ZEITGEIST SMASHING PUMPKINS 21/8/2007

Σε γενικές γραμμές, εγώ αυτήν την εποχή ζω για την 29^η Αυγούστου, οπότε σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να κράξω υπέρ το δέον το Zeitgeist. Έχω πάθει το γνωστό σύνδρομο που παθαίνεις πριν τα live και νομίζεις ότι ψυχανεμίζεσαι ποιο θα είναι το κομμάτι που θα ανοίξει τη συναυλία. Απόσταγμα της αυθυποβολής μου εδώ και κάνα μήνα είναι το Cherub Rock. Αν λοιπόν ακούσω εκείνα τα προειδοποιητικά drummings της έναρξης δια χειρός Chamberlin , κατά πάσα πιθανότητα θα με δείτε πάνω στο κάγκελο κάποιου PL του Terravibe να πετάω στον Corgan το Smashing Pumpkins t-shirt που μόλις προμηθεύτηκα.

Και για να μπω στο θέμα, δεν θα περίμενα τίποτα ιδιαίτερο από δίσκο των Smashing Pumpkins εν έτει 2007 ,αν οι Pearl Jam πέρυσι και οι Dinosaur Jr φέτος δεν με έκαναν να συγκινηθώ ξανά. Όπως και να ‘χει, όσο και να προσευχήθηκα βάζοντας το Zeitgeist στο cd player ,ο Corgan και ο Chamberlin μόνο «δε φέρνουν την άνοιξη» .Ιha και Wretzky μας άφησαν και μαζί μας άφησαν και feelings Siamese Dream ,Mellon Collie, Gish. Ναι ,ο Corgan είναι ο εγκέφαλος και ο Jimakos το δεξί του χέρι ,αλλά εγώ αν δε βλέπω τις τέσσερις ετερόκλητων προελεύσεων παλιομοδίτικες φάτσες τους ,δεν πιάνω συναίσθημα. Προφανώς λοιπόν ο Billy έκοβε βόλτες στο Chicago ,έπεσε πάνω στο Jimmy και με μια ατάκα του τύπου «Τι Zwan και βλακείες τώρα», τον έψησε να θυμηθούνε τα παλιά-λέμε τώρα-. Επιφόρτισαν λοιπόν τον Shepard Fairey με το artwork του άλμπουμ- έχει σχεδιάσει και για τους Interpol, QOTSA, Modest Mouse, The Cult, Unsane, Slayer- με αποτέλεσμα ποικιλόχρωμα Statues of Liberty-αν είστε γιαπωνέζος θα το πάρετε σε κιτρινοπορτοκαλί, αν το πάρετε από τα ΗΜV θα το πάρετε σε πράσινο, αλλά κατά πάσα πιθανότητα σε κόκκινο- για να προοιωνίσουν την επερχόμενη ενασχόληση τους με τα κακώς κείμενα της αμερικανικής καταναλωτικής –τόσο από αγοραστική όσο και από «supersizing me» άποψη- κουλτούρας. Μάλλον ήθελαν βέβαια και να μας θυμίσουν την αμερικανιά τους που τόσο αγαπήσαμε μέσα από clips,όπως αυτό του «Today» με πρωταγωνιστή τον Corgan καντινιέρη/van driver να κάνει road trip στις αχανείς εκτάσεις της Αμερικής προβληματιζόμενος γιατί όλοι έχουν γκόμενα εκτός από αυτόν .

Οι Smashing Pumpkins είχαν πάντα δύο πλευρές, μια λίγο πιο βαριά και μια πιο ονειροπόλικη και light. Και οι δύο μας άρεσαν, αλλά τουλάχιστον στο δικό μου εγκέφαλο ρέπουν πιο πολύ στο ύφος 1979, Tonight, Drown. Anyways,το Zeitgeist είναι πιο βαρύ από τα βαριά των δεδομένων μέχρι πρότινος Pumpkins ,με την έννοια extra metal στοιχείων που παρεισφρέουν στο δίσκο και μπασοκιθάρες ολοσχερώς παιγμένες από τον Corgan. Όχι ότι είναι κακό το αποτέλεσμα, αλλά δεν θέλαμε αυτό να ακούσουμε, εγώ τουλάχιστον. Ακούω την αρχή του Doomsday clock ως πρώτο κομμάτι και μέχρι να ακουστεί η γνωστή φωνούλα , εγώ νομίζω ότι ένας straight-edgeας φίλος μου έχει αλλάξει το cd και στη θέση του έχει βάλει το δίσκο κάποιας ανερχόμενης hardcore μπάντας. Αν ήταν έτσι δε θα είχα πρόβλημα, τώρα έχω.

7 Shades of black όπως λέμε Certain shade of green και τα παιδιά εξακολουθούν να κοπανιούνται..Bleeding the orchid , «love is my weekness, love is my soul” και τουλάχιστον χαλαρώνουν λίγο οι ρυθμοί και έχουμε μικρό comeback από «στιχολογική» άποψη. Λένε ότι είναι από τα ups του δίσκου ,εγώ έχω αντίθετη άποψη. That’s the way (my love is) είναι όντως ένα ωραίο κομμάτι με ισόποσες δόσεις κιθάρας, τυμπάνων και ρομάντζου και αν όλος ο δίσκος κινείτο σε παρεμφερή πλαίσια ,θα είχαμε ένα ορθά εξελιγμένο Smashing Pumpkins δίσκο.Tarantula λέγεται το κομμάτι που σίγουρα θα ακούσετε ανεξαρτήτως αν θα πάρετε το δίσκο ή όχι. Προσωπικά θα είναι το κομμάτι που θα μου θυμίζει το Zeigeist,όταν θα αναπολώ σε κάποια χρόνια τους δίσκους των Pumpkins.United States για να μην ξεχνάμε ότι είμαστε εδώ για να αφυπνίσουμε τον παχύσαρκο λαό, “revolution,revolution”,τώρα τι περιμένει να βγάλει ,ο θεός και η ψυχή του.(Come on), let’s go ,καλογραμμένο και ευχάριστο κομμάτι ,υπέροχη κιθάρα, θα μπορούσε να είναι το κομμάτι 14 στο Siamese Dream. For Godand Country, στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορο. Ο δίσκος κλείνει με “Pompand circumstances” ,αργούς ρυθμούς ,χάζεμα που συνεχίζει αδιάκοπα από το προηγούμενο κομμάτι, ύφος παρακλητικού ύμνου.

Ο δίσκος καλός είναι, δεν μπορείς να πεις το αντίθετο. Αν το όνομα στο εξώφυλλο ήταν διαφορετικό και πρωτοεμφανιζόμενο, θα ήταν the next best thing στο χώρο του modern alternative hard rock με ήπιες εναλλαγές και κατά πάσα πιθανότητα εγώ θα ήμουν μεγάλος θιασώτης. Εχμ,άνθρωπος στη θάλασσα .μιλάμε για τους Smashing Pumpkins και όχι δεν με ευχαριστεί αυτή η εξέλιξη. Πού είναι ο αμερικανο-γιαπωνεζούλης Iha?Τα reunions με μισά μέλη δεν είναι reunions όπως και εκείνα με απόντα ουσιωδέστατα μέλη. Είναι κάπως σαν να πας να δεις Alice in Chains και να σου τραγουδάει ο Duvall. Και επιπλέον οι Smashing Pumpkins δε θέλουν τόση πολιτικοποίηση και χτύπημα, θέλουν πιο πολύ όνειρο σαν αυτό που πρόσφεραν απλόχερα παλιά χειμώνα-καλοκαίρι. Ναι ο Bush δεν παίζει ακριβώς το ρόλο του μεσσία για την Αμερική, αλλά αυτά τα λέει ο Vedder καθ’εκάστην και αργία και μένα αυτό μου φτάνει.

Από κει και πέρα, εύχομαι ολόψυχα το Zeigeist να αιτιολογήσει την κυκλοφορία του με την ερμηνεία δύο το πολύ τραγουδιών στις 29 Αυγούστου και τότε όλα θα πάνε καλά.2 pumpkins,2 pumpkins,τι να κάνουμε. Ανυπομονούμε να ξαναερωτευτούμε με όλα τα αγαπημένα κομμάτια που μεγαλώσαμε και φεύγοντας να σιγοτραγουδάμε “Tonight,the indescribable moments of your life , the impossible is possible tonight…”.

P.S. apo to wikipedia
Zeitgeist(help·info)is originally a German expression that means "the spirit of the age", literally translated as "time (Zeit) spirit (Geist)". It describes the intellectual and cultural climate of an era. The German pronunciation of the word is [ˈtsa͡ɪtga͡ɪst] (IPA). In German, the word has more layers of meaning than the English translation, including the fact that Zeitgeist can only be observed for past events.

Κάλλια Κακαλέτρη