπική μου ζωή πάει από το κακό στο χειρότερο ενώ η κοινωνική μου ζωή παραμένει πέρα από το φυσιολογικό στάσιμη. Τέλος πάντων. Όλα καλά ρε, όλα καλά (προς αλληλεγγύη στους φίλους μου που τόσο συχνά αναφέρουν τη φράση αυτή από την τελευταία ταινία του Οικονομίδη, την οποία παρεμπιπτόντως δεν έχω δει και ούτε πρόκειται να δω στο σινεμά).

Και για να ξαναγυρίσω πάντως στην καθιερωμένη γκρίνια της στήλης, τα σινεμά στις επαρχιακές πόλεις μου έχουν σπάσει τα νεύρα και δεν αντέχω άλλο, πρέπει να το πω αυτό, έχω τρελαθεί πια, δυο μήνες τώρα και οι πέντε αίθουσες που υπάρχουν να δείχνουν τους ‘300’ με κυλιόμενες προβολές στις 6:12μ.μ., 6:18μ.μ, 6:33μ.μ., 6:36μ.μ., 6:41μ.μ. κ.ο.κ. Έλεος!!!!

Τις προάλλες λοιπόν, λόγω απόλυτης απελπισίας (ελλείψει βεβαίως ενδιαφερουσών κινηματογραφικών επιλογών) κατέληξα να βλέπω, εγώ και άλλοι τρεις μυστήριοι, τη μέρα μάλιστα που διεξαγόταν ο ημιτελικός της γιουροβίζιον ( μα δεν υπάρχει σταγόνα εθνικής αξιοπρέπειας πια; Γι αυτό πάμε κατά διαόλου ως έθνος, όταν τα νέα παιδιά του δεν στηρίζουν τέτοιους θεσμούς που προάγουν την τέχνη και τον πολιτισμό και εξυψώνουν την εθνική υπερηφάνεια, η οποία μπορεί μεν να είναι δεδομένη λόγω άμεσης συγγένειας με τους μέγιστους αρχαίους Έλληνες, λίγο σπρώξιμο όμως δεν βλάπτε ι) ένα κορεάτικο θρίλερ με τον τίτλο Ο Επισκέπτης (Νότια Κορέα, 2006). Σύμφωνα με τις κριτικές που είχα διαβάσει στο αθηνόραμα (δυστυχώς δεν είχα καταφέρει να βρω το σχετικό άρθρο του Δανίκα στα Νέα, έτσι όπως είχαν περάσει οι μέρες από την πρώτη προβολή της ταινίας στις αθηναϊκές αίθουσες), το θριλεράκι αυτό που λέτε είχε κάνει πάταγο στη Νότια Κορέα όταν είχε πρωτοπροβληθεί ένα χρόνο πριν.

Η ιστορία είναι απλή. Ο ποταμός Χαν που διασχίζει την Σεούλ ρυπαίνεται κάποια στιγμή σε υπερβολικό βαθμό από χημικά απόβλητα, με συνέπεια κάποια χρόνια αργότερα να κάνει την εμφάνισή του ένα μεταλλαγμένο ψάρι-τέρας, το οποίο αρχίζει να επιτίθεται στους κατοίκους της πόλης. Όταν ένα κοριτσάκι κατασπαράζεται από αυτό, οι δικοί του το θεωρούν νεκρό, το ίδιο όμως ζει στην κοιλιά του τέρατος το οποίο κάποια στιγμή το ξερνάει. Το κοριτσάκι στη συνέχεια δίνει σημεία ζωής μέσω ενός κινητού τηλεφώνου, οπότε και οι συγγενείς του αρχίζουν ένα τρελό κυνηγητό προκειμένου να το σώσουν.

Πρώτα από όλα πρέπει να πω ότι όλοι οι ηθοποιοί που επιλέχθηκαν παίζουν φοβερά, με τον πρωταγωνιστή να ταυτίζεται με έναν χαζό-καμμένο τύπο, ο οποίος κάνει συνέχεια γκάφες τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια του κυνηγητού για την κόρη του. Στη συνέχεια πρέπει να αναφέρω ότι, ειδικά το πρώτο μέρος της ταινίας διαπνέεται από ένα υποδόριο χιούμορ που έχει να κάνει τόσο με τις υπερβολές των ΜΜΕ, την αστυνομοκρατία, την πάλη των φοιτητών για μια πιο δίκαιη κορεάτικη κοινωνία και άλλα πολλά. Επίσης, πρέπει να σταθώ στα πολύ καλά εφέ της ταινίας, τα οποία δίνουν με ιδιαίτερη πειστικότητα ένα πολύ αηδιαστικό και άσχημο τέρας το οποίο κατατροπώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Τέλος, θα πρέπει με λύπη να εκθέσω την μεταστροφή που πραγματοποιείται στην ταινία στο τελευταίο μισάωρό της, το οποίο από ένα καλτ, θα μπορούσα να πω μέχρι εκείνη τη στιγμή, θρίλερ γίνεται ένα απόλυτο χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ.

Δέσποινα Καβουσανάκη