«Αν σταματούσα για μια στιγμή να βλέπω τον εαυτό μου σαν μια μαριονέτα ντυμένη με κουρέλια, τότε θα έβλεπα τι σημαίνουν πραγματικά αυτά που αξίζουν».

Με τέτοια και με άλλα πολλά μας υποδέχονταν για πέντε ημέρες ο Δημήτρης Σακατζής και η καλλιτεχνική ομάδα της Ούγκα Κλάρα στο γνωστό μας πλέον studio Κοιτώνες του πρώην στρατοπέδου Κόδρα και, της οποίας η νέα παράσταση «Ανθρωποφωλιά: Σχέδιο 1» σου μένει τόσο αξέχαστη, όσο και το περίεργο αυτό όνομα της ίδιας της ομάδας!

Για να πούμε την αλήθεια, ο τίτλος και μόνο της παράστασης μας έφερε κατά νου μια παλιότερη θεατρική μας εμπειρία. Κι αν δύο περίπου χρόνια πριν οι Vis Motrix και το «Δωμάτιο 1: Στο ζωολογικό κήπο» μας είχαν πιάσει ολίγον “αδιάβαστους”-με την καλή έννοια- η «Ανθρωποφωλιά» μας πήγε ένα βήμα παραπέρα πετυχαίνοντας το σχέδιο της, που αποδεικνύεται τελικά λίγο πιο πολύπλοκο από αυτό μιας απλής θεατρικής και όχι μόνο ομάδας…

Το studio Κοιτώνες ταίριαξε γάντι με την φύση των performance των δεκατριών ηθοποιών και πέντε μουσικών οι οποίοι ήταν τοποθετημένοι (στην κυριολεξία) σε διαφορετικούς χώρους και ορόφους, γεγονός που κάνει την έκφραση ότι σε κάθε γωνία μας περίμενε μια έκπληξη κάθε άλλο παρά υπερβολική. Βέβαια, αναγκαία προϋπόθεση για ένα τέτοιου είδους καλλιτεχνικό δρώμενο δεν παύει ποτέ να είναι το ανοιχτό μυαλό, καθώς το site-specific στοιχείο της παράστασης φάνηκε λιγάκι ριψοκίνδυνο, κυρίως για το μέρος του κοινού που βρίσκεται εν αναμονή ενός ακόμα “μια από τα ίδια” θεατρικού καλοκαιριού. Διανθισμένη όμως με μια πολύ ενδιαφέρουσα και ποικίλη σε θεματολογία έκθεση φωτογραφίας, η «Ανθρωποφωλιά» σου έδινε την ευκαιρία να “ξεφεύγεις” για λίγο, ακριβώς πάνω που είχες αρχίσει να γίνεσαι ένα με τους ηθοποιούς, αποτυγχάνοντας τελικά να καταλάβεις ποιος είναι αυτός που εκτίθεται, ποιος παρακολουθεί στην ουσία ποιόν κ.ο.κ. Και είναι αυτή ακριβώς η έκθεση και ο εξισωτισμός που κινητοποίησαν τελικά το σύνολο της παράστασης, στοιχεία δοσμένα μέσα από τόσο οικείες όσο και ανοίκειες εικόνες και συμπεριφορές της καθημερινότητας.

Μια τόσο προσωπική παράσταση λοιπόν, μέσα στις χιλιάδες σκέψεις που μπορεί να γεννήσει, σε αφήνει βασικά με μια τεράστια δυσκολία να ασκήσεις οποιαδήποτε κριτική. Κυριότερα όμως, σε αφήνει με το αίσθημα που αναφέραμε παραπάνω, ότι δηλαδή δεν βρίσκεται στη πόλη για να σπάσει απλά τη θεατρική μονοτονία, αλλά και μια μονοτονία άλλου είδους. Επειδή λοιπόν όλα αυτά κάπου θα έπρεπε να έχουν τη βάση τους, αυτή βρίσκεται δέκα χρόνια πριν, όπου η τραγική αφορμή της μεγάλης πυρκαγιάς του Σέιχ- Σου ήταν καθοριστική για να κινητοποιήσει μια ομάδα καλλιτεχνών η οποία, αν και αρχικά είχε σκοπό την αναδάσωση, οδηγήθηκε εν μέσω πολλών εμποδίων προς μια ραγδαία καλλιτεχνική πορεία που μεταφράζεται σε φεστιβαλικές συμμετοχές, σε εικαστικές παρεμβάσεις στην πόλη (θυμάστε ένα ρομπότ από σκουπίδια στη παραλία;) για να καταλήξει στην πρώτη και άκρως επιτυχημένη παράσταση της ομάδας, το «Πορτοκάλι με την περόνη», αποτέλεσμα της συνεργασίας του ιδρυτή και σκηνοθέτη της Ούγκα Κλάρα Δημήτρη Σακατζή με την θεατρική ομάδα «Σαΐτα» του Παπάφειου Ορφανοτροφείου. Τώρα πια η Ούγκα Κλάρα απέκτησε και τον δικό της “πολυχώρο”, τον «3^ο όροφο» και συνεχίζει έτσι ανενόχλητη να δημιουργεί.

Ειρήνη Καραχρήστου