OMEN 9/3/2002 ΑΝ Club 20/3/2002

Πριν κάμποσο καιρό μαθαίνοντας ότι οι Omen επρόκειτο να επισκεφθούν τη χώρα μας ένοιωσα τον εαυτό μου να διχάζεται για το αν θα άξιζε τον κόπο να ταξιδέψω μέχρι την Αθήνα για να δω ένα συγκρότημα που η τελευταία του επαφή μαζί μου ήταν τραυματική ("Reopening The Gates"). Τελικά πήρα την απόφαση να το κάνω γιατί μια συναυλία ενός group όπως οι Omen είναι ένα ραντεβού με την Ιστορία, είναι κάτι που ίσως μόνο μια φορά θα έχεις την ευκαιρία να το δεις στην Ελλάδα και πάνω από όλα είναι ατέλειωτες οι ώρες που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε αφιερώσει ακούγοντας τους δίσκους τους.

Για να μη μακρηγορούμε ήταν περίπου έξι και μισή όταν προσέγγισα το συναυλιακό χώρο που δεν ήταν άλλος από το γνωστό (και μικρό) club Αν. Οι εντυπώσεις μου από την προσέλευση του κόσμου ήταν απογοητευτικές (από ότι έμαθα αργότερα από το διοργανωτή οι περισσότεροι προτίμησαν την Κυριακή για να τους δουν). *2*Δυστυχώς δεν συγκράτησα την ώρα αλλά οι Αθηναίοι Battleroar οι οποίοι, όπως είπαν και μέσα από τη μουσική τους, προσπαθούν να τιμήσουν το eighties metal έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή αποδίδοντας με πάθος (παρακινούμενο ίσως και από την τιμή τους να είναι support στους Omen) τα τραγούδια τους σε ένα κοινό το οποίο αν και μικρό σε πλήθος ήταν ενθουσιώδες και τρελαμένο.

Δυστυχώς επειδή δεν είχα κάποια επαφή με τη μουσική τους πριν τη συναυλία δεν κατάφερα να συγκρατήσω τους τίτλους των τραγουδιών που έπαιξαν όμως μερικοί, ενδεικτικοί πιστεύω του ήχου τους είναι "Swordbrother" (νομίζω καταλάβατε περί τίνος πρόκειται..) , "Battleroar" και "Dragonship". Νομίζω πως το μεγαλύτερο "ατού" της μπάντας είναι η αρρώστια τους για το παραδοσιακό metal και ο τραγουδιστής τους ο οποίος για τα ελληνικά δεδομένα είναι πάρα πολύ καλός και εξελίξιμος. Από ότι έμαθα τα παιδία δεν παίζουν και πολύ καιρό μαζί κι αυτό με κάνει αισιόδοξο ότι αν συνεχίσουν με όρεξη μπορούν να παρουσιάσουν κάτι που να ξεφεύγει από τα όρια του χαρακτηρισμού "καλοί για Έλληνες".

Με κάποια σχετική καθυστέρηση η οποία από ότι μας είπε ο τραγουδιστής *3*πως οφειλόταν σε κάτι δυσάρεστο που τους συνέβη κατά τη μετάβαση τους στο χώρο εμφανίστηκαν οι μεταλόγεροι Crush οι οποίοι πριν από αρκετά χρόνια είχαν κυκλοφορήσει το "Kingdom Of The Kings", σίγουρα μεταξύ των τριών καλύτερων στιγμών στο ελληνικό heavy metal (μιλάω πάντα για κλασικό metal). Δεν ξέρω πόσο ενεργό είναι το group σήμερα αλλά δεν έλειψαν κάποια λάθη τα οποία όμως συγχωρούνται καθώς η συνολική τους προσπάθεια κρίνεται θετική αφού εκτός από την πολύ καλή παρουσία του τραγουδιστή έπαιξαν σαν έφηβοι κομματάρες όπως τα "Unborn", "Run To The Highway" (έπος!), "Kingdom Of The Kings" και άλλα που τους έκαναν σήμερα να θεωρούνται μια cult μπάντα. Ακούστηκαν και κάποια νεότερα τραγούδια ενώ προφανώς θα ακούγονταν ακόμη περισσότερα αν δεν είχε συμβεί το προαναφερθέν γεγονός που καθυστέρησε την άφιξη τους στο χώρο..

Σιγά σιγά λοιπόν πέρασε η ώρα και χωρίς να το καταλάβουμε αφού και κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων ακόμα κάναμε headbanging με τις αντάξιες των περιστάσεων επιλογές των dj, και κάπου εκεί ανάμεσα σε καπνούς και πολεμικές ιαχές από το κοινό όρμησαν στη μικρή σκηνή του Αν οι μεγάλοι Omen. Και όποιος αμφισβητεί ότι οι Omen ακόμα και τώρα παραμένουν ένα τεράστιο συγκρότημα μάλλον δεν βρέθηκε σε κάποια από τις δύο εμφανίσεις τους ή είναι κουφός!

Στηριζόμενοι ,προς έκπληξη των περισσοτέρων από εμάς, στο πρώτο τους έπος "Battle Cry" *4*από το οποίο έπαιξαν 6 πολεμικούς παιάνες κέρδισαν από την αρχή το κοινό με το πάθος τους. Ο Kenny Powell όπως ήταν φυσικό έκλεψε την παράσταση ασελγώντας πάνω στη δύσμοιρη flying V Jackson του και γεμίζοντας το χώρο με τα κλασικά Omen-ικα riffs με τα οποία μεγαλώσαμε. Ο νέος τραγουδιστής Kevin Goocher μοιάζει τόσο πολύ στον J.D. Kimball που αν κάποιος έκλεινε τα μάτια κατά τη διάρκεια της συναυλίας θα νόμιζε ότι ακούει τον τόσο χαρισματικό αλλά και τόσο δύστροπο πρώην frontman του group, J.D.

Όπως προανέφερα οι Omen ξεκίνησαν με κομμάτι από το ?Battle Cry? που δεν ήταν άλλο από το *5*"Death Rider", ενώ από αυτόν τον δίσκο ακούστηκαν ακόμη ύμνοι όπως τα "Dragon?s Breath" , "Die By The Blade" (τι να σχολιάσουμε τώρα..) , "Battle Cry" στο οποίο έγινε της κακομοίρας, "The Axeman" (αλήθεια αυτό ποιος το περίμενε;!), το προσωπικό κόλλημα του γράφοντος και πολλών άλλων φαντάζομαι "In The Arena" στο οποίο ο Kevin ήταν πραγματικά ολόιδιος του Kimball..

To συγκρότημα έπαιζε πραγματικά σαν να θέλει να αποδείξει κάτι, ίσως για να εξιλεωθεί στα μάτια των οπαδών για την απογοήτευση του "Reopening The Gates", ίσως για τα χρόνια που οι Omen από ατυχείς συγκυρίες αναγκάστηκαν να διαλύσουν, δεν ξέρω, αλλά το πάθος που "ξεχείλιζε" από τη σκηνή ήταν τόσο μεγάλο που ήταν αδύνατο να αφήσει κάποιο ασυγκίνητο. Εκτός από το πρώτο τους άλμπουμ τίμησαν τόσο το "Warning Of Danger" με τα "Ruby Eyes (Of The Serpent)", "Make Me Your King" , "Termination" (καταλαβαίνετε..) όσο και το "The Curse" με τα "Bounty Hunter" και το ασύλληπτο "Teeth Of The Hydra". Ακόμη ακούστηκε το "Thorn In Your Flesh" από το "Out Of Nowhere" καθώς και τρία νέα κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ τους "Eternal Black Dawn" *6*(περισσότερα για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στη συνέντευξη) , τα οποία βρήκα αρκετά καλά.

Είναι κρίμα κι άδικο που δεν έπαιξαν τα "Don?t Fear The Night" και "Warning Of Danger" αλλά τι να κάνουμε, μην είμαστε και πλεονέκτες.. Συνολικά αν και ο ήχος δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός και για τα τρία γκρουπ, δεδομένων των δυνατοτήτων του χώρου και τηρουμένων των αναλογιών ήταν ένα φανταστικό live και αν κάποιοι από εσάς που είστε οπαδοί των Omen το χάσατε πραγματικά λυπάμαι..

"In armor and mail, you were born to fight,

Learned how to kill, keeping the gold in sight.

Who can match your fury,none can give you such pain

Part man and beast time to battle again.."

(Ιn The Arena)

Κώστας Λιανίδης