KAISER CHIEFS-LONG BLONDES-GOOD SHOES-ZEBRA TRACKS 9/7/2007 Γήπεδο Baseball-Ελληνικό 13/7/2007

Εγκαταστάσεις Ολυμπιακών Ακινήτων
Γήπεδο Baseball-Ελληνικό

9/7/07

Άψογο line-up, με σύγχρονο ευρωπαϊκό αέρα.

To album των Long Blondes το είχα μέσα στα καλύτερα της περσινής χρονιάς. Οι Good Shoes μου είναι πολύ συμπαθείς. Τους πρώτους τους είχα ξαναδεί πέρυσι και ήξερα πως παίζουν live . Είναι ok. Τους Kaiser Chiefs τους είχα ξαναδεί τρεις φορές . Kαι ήξερα πως παίζουν live…είναι super!

H ανακοίνωση της συναυλίας, πέρα του ενθουσιασμού που θα ξανάβλεπα τους Kaisers live ύστερα από εκείνη την απίστευτη βραδιά στη Θεσσαλονίκη, μου γέννησε αισθήματα έκπληξης. Long Blondes; Good Shoes; Εν έτη 2007 Σε μία χώρα που είναι τόσο δημοφιλείς όσο και το άθλημα ,στο γήπεδο του οποίου εμφανίστηκαν; Δυστυχώς η εικόνα που αντίκρισα το βράδυ της Τρίτης επιβεβαίωσε όλες τις αρχικές μου σκέψεις.

Το ξεκίνημα είχε τους Zebra Tracks. Οι Αθηναίοι έχουν μερικά ωραία τραγούδια, θυμίζουν σε κάποια τους Franz Ferdinand, με λίγη παραπάνω προσοχή στην σκηνική τους παρουσία-και περισσότερα refrains- μπορούν να κάνουν κάτι ακόμα πιο καλό.

To album των Good Shoes είναι γεμάτο 3λεπτα νευρώδη και πιασάρικα pop κομμάτια, μερικά από τα οποία διεκδικούν άνετα θέση στα tracks της χρονιάς (“Never Meant To Hurt You”, “All In My Head” , “Ice Age”). Τέσσερα παιδιά στα early 20s έδωσαν ένα αξιοπρεπέστατο live. Δεμένοι, λιτοί και λιγάκι ντροπαλοί. Ε αφού κατάφεραν να κάνουν και καμιά δεκαριά άτομα (οι οποίοι όμως έχασαν στα “στρατιωτάκια ακούνητα” που είχε συνεννοηθεί να παίζει το κοινό) να χοροπηδάνε, μπράβο τους .Απέδειξαν με την εμφάνισή τους ότι αξίζουν τον (όποιο) θόρυβο έχουν δημιουργήσει.

Οι Long Blondes παίζουν μπριόζικη και στυλάτη κιθαριστική pop και έχουνε μία frontwoman που δε χορταίνει να λικνίζεται μέσα στα κόκκινα φορέματα της. H Kate Jackson προσπάθησε να ξεσηκώσει τον κόσμο, ακούσαμε όλα τα κομμάτια που περιμέναμε, στα “Giddy Stratospheres” και “Lust In The Movies” κάποιοι…τολμηροί άρχισαν να χορεύουν! Η βραδιά εξελίσσεται μια χαρά αλλά είναι ξεκάθαρο ότι όλοι έχουν έρθει για τους headliners.

H πλάκα που είχα πάθει τον περσινό Νοέμβριο με το group από το Leeds, είχε αποτυπωθεί και με το παραπάνω στην ανταπόκρισή μου για το atraktos, οπότε φαντάζεστε με τι προσδοκίες πήγα στο Ελληνικό. Με κάθε ειλικρίνεια πρέπει να πω ότι η τελευταία τους εμφάνιση δεν κατάφερε να γίνει αντάξια της προηγούμενης. Παρατηρήσεις επ’αυτού: Τα περισσότερα κομμάτια από το “Yours Truly,Angry Mob”-με εξαίρεση φυσικά τα “Ruby” και “Everything Is Average Nowadays”, όπου ο Ricky έκανε και την καθιερωμένη του βουτιά στις μπροστινές σειρές-δεν “έπιασαν”το κοινό. Άμεση συνέπεια; Μικρές κοιλιές στο set.

Για το τι έγινε όταν έπαιζαν τα χιτάκια τους δε χρειάζεται να το αναλύσω ιδιαίτερα. Έχουν ήδη ανέβει τα σχετικά βιντεάκια στο You Tube. Εκεί μπορείτε επίσης να δείτε και το “Modern Way” να συνοδεύεται από ένα τρελαμένο τύπο με μποξεράκι (μόνο) επί σκηνής!

Η σύγκριση κλειστού και ανοιχτού χώρου σπάνια γέρνει υπέρ του δεύτερου, πράγμα που επιβεβαιώθηκε και σε αυτή την περίπτωση.

Εξαιρετικά εκνευριστικό το πρόβλημα στο μικρόφωνο του Ricky( πρέπει να το άλλαξε με το ασύρματο 4-5 φορές ), τόσο για τον ίδιο φαντάζομαι ,όσο και για τον κόσμο.

Πάντως δε φάνηκε να καταλαβαίνει τίποτα. Ανέβηκε στους πυλώνες της σκηνής, έκανε stagediving, δε σταμάτησε λεπτό να προσπαθεί να τσιτώσει το κοινό-ακόμα και στις πιο αργόσυρτες στιγμές τους. Ώσπου κάποια στιγμή τον χάσαμε από τα μάτια μας. Που είχε πάει; Έτρεξε να ανέβει ,ακριβώς απέναντι, πάνω στα περίπτερα που πουλούσανε ποτά και μάλλον να τσιμπήσει και κανένα ο ίδιος!

Δεν έλειπε σε καμία περίπτωση το fun, η ενέργεια και το όλο το πανηγύρι που στήνουν στις συναυλίες τους . Οι λόγοι όμως που ανέφερα παραπάνω με κάνουν να κατατάσσω αυτή την εμφάνισή τους λίγο πιο κάτω από την χειμερινή.

Πως γίνεται όμως να θέλω να τους ξαναδώ όσο το δυνατόν συντομότερα; Μήπως επειδή ξέρουν όσο λίγοι στις μέρες μας τι σημαίνει και πως παίρνει σάρκα και οστά ένα διασκεδαστικό rock show; Μήπως γιατί και πάλι έφυγα μουσκεμένος από τον ιδρώτα;

Και επιστρέφοντας στην αρχή του κειμένου…φυσικά και δεν περίμενα να δω κοσμοσυρροή. Μάλλον ό,τι είδα περίμενα. Ίσως οι τελευταίες “ομορφιές” που έγιναν στο eject κτλ να έβαλαν το χεράκι τους και αυτές .

Τίποτα όμως δε φαίνεται να αναιρεί τη συνεχώς επαληθευόμενη διαπίστωση ότι ο κόσμος που στηρίζει τις συναυλίες αναλόγων ονομάτων συνεχώς μικραίνει.2000 κόσμος είναι απελπιστικά λίγος. Γι αυτό και αξίζουν διπλά συγχαρητήρια στην Astra για τέτοιες τολμηρές κινήσεις πέρα από την άψογη διοργάνωση του event .Βέβαια αν πείτε σε μία χώρα που συμβαδίζει με την εποχή της (έστω) μουσικά, ότι ένα live των Kaiser Chiefs αποτελεί τολμηρή κίνηση θα πέσουν όλοι στο πάτωμα από τα γέλια. Αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία.

3 καλά βρετανικά ονόματα , στη σωστή στιγμή αλλά σε λάθος χώρα.

Βασίλης Σίντος