DIRTY THREE - LOUIS TILLET 30/5/2002 Μεσόγειος, Θεσσαλονίκη 31/5/2002

Μετά την όμορφη εμφάνιση της Thalia Zedek, μια ακόμα ωραία συναυλία ήρθε να προστεθεί στη φετινή συναυλιακή περίοδο της Θεσσαλονίκης. Γιατί μόνο με θετικά σχόλια μπορεί να αναφερθεί κανείς στην εμφάνιση των Dirty Three και Louis Tillet το χθεσινό βράδυ (30/5/02) στη Μεσόγειο. Με αρνητικά μπορεί να αναφερθεί στις συνθήκες εμφάνισής τους.

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με τα... κακά νέα! Υπήρξε ένα πρόβλημα στην είσοδο του κόσμου στο μαγαζί. Η αφίσα έγραφε εισιτήριο 12 Ευρώ, ενώ τελικά στο ταμείο ζητούσαν 15. Πολύς κόσμος θεώρησε ότι έπεσε θύμα εξαπάτησης. Οι διοργανωτές ισχυρίζονται ότι τα επιπλέον 3 Ευρώ ήταν η ελάχιστη κατανάλωση που θα πλήρωναν οι πελάτες ούτως ή άλλως για το μαγαζί. Τελικά, οι γκρίνιες υπήρξαν, οι εξηγήσεις, πιστευτές ή όχι, δόθηκαν και ο κόσμος μπήκε στο μαγαζί, με αρκετά μεγάλη καθυστέρηση.

Η καθυστέρηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να χάσω τα πρώτα είκοσι λεπτά της εμφάνισης του Louis Tillet. Το χειρότερο είναι ότι μπαίνοντας στον χώρο της Μεσογείου υπήρχε τόσος πολύς κόσμος που δεν μπορούσες να δεις τον αυστραλό μουσικό. Κι αυτό γιατί, η σκηνή του μαγαζιού είναι ελάχιστα εκατοστά πιο πάνω από το επίπεδο που βρίσκονται οι πελάτες. Η ατμόσφαιρα, επιπλέον, ήταν αποπνικτική, μιας που ο συνδυασμός χαμηλής οροφής και πολύ τσιγάρου ήταν τραγικός για τους μη καπνιστές. Τελικά, με λίγο σπρώξιμο βρέθηκα αρκετά μπροστά, ώστε τουλάχιστον να μπορώ να διακρίνω το... καπέλο του Tillet!

Ας πάμε στα καλά νέα. Ο Louis Tillet απέδειξε παίζοντας το πιάνο του, ότι μπορεί να αποδώσει πολύ όμορφα τα τραγούδια του. Με μια φωνή, που ήταν τόσο καθαρή, σαν να έβγαινε από τα cd του, μάγεψε τους λιγοστούς ανθρώπους που ήρθαν να δουν κυρίως αυτόν και όχι τους Dirty Three. Οι επιλογές του κινήθηκαν σε διάφορες δουλειές του ικανοποιώντας πλήρως το κοινό του. Στη συνέχεια έδωσε τη θέση του στους "wonderful Dirty Three", όπως είπε.

Οι Dirty Three ανέβηκαν στη σκηνή μετά από λίγο και ο Warren Ellis μας χαιρέτησε σε άπταιστα ελληνικά. Ο κόσμος συγκεντρώθηκε όσο πιο κοντά στη σκηνή γινόταν, ώστε να καταφέρει να τους δει καλύτερα. *2*Οι αυστραλοί ξεκίνησαν δυναμικά το ενενηντάλεπτο σετ τους δείχνοντάς μας από την αρχή πως η πρόθεσή τους δεν ήταν να ασχοληθούν με τις ήρεμες πτυχές του έργου τους. Στη συνέχεια ο Ellis μας διευκρίνισε ότι θα μας παρουσίαζαν και παλιά και καινούρια κομμάτια, τα οποία θα κυκλοφορήσουν του χρόνου στη νέα τους δουλειά. Μάλιστα, ζήτησε και από έναν παρευρισκόμενο να μεταφράσει αυτά που έλεγε σε εμάς ώστε να τα καταλάβουμε! Ο τύπος που ανέβηκε στη σκηνή είχε φάση: αφού μας τα μετέφρασε, υποτίθεται, ζήτησε από τον ηγέτη του συγκροτήματος να τον αφήσει να τραγουδήσει μαζί τους! Ο Warren του εξήγησε ευγενικά ότι τα τραγούδια των Dirty Three δεν έχουν στίχους!

Φοβερό ήταν το δέσιμο του ντράμερ Jim White με τον Warren Ellis. Ο πρώτος έπαιζε εκπληκτικά και συνεχώς παρακολουθούσε προσεκτικά τις κινήσεις του μαινόμενου δεύτερου! Ο Ellis μας παρέδωσε μαθήματα παραμορφωμένου βιολιού, αν και πιθανόν έχει παίξει και καλύτερα στη ζωή του. Συνεχώς, όμως, μας είχε γυρισμένη την πλάτη και δεν μπορούσαμε να απολαύσουμε τις κινήσεις του. Ο Mick Turner είτε έπαιζε την κιθάρα του είτε όχι, δεν διέφερε και πολύ. Όμως το τελικό αποτέλεσμα κατάφερνε σχεδόν πάντα να είναι ελκυστικό. Αν εξαιρέσουμε κάποιες στιγμές που το σετ έκανε κοιλιά, λόγω της μεγάλης διάρκειας του κομματιού και του έντονα πειραματικού ύφους, τα υπόλοιπα σημεία μας κρατούσαν συνεχώς το ενδιαφέρον ψηλά και απολαμβάναμε αυτό που μας έδιναν οι αυστραλοί. Και φυσικά, στο τέλος μας δώσανε και αυτό που περιμέναμε: τη διασκευή του κομματιού του Γιάννη Σπανού με το οποίο γίνανε γνωστή πριν μερικά χρόνια στη χώρα μας. Η εκτέλεση ήταν εκρηκτική και έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο τη βραδιά. Οι παραινέσεις μας για δεύτερο encore δυστυχώς δεν εισακούστηκαν.

Ας κλείσουμε με μερικά ακόμα κακά νέα. Οι Dirty Three έβγαλαν έναν εκκωφαντικό ήχο στα τραγούδια τους και αυτό, όσο κι αν φαίνεται θετικό, όταν συμβαίνει στη Μεσόγειο είναι πρόβλημα. Οι περισσότεροι δεν ακούγαμε τις φωνές μας μετά τη συναυλία. Επιπλέον, η υπερβολικά μεγάλη λίστα με ανθρώπους που είχαν δωρεάν είσοδο είχε τα γνωστά αποτελέσματα: πολλοί να μην δείχνουν σεβασμό στον Tillet και να ζητάνε επίμονα να τελειώσει το πρόγραμμά του, ενώ αρκετοί αποχώρησαν από τον χώρο μετά το πρώτο μισάωρο των Dirty Three.

Το κακό είναι ότι, ενώ πολλοί χαρήκαμε που μετά από πολύ καιρό έγινε μια συναυλία ξένων ονομάτων εκτός Μύλου, μετά το τέλος της είμαι σίγουρος ότι η συγκεκριμένη συναυλία θα ήταν, από άποψη συνθηκών παρακολούθησης, πολύ καλύτερη στον χώρο αυτό. Πάντως, αξίζουν τα μπράβο μας τα παιδιά που είχαν την έμπνευση να μας παρουσιάσουν την αυστραλέζικη σκηνή στην πόλη μας. Από του χρόνου εύχομαι να πάνε όλα ακόμα καλύτερα.

Κώστας Παπασπυρόπουλος