James, Tori Amos, Matisse 18/7/2007 ΟΑΚΑ 19/7/2007

Fly Beeyond Festival -2^nd day

James/Air /Tori Amos/Matisse

Δεν θα πω πολλά γιατί δεν προλαβαίνω να πω πολλά, αν και θα το ήθελα .. Κατα τις 18.00 στο ΟΑΚΑ η ηλίαση και η θερμοπληξία (όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Άρης των Matisse) αποτελούσαν ισοπίθανα ενδεχόμεν . Το όλο σκηνικό περικλειόταν κανονικά στη φράση «για μια θέση στον ίσκιο». Η παραμικρή σκιά που υπήρχε ήταν κατειλημμένη από κόσμο που φιλότιμα προσήλθε από νωρίς για να στηρίξει το φεστιβάλ στο σύνολο του αλλά δεν άντεχε να σταθεί μπροστά στη σκηνή . Παρόλα αυτά με περισσή όρεξη και ενεργητικότητα οι Matisse ανέβηκαν στη σκηνή ακριβώς την προκαθορισμένη ώρα. Εξαιρετική σκηνική παρουσία, ετερόκλητες στυλιστικές επιλογές και όπως έδειξαν οι σφυγμομετρήσεις σαφέστατα βελτιωμένοι σε σύγκριση με προηγούμενες live εμφανίσεις τους. Αν συνυπολογίσει κανείς τις αντίξοες συνθήκες, ο αριθμός του κόσμου που βρισκόταν από κάτω ήταν αρκετά ικανοποιητικός , αν και φυσικά πάντα μπορούμε και καλύτερα.

Οι Matisse χτες απέδειξαν πλήρως ότι το support από εγχώριες μπάντες σε τέτοια φεστιβάλ δεν γίνεται μόνο και μόνο για να πούμε ότι βάλαμε και ελληνική συμμετοχή just for the record (ή έτσι για το καλό, αν θέλετε). Ήταν μια εξαιρετική αρχή για να ακολουθήσει μια εξαιρετική συνέχεια ,καθιστώντας τη συγκεκριμένη ημέρα ενδεχομένως το καλύτερο line-up του φετινού καλοκαιριού. Αψηφώντας λοιπόν τις δυσκολίες έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, για να μπορούμε πλέον να λέμε ότι κάτι από την επιτυχία της συγκεκριμένης μέρας το προσέδωσαν και αυτοί και επιπλέον οι πολυάριθμοι τουρίστες που παρευρέθηκαν, γυρνώντας στις όμορφες χώρες τους να λένε ότι κι αυτή η Ελλάδα, εκτός από παραλίες και χωριάτικες σαλάτες , κάτι βγάζει κι από μουσική. Τα παιδιά ξεκίνησαν, όπως και το συνηθίζουν, με μια διασκευή ενός παλιού κομματιού του Kurt Weil –επιλογή που παρεμπιπτόντως είναι αξιοπρόσεκτη θα μπορούσαν να ποντάρουν σε κάτι πιο ασφαλές αλλά και δημοφιλές– και συνέχισαν με «Toys Up», «Call me», «5 seconds of love», «She smiles» κομμάτια που πλέον είναι σε μεγάλο βαθμό αναγνωρίσιμα από τον κόσμο. Ωραίες μελωδίες, ευχάριστες παρουσίες και μουσική που ήρμοζε τέλεια σε ένα τέτοιο καλοκαιρινό φεστιβάλ.

Μετά από ένα διαλειμματάκι, με την ελπίδα ο ήλιος να πέσει κάπως και όσο ακόμη οι ουρές για προμήθειες ήταν ακόμη σε ανθρώπινα και ανεκτά επίπεδα ,το stage υποδέχθηκε ένα πιάνο, ουσιωδέστατο οργανικά για όσα θα επακολουθούσαν. Ο λόγος φυσικά για το πολυαγαπημένο πιάνο της Tori Amos, που ανέβηκε στη σκηνή απαστράπτουσα μέσα σε ένα εκτυφλωτικό κίτρινο φόρεμα και με μαύρα μαλλιά για αρχή , και χωρίς πολλά λόγια –εως καθόλου- έδωσε μια εκπληκτική εικόνα των απεριόριστων φωνητικών ικανοτήτων της αλλά και της αντίστοιχης συνοδευτικής της κίνησης .“Cornflak eGirl”, “Precious things” αλλά και κομμάτια από το νέο της δίσκο «American Doll Posse» σε συγκλονιστικές ερμηνείες μας απέδειξαν ότι η Tori Amos είναι όντως αυτό που λέμε performer με όλη τη σημασία. Κοινός τόπος των επιμέρους συζητήσεων ότι ήταν πολύ νωρίς και πολύ ηλιόλουστα για το ατμοσφαιρικό alternative rock που προσφέρει η συγκεκριμένη καλλιτέχνις αλλά και οι Air που ακολούθησαν.

Περίεργες καταστάσεις αλλά για τους Air θα μιλήσει άλλος συντάκτης !Οπότε προχωράμε…

Κάτι που ούτε εγώ φανταζόμουνα και που η έκπληξη στα μάτια του Tim Booth επιβεβαίωσε ήταν ότι οι James έχουν τόσο μεγάλο και τόσο ενθουσιώδες κοινό στην Ελλάδα…Το συνειδητοποίησε λέγοντας «There are so many of you out there!» και αποφάσισε να μας αποζημιώσει δηλώνοντας “I’m coming back here!”. Και φυσικά κανέναν μας δε χάλασε, αφού εν τέλει τη χαρούμενη μουσική των James πραγματικά τη χρειαζόμαστε. Η βραδιά που μας πρόσφεραν ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική και όταν λέω «μας προσέφεραν» εννοώ οι James και ο ελληνικός κόσμος των James...

Το κλίμα ήταν τόσο ευχάριστο, τόσο συλλογικό ,όλοι τραγουδούσαν λες και οι στίχοι τους ήταν εντυπωμένοι στον εγκέφαλο εκ γενετής και λες και τις καταστάσεις που περιγράφουν κομμάτια όπως το “Laid” τις έχουν ζήσει όλοι! Η αρχή έγινε με το « Say something» οπότε θες δε θες, τα μάτια σου καρφώνονται στη σκηνή και τα αυτιά στα ηχεία-που ο ήχος παρεμπιπτόντως δεν ήταν ότι καλύτερο- και τις κραυγές των συνακροατών σου. “Born of frustration”, “Waltzing along”, “Come home”, “Sit down”, "sometimes"και ο κόσμος σε παραλήρημα χορού και sing-along .Ο Tim Booth ήταν τουλάχιστον σε εξαιρετική φόρμα τόσο φωνητική όσο και χορευτική, κέφια στο full και όλη την διάθεση να μας δείξει ότι χάναμε πολλά που δεν είχαμε δει τι κάνουν οι James επί σκηνής. Ανασυρμένο από το 1992 το «Gold Mother» αποτέλεσε την υπόκρουση του καλέσματος επί σκηνής μερικών ατόμων από το κοινό για να επιδείξουν τις χορευτικές τους ικανότητες, συντονισμένες με τη μουσική της αγαπημένης τους μπάντας δεδομένου φυσικά ότι στέκονταν στις πρώτες σειρές…Μερικές ενθουσιασμένες κοπελίτσες , ένας τυπάκος με t-shirt “James suck” και άλλος ένας με απόν t-shirt με εμφανείς Iggy Pop επιρροές, λικνίστηκαν στους ρυθμούς του γνωστού κομματιού, που συν τοις άλλοις συνόδευσε ο σαξοφωνίστας γνωστού νυχτερινού αθηναϊκού μαγαζιού, τον οποίο είχε εντοπίσει ο Tim Booth το προηγούμενο βράδυ (αυτό που πριν τις συναυλίες αυτοί οι τύποι κυκλοφορούν ανενόχλητοι στην Αθήνα κι εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι είναι εκνευριστικό). Τρία ενδιαφέροντα νέα κομμάτια των James έγιναν δεκτά από τον κόσμο με ενθουσιασμό και όχι σαν νέα λάντζα που βγάζει μια μεγάλη μπάντα του παρελθόντος που φυτοζωεί μέσω των παλιών της επιτυχιών.

Το encore αποτελούμενο από τρία κομμάτια σε στέλνει για ύπνο με μόνη σκέψη ότι πρέπει να πάρεις όλα τα βινύλια των James , να τα βάλεις στη δισκοθήκη σου και να τα ξεσκονίζεις τρεις φορές ημερησίως και επίσης με καμία διάθεση να ασχοληθείς με οποιαδήποτε άλλη εποικοδομητική δραστηριότητα πέρα από το να χαζεύεις ακούγοντας μουσικούλα. “Tomorrow”, “Getting away with it” , “She’sastar” και το κοινό δε θέλει ακόμα να φύγει...Αναγκαστικά κατεβήκαμε όλοι όμως από το συννεφάκι και τώρα απλά περιμένουμε το comeback .Aπό τα καλύτερα live που έχει δει το ελληνικό κοινό και σίγουρα από αυτά με την πιο ενεργητική συμμετοχή. Σαν σύνολο επαναλαμβάνω ότι μάλλον πρόκειται για την πιο επιτυχημένη μέρα του φετινού μουσικού καλοκαιριού…Πάντα τέτοια και τελικά 15000 άτομα στους James είναι μια υποχθόνια απόδειξη ότι οι Έλληνες ακούνε καλύτερη μουσική απ ’ότι νομίζουμε και ακόμα πιο αισιόδοξο είναι ότι την όχι μόνο την ακούνε αλλά τη ζούνε και στο full… (μπορεί και να είπα πολλά τελικά )

Κάλλια Κακαλέτρη