GODSPEED YOU BLACK EMPEROR! 9/2/2002 Μύλος Θεσ/νίκη 11/2/2002

Στην αρχή άρχισε τα νάζια, όχι δε θέλω, δεν σε ξέρω καλά, άρχισαν όμως τα πρώτα ντάπα ντούπα, αρέστηκε, και να και από εδώ και πάρτο από κει. Σιγά γεννήθηκε μια σχέση, ανάμεσα τους. Ετσι λοιπόν έκαναν τον έρωτα τους πάνω στο ρυθμό, του αλλάξανε τα φώτα. Ο ρυθμός έπαθε κρίση ταυτότητας, δεν πρέπει κάποιος να κουνάει το πόδι του, και τι θόρυβοι είναι όλοι αυτοί, και γιατί χρειάζονται τόσα άτομα για να φτιάξουν αυτό το αποτέλεσμα.

Όλα αυτά απαντήθηκαν μέσα από την εξαιρετική συναυλία των GODSPEED YOU BLACK EMPEROR!, όπου ο ρυθμός έγινε έρμαιο των ορέξεων της καναδέζικης παρέας. Το σήμα της χώρας τους είναι το πλατανόφυλλο, αλλά ως φύλο συκής το έβαλε εμπρός του ο κατατρεγμένος ρυθμός. Η θορυβώδης χαοτική παρείσφρηση στα ώτα των εντυπωσιακά πολλών θεατών εκρίθη ως απόλυτα επιτυχής, και σε πολλούς πήρε τον χαρακτηρισμό του παροιμιώδους. Η απόλυτη ερμηνεία του ακατάληπτου. Παρόμοια πολλοί ένιωσαν όταν έβγαιναν από τις αίθουσες προβολής του mullholland drive, με την εσωτερική πλήρωση της επαφής, της κοινής γεύσης.

Η αποδοχή έγινε μόδα πιθανόν, αλλά εδώ ζήσαμε επιτέλους κάτι ακριβοδίκαια σπουδαίο, νιώσαμε το ξάφνιασμα των πολλών, είδαμε τα απορημένα μάτια άλλων (του στυλ μα ποιοι είναι τούτοι που γέμισαν το club). Βέβαια για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, αυτοί που γέμισαν τον συναυλιακό χώρο είναι λιγότεροι από τους θαμώνες μιας απλής Δευτέρας στην Πύλη του Αξιού. Αλλά ακόμη και οι περίεργοι αποζημιώθηκαν.

Θεατρικός τρόπος παρουσίασης. Οι κιθάρες, οι 3, ήταν sitting rock (και όχι shit in rock), τα 2 μπάσα ήταν ορθώς όρθια ορθώνοντας ορθόνοτα παραληρήματα, οι 2 κρουστοί ήταν συμπαθέστατοι και όχι αποκρουστικοί. Τα έγχορδα κορίτσια τσέλου και βιολιού, αν και αχαλίνωτα ηχοβολούσαν δεν χάλασαν ούτε μια τριχιά από τα δοξάρια τους. Τα δάνεισαν όμως και για ηλεκτρικό μπάσο, αλλά και για παίξιμο δοξαριού πάνω στα πιατίνια των drums. Kαι το φινάλε με μια βόλτα ανάμεσα μας είναι αξιοθαύμαστο και ως κλείσιμο συναυλίας, αλλά για το ότι μπορούσαν να περπατούν μέσα από το ασφυκτικά πυκνό ακροατήριο. Θυμήθηκα παρόμοια κλεισίματα του Steve Wynn και των Fleshstones.

Η παρουσίαση 2 νέων κομματιών, με χαρά έγινε, καθώς αναμένουμε κάποια κυκλοφορία. Τα φιλμάκια που προβλήθηκαν κίνησαν την περιέργεια στο αποσβολωμένο ακροατήριο, που υποσυνείδητα αναζητούσε τη σχέση μουσικής και εικόνας, και σίγουρα όλοι μας βρίσκαμε τις ατομικές φόρμες ερμηνείας και προσέγγισης. Θυμάμαι άλλες παράλληλες προβολές, όπως των 2 by bukowski, Rachels, R. Blaineger, Puressence, και έγχρωμες εικόνες στους Porcupine Tree, αλλά δεν συνδέω τίποτε.

Τα ινδιάνικα τραγούδια πριν και μετά από τη συναυλία, ήταν υπενθύμιση ότι πρώτα εξοντώσαμε τους Ινδιάνους και μετά φέραμε το ροκ στην αμερικάνικη ήπειρο, αλλά αντί για το γενναίο Λοχαγό Μαρκ, θαυμάσαμε την 9μελή παρέα των GODSPEED YOU BLACK EMPEROR!

Ηταν τόσο άψογα υπέροχα όλα, όσο τα περίμενα.

Να πω και ένα παράπονο. Ηλπιζα να έχει κάτι από μπλουζάκια ή από cdάκια, όπως συνήθως συνδυάζεται με μια περιοδεία σε άλλη ήπειρο.

Οι συζητήσεις μετά έδιναν και έπαιρναν, αλλά τίποτε δεν φώτιζε κάτι έξτρα. Οι απόκοσμες γωνιές μας είχαν φωτισθεί κατά τη διάρκεια των 2,5 ωρών της συναυλίας, και δεν επιδέχονται ερμηνείας, καθώς αποτελούν βιωματική εμπειρία, που αν και με καλή παρέα, την γευτήκαμε ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο, είτε με τα μάτια μας μισόκλειστα, είτε με τα συναισθήματά μας τα έγκλειστα.

Κυριάκος Σκορδάς