Πέρασαν αισίως 5 περίπου χρόνια από την τελευταία φορά που επισκέφθηκαν οι Γερμανοί metallers τη χώρα μας. Από τότε πολλά πράγματα έχουν αλλάξει τόσο στις τάξεις του συγκροτήματος όσο και στο χεβιμεταλλικό χώρο . Οι Tomi Gottlich και Uwe Lulis είναι πλέον οι Rebellion ενώ στη θέση τους βρίσκονται οι πασίγνωστοι Manni Schmidt και Jens Becker στον οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία λόγω της πολυετούς θητείας του στους Running Wild.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν η απογοητευτική προσέλευση του κοινού αφού λίγο πριν τις οχτώ βρίσκονταν έξω από το συναυλιακό χώρο βαριά βαριά πενήντα άτομα. Σταδιακά όμως κατέφθασαν και οι υπόλοιποι οπαδοί και η Υδρόγειος άρχισε να παίρνει πάλι το γνωστό συναυλιακό της πρόσωπο αφού πριν θύμιζε ησυχαστήριο.

Στις οκτώ και τέταρτο περίπου έκαναν την εμφάνιση τους στη σκηνή οι "νεκροθάφτες" του Heavy Metal με το "Son Of Evil" από το πρόσφατο άλμπουμ τους "The Grave Digger" ενώ μετά μας γύρισαν πίσω στο ?93 με το "The Reaper". Στη συνέχεια είχαμε λίγο απ όλα με τα "Killing Time", τον ύμνο "Lionheart", "Symphony Of Death" από τα "Tunes Of War", "Knights Of The Cross" και "Symphony Of Death" αντίστοιχα ενώ σε γενικές γραμμές η συναυλία κύλησε με παρόμοιο τρόπο, δηλαδή διάσπαρτα τραγούδια από όλη σχεδόν τη δισκογραφία τους, με εξαίρεση την αναμενόμενη "Tunes Of War" στιγμή όπου ακούστηκαν συνεχόμενα τα "Scotland United", "The Ballad Of Mary", "The Dark Of The Sun" και έγινε ένας ψιλοτζερτζελές από ένα πολύ ευρωπαϊκό (με την κακή έννοια) κοινό. Η σκηνική παρουσία της μπάντας ήταν πολύ καλή, με έναν Boltendahl να κερδίζει από την πρώτη στιγμή το κοινό με τις γκριμάτσες του και τα Ελληνικά του, ενώ ο κύριος Arnold πίσω από τα τύμπανα ήταν το κρυφό όπλο του group. O Μanni Schmidt άλλαξε κάποια solo αλλά σε γενικές γραμμές ικανοποίησε ενώ δεν θα σχολιάσω τον Jens γιατί δε μπορώ να είμαι αντικειμενικός για ένα πρώην κουρσάρο στο μεταλλικό σκαρί των Running Wild.

Το set των Grave Digger διήρκεσε περίπου δύο ώρες και εκτός από τα προαναφερθέντα τραγούδια ακούστηκαν τα εξής : "Headbanging Man" (πόρωση), "King Pest", "Morgane Le Fay", "Knights Of The Cross", "Excallibur", και η κομματάρα "Circle Of Witches" από το ? κατά τη γνώμη μου καλύτερο τους album ? "Heart Of Darkness". Μετά από αυτά οι Γερμανοί αποχώρησαν για λίγο από τη σκηνή για να επιστρέψουν λίγο αργότερα για το πρώτο encore με τα "Rebellion" και "ΕΛΛΑΣ" του Β. Παπακωνσταντίνου το οποίο ήταν σίγουρο ότι θα το ξανάπαιζαν αφού το ?97 είχε μεγάλη επιτυχία. Παρόλαυτα η βραδιά είχε και δεύτερο encore στο οποίο ακούστηκαν τα "The Round Table" από το "Excalibur" και φυσικά το καταπληκτικό "Heavy Metal Breakdown" από το πρώτο τους άλμπουμ.

Όσον αφορά εμένα προσωπικά, μου έλειψαν κάποια κομμάτια όμως δε μπορεί κανείς να έχει παράπονο γιατί αν ήταν τα συγκροτήματα να παίζουν όλα αυτά που θέλει ο κόσμος ένα live θα διαρκούσε 5 ώρες! Αν και αύτη η συναυλία δεν μπορεί να συγκριθεί σε ένταση και σε παλμό με αυτή του 1997 άξιζε τον κόπο για κάθε αγνό acceptόφιλο metaller να παραβρεθεί. Εκτός και αν οι περισσότεροι έχουν ήδη αρχίσει να μαζεύουν χρήματα για το επερχόμενο rockwave το οποίο θα είναι πραγματικά Κόλαση.

Κώστας Λιανίδης