 |
|
|
|
COVENANT
|
Covenant LIVE Review
Πλησιάζοντας προς τον συναυλιακό χώρο της Yδρογείου – κι αφού είχαμε ξεκολλήσει από την απίστευτα «φορτωμένη» με τετράτροχα Εγνατία, στο κέντρο της πόλεως - αναρωτιόμουνα κατά πόσο ετούτη η συναυλία θα προσελκύσει ικανοποιητικό αριθμό μουσικόφιλων, καθότι συγκροτήματα σαν τους Covenant (βλέπε επίσης και Mesh, Vnv Nation για παράδειγμα) είναι η αλήθεια ότι ταλαντεύονται επικίνδυνα ανάμεσα σε διαφορετικά – ας πούμε – φιλόμουσα σύνολα ακροατών. Τι θέλω να πω μ’ αυτό. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Ένα μεγάλο μουσικό κοινό ορκισμένο πιστά στους Depeche Mode, θεωρεί τέτοιου είδους μπάντες ως κακέκτυπα τους, που κοπιάρουν κυρίως την 80’s πλευρά τους, με συνέπεια ν’ απαξιεί παντελώς ν’ ασχοληθεί μαζί τους. Ένα άλλο, μεγάλο μέρος της πιο πατροπαράδοτης rock γενιάς, τους βλέπει επίσης με μισό μάτι, καθότι πολύ ηλεκτρονικοί και dance για τα γούστα τους. Ενώ το αντίστοιχα dance κοινό που αρέσκεται σε electro-techno μουσικές μπορεί κάλλιστα να ξινίσει λίγο τα μούτρα του, συνηθισμένο σε πιο friendly-trendy χορευτικά ακούσματα. Για να μην αρχίσω να βάζω στο παιχνίδι και τους φίλους της πιο «ψαγμένης» electronica ή τους μεταλάδες της πιο idnustrial και dark σκηνής, όπου κι αυτοί μπορεί να «βρούνε» έκαστος, λόγους για να μη παρευρεθούν ποτέ σ’ ένα live των Covenant.
Νιώθοντας όμως ότι χάνουμε το θέμα πλατειάζοντας επικίνδυνα και αισθανόμενος άσχημα, κατηγοριοποιώντας ανθρώπους με βάση τις μουσικές τους προτιμήσεις, έρχομαι στο δια ταύτα και στο ποιοι αποφάσισαν εν τέλει να προσφέρουνε τον οβολό τους ώστε να παρευρεθούν ενώπιον των Σουηδών. Το σίγουρο είναι ότι το μεγαλύτερο μέρους του κοινού αποτελούνταν από τη λεγόμενη dark-gothic "υποκουλτούρα" (ως υπο-κατηγορία έτσι;, αν και κατά πόσο αποτελεί πλέον υποκουλτούρα είναι ένα άλλο θέμα που δεν είναι επί του παρόντος ν’ αναλυθεί, μιας και «πουλάει» πολύ η darkίλα τελευταία και το χουν μυριστεί τα τσακάλια της μουσικής βιομηχανίας). Από κει και πέρα, ένα ανάμικτο κοινό, με τη πλειοψηφία να αποτελεί πιστούς fan τους, μισογέμισε την Υδρόγειο, απομακρύνοντας τους φόβους μου για τυχόν χειρότερη προσέλευση.
Όσον αφορά τώρα τα πιο επί της σκηνής θέματα, με τα βίας κατάφερα να προλάβω τρία κομμάτια που ερμήνευσαν οι δικοί μας Notte, ένα τριμελές σχήμα, που ως support, έκανε νομίζω συμπαθητικά τη δουλειά του για το περίμενε της υπόθεσης, αλλά δε μπορώ να σχολιάσω περαιτέρω ένα σχήμα που στα τρία κομμάτια που ερμήνευσε κατά την παρουσία μου, τα δύο ήτανε…διασκευές. Οπότε πάμε κατευθείαν στους Covenant, πριν προλάβω να αρχίσω να εκσφενδονίζω πικρόχολα σχόλια.
Λίγο μετά τις 22:30 λοιπόν κάνανε την εμφάνισή τους στη σκηνή οι τρεις καλοντυμένοι κύριοι για τους οποίους όλοι στηθήκαμε από κάτω, κι αυτό που κατευθείαν μου έκανε θετικότατη εντύπωση (καθότι πρώτη φορά τύχαινε να τους δω από κοντά) ήτανε η λεπτότητα και η ευγένεια αυτών των Σουηδών, πράγμα που αν μη τι άλλο έρχεται λίγο σε αντίθεση με το όλο brutal της υπόθεσης και τα συνήθη σφυροκοπήματα τους. Με μια έκδηλη θεατρικότητα κι ένα συνεχές χαμόγελο στα χείλη, οEskil (βλέπε τραγουδιστής) συνόδευε σαν νεορομαντικός crooner τη μουσική των άλλων δυο, εκ δεξιών και αριστερών,οι οποίοι βρισκόταν συνεχώς πάνω από τα synth, τα drum machines και τα λοιπά συμπράγκαλα τους, ενώ στα εντυπωσιακά συν επί της σκηνής ήτανε και τα live τύμπανα που κατά περιόδους συνόδευαν τα electro σφυροκοπήματα. Με τον ήχο να είναι σχετικά καλύτερο από τα τελευταία live που παρακολούθησα στην Υδρόγειο (ίσως να βοήθησε και το είδος της μουσικής?) και με το αλκοόλ να ρέει - δυστυχώς – αφθόνως, επηρεάζοντας ένα πιο…νηφάλιο και αντικειμενικό review, ένιωσα το θερμόμετρο να ανεβαίνει σιγά σιγά (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και το κέφι να βρίσκεται σ’ ένα ικανοποιητικό επίπεδο, για εμέ αλλά και τους περισσότερους εκ των παρευρισκομένων.
Με τους Covenant να καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της δεκαπεντάχρονης πορείας τους (όσο γίνεται ασφαλώς), με τα περισσότερα εκ των hit τους να κάνουν την εμφάνισή τους, αλλά και κάποια τραγούδια από το περσινό τους “Skyshaper” επίσης να ακούγονται, έχω την αίσθηση ότι προσφέρανε μια συμπαθητική βραδιά στη νωχελική, ζεστή, κυριακάτικη Θεσσαλονίκη.
Κλείνοντας, όσον αφορά τα «εξωαγωνιστικά» συν της βραδιάς και γνωρίζοντας ότι υποβιβάζω το επίπεδο της μουσικοδημοσιογραφικής μου αποτύπωσης (της ποιάς?!), νιώθω υποχρεωμένος να ενημερώσω τον αντρικό πληθυσμό που δεν παρευρέθηκε στην Υδρόγειο, ότι την επόμενη φορά ίσως θα ‘ναι προτιμότερο να το σκεφτεί λίγο καλύτερα. Το γυναικείο κοινό της dark-gothic σκηνής είναι μακράν ότι πιο sexy κυκλοφορεί στη πιάτσα! Oh my goth, δε νομίζω να συναντάς κάθε μέρα δίμετρα κορίτσια ντυμένα με βινίλ φορέματα, δαντέλες, ζαρτιέρες, κορσέδες, μπότες, καρφιά και άλλα «αιθέρια» accessories! Think of it…
www.covenant.se
Άρης Μπούρας |
Live
