 |
|
|
|
DOLLAR AND DEED
|
Δε ξέρω πως τα καταφέραμε, αλλά για ετούτο εδώ το cd «έπρεπε» να είχαμε γράψει πριν από αρκετούς μήνεςγια να ‘μαστε…ας πούμε “on time”. Έλα όμως που λίγο η καθυστερημένη άφιξη του στα χέρια μου, λίγο η αδιαφορία μου, λίγο η ραστώνη της εποχής (ναι εμένα με πιάνει, σ’ αντίθεση μ’ άλλους φίλτατους συντάκτες), φτάσαμε στο σημείο να γράφουμε γι’ αυτό μετά από πολύ καιρό από την επίσημη μέρα κυκλοφορίας του.
Χωρίς βέβαια να υπάρχει ίχνος απολογισμού σ’ ετούτη εδώ την εισαγωγή ή όρεξη για δικαιολογίες της σειράς γι’ αυτή καθαυτή την καθυστέρηση, έβαλα κάτω το κώλο μου να γράψω, μόνο και μόνο για να σας δώσω κι εσάς το έναυσμα ν’ ακροαστείτε αυτό το εξαίρετο άλμπουμ και για να μοιραστούμε τα ίδια συναισθήματα. Αυτό μου «επέβαλε» η ακρόαση του κι αυτό όφειλα να κάνω. Γιατί έχουμε εισέλθει νομίζω όλοι οι μουσικόφιλοι (djs, ραδιοφωνικοί παραγωγοί, συντάκτες κτλ.) σ’ ένα τριπάκι, που ξεχνάμε ν’ ακροαζόμαστε πραγματικά ένα άλμπουμ, απλά να το απολαμβάνουμε και στη συνέχεια να το συζητάμε, και τρέχουμε σα παλαβοί, μες στο άγχος, για να είμαστε απλώς μες τα πράματα, στην επικαιρότητα, μη τυχόν και μας…κακοχαρακτηρίσουν. Ένα από τ’ αρνητικά σύνδρομα του inernet ίσως, κι όχι μόνο ασφαλώς του internet. Όλα σε fast forward. Στο μήνα χαρακτηρίζεται ένα άλμπουμ παλιό και στο χρόνο ένα συγκρότημα παμπάλαιο. Έλεος.
Κουράζεις όμως mister γι’ αυτό πάμε στο κυρίως μενού για σήμερα. Το “Dollar And Deed” λοιπόν αποτελεί το δεύτερο ολοκληρωμένο πιάτο ενός πιτσιρικά (στα 23 είναι τώρα θαρρώ) από το Oakland της California, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Vice Cooler. To Hawnay Troof είναι το καλλιτεχνικό του όνομα όπως εύκολα αντιληφτήκατε και απορώ γιατί το επέλεξε, αφού ούτε πιο πιασιάρικο είναι από το πραγματικό του, αλλά ούτε και πιο cool. Ας είναι. Πέρα από τα δύο ολοκληρωμένα στούντιο lp, ο νεαρός μουσικός και ικανότατος mc, έχει βέβαια και κάποια ep και cdr, αλλά δεν είναι της ώρας ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτά.
Αυτό που μας απασχολεί εδώ και με το οποίο ασχολούμαστε είναι το εκρηκτικό σε κάποιες στιγμές “Dollar And Deed”, το οποίο αποτελείται από δύο cd, ή αναλογικούς δίσκους για τους πιο φετιχιστές. Η συνολική του διάρκεια μόλις που ξεπερνάει τα 60 λεπτά, ενώ στα 34 κομμάτια του θα βρείτε ένα ιδιόμορφο μείγμα εκλεκτικής hip hop μουσικής, ακατέργαστης κι ολίγον πειραγμένης ηλεκτρονικής αντίστοιχα, ενώ η punk αισθητική και η αντισυμβατική του persona δε λείπει καθ’ όλη τη διάρκεια του lp. “File under: electro/underground pop” αναφέρει το δελτίο τύπου, αλλά νομίζω πως δεν αρκεί αυτή η ταμπέλα για να το χαρακτηρίσει. Είναι σαφώς πιο περιπετειώδες και πολυσυλλεκτικό, ενώ τα breakbeat, τα samples, καθώς και ο τρόπος που ριμάρει ο Αμερικανός, θα θυμίσει σ’ αρκετές στιγμές τους Beastie Boys.
Από κει κι έπειτα, στα σημαντικά συν του άλμπουμ που χρειάζεται να αναφερθούν, είναι ασφαλώς και η συμμετοχή σπουδαίων και ταλαντούχων guest φίλων, με μέλη των Erase Errata, Stereo Total, Mates Of State και Deerhoof να προσφέρουν είτε στην ερμηνεία, είτε στην σύνθεση και στην παραγωγή αρκετών κομματιών. Αυτονόητο νομίζω από τα λίγο που αναφέραμε, ότι δεν αποτελεί και το πιο εύκολο άκουσμα του κόσμου, αν του δοθούν όμως ακροάσεις αρχίζει να ξετυλίγεται και να αναδεικνύεται το ιδιαίτερο ταλέντο του Hawnay Troof, ο οποίος συνθέτει, ερμηνεύει και τραγουδάει-ραπάρει με περίσσιο πάθος κι τέτοια ένταση, που στιγμές νομίζεις ότι σ’ αρπάζει και σε χτυπάει στο τοίχο.
Και πάνω που πας να ηρεμίσεις με κάτι κομμάτια 30 δευτερολέπτων, ξαναεπιτίθεται με ταχύτητα και σου συνθλίβει το κεφάλι με απανωτά χτυπήματα. Στιχουργικά τώρα (καθότι σε τέτοια άλμπουμ συνήθως παρουσιάζεται έντονο ενδιαφέρον), ως νέος ονειροπόλος άνθρωπος, είναι λογικό νομίζω να στολίζει με μπόλικα κοσμητικά επίθετα τα τραγούδια του, με την “f” word ν’ ακούγεται τόσες φορές, που σε βρίσκει και σένα «άθελα» με το μεσαίο δάχτυλο του χεριού σηκωμένο προς πάσα κατεύθυνση. Αν νομίζετε όμως ότι λυσσομανάει εξυπνακίστικα βρίζοντας όπως κάτι δικοί μας αστείοι χιπ-χόπερς πλανάστε οικτρά. Τόσο η θεματολογία του (κοινωνικές, πολιτικές, εργασιακές, οικολογικές, σεξουαλικές και βάλε ανησυχίες) όσο και ο τρόπος που περνάει τις σκέψεις του, έχουν το βάθος, τη δύναμη και την αισθητική που μόνο η λέξη «ευτελές» δεν αρμόζει για να χαρακτηριστεί το λέγειν του.
Epic, great, challenging and delicious music cake, για να παραφράσω έναν στοίχο του. Δοκιμάστε το κι εσείς, δε θα χάσετε.
www.hawnaytroof.com
Άρης Μπούρας |
Foreign Office
