Ένας αναγνώστης μας παρακολούθησε την χοροθεατρική παράσταση «Αγριοτριαντάφυλλα - Μυστήριον», στο Παλαιό Ελαιουργείο της Ελευσίνας και μας στέλνει τις πολύ θετικές εντυπώσεις του, θέλοντας να επισημάνει τη σπουδαία δουλειά που γίνεται από την θεατρική ομάδα δρυός τόποι

Ακολουθεί η επιστολή του.

Στις 7 Σεπτεμβρίου ξαναείδα την χοροθεατρική παράσταση «Αγριοτριαντάφυλλα - Μυστήριον», στο Παλαιό Ελαιουργείο της Ελευσίνας, στα πλαίσια των Αισχυλείων 2007 από την θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών δρυός τόποι. Μετά την αρχική εξαιρετική εντύπωση που μου είχε προκαλέσει η μαγική πρώτη παρουσίαση στο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου στην Πλάκα στις 4 Ιουλίου, ακολούθησα την ομάδα και στα Αισχύλεια της Ελευσίνας. Ήμουν πιστεύω ένας από τους όχι πολλούς αλλά τυχερούς θεατές που είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε μια μέθεξη βαθυστόχαστων ιδεών μέσα από μια απίστευτη για την εποχή μας λιτότητα και φρεσκάδα. εκφραστικών μέσων. Η ομάδα από την πρώτη παράσταση στο χώρο του Πανεπιστημίου, μέχρι το χώρο της Ελευσίνας, τροποποίησε και προσαρμόσθηκε στα νέα δεδομένα του χώρου και του χρόνου με ένα μοναδικό τρόπο.

Στην αρχή της παράστασης σ’ ένα δρώμενο μπροστά στις κομμένες ελιές /γλυπτά του εικαστικού χώρου με τη χρήση βίντεο / φλόγας και αναμμένες λάμπες θυέλης, το μόνο φωτισμό, φάνηκε καθαρά η πρόθεση των καλλιτεχνών να μιλήσουν για τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα με υπόβαθρο ένα συγκλονιστικό ηπειρώτικο μοιρολόι. Ακολουθήσαμε τα αναμμένα φανάρια μέχρι τον κυρίως θεατρικό χώρο στο σκοτάδι και αφεθήκαμε να μας παρασύρει η αφήγηση στην ιστορία του μικρού Θοδωρή από την Ήπειρο του 50 και μετά με τη ακούραστη σωματική γλώσσα των ηθοποιών να μας οδηγήσει στα φανταστικά φυσικά τοπία, και του μύθου. Τα κοστούμια παρέπεμπαν στο γυμνό σώμα, αλλά και στην τραγωδία. Οι μουσικές επιλογές διέπλεκαν τον παραδοσιακό ηπειρώτικο ήχο με το σύγχρονο ηλεκτρονικό, ενώ ο χώρος του Ελαιουργείου με ελάχιστες φωτιστικές παρεμβάσεις μετατρεπόταν σε μια μεταφυσική λέμβο που σε κάποιες στιγμές με την συνεπικουρία του βίντεο μας ένωνε με τα ουράνια. Τα κινητικά και χορευτικά σχήματα, οι ήχοι των φωνών ήταν τόσο αληθινά που ξέχναγες να αναρωτηθείς αν μπροστά σου βρίσκονταν επαγγελματίες ή ερασιτέχνες. –Προφανώς η ομάδα ήταν μικτή από επαγγελματίες και ερασιτέχνες φοιτητές. Όταν μάλιστα μεταφερθήκαμε στο χώρο του μυστηρίου μέσα από τη συνταραχτική σύνθεση του Γ. Χρήστου στα ίχνη της αιγυπτιακής μυθολογίας , νιώσαμε τον παλμό της σύλληψης της σκηνοθέτιδας να ενώσει την Ήπειρο της μύησης με την γονιμική λατρεία των νεκρών της προϊστορίας. Κι όταν ακούστηκαν οι στίχοι του ‘πότε θα κάνει ξαστεριά’ από τους έγκλειστους του Πολυτεχνείου, ανάμικτες με τη σύνθεση του μυστηρίου, ανατρίχιαζες για τις μνήμες τις ζωντανές στην νεολαία, τις μνήμες της αντίστασης, τα μυστήρια της ανάστασης και της επανάστασης. Μπράβο απ’ την μεριά μου στη σύλληψη, μπράβο στους συντελεστές, μπράβο στο Πανεπιστήμιο που στεγάζει τέτιες προσπάθειες ηρωικές, μπράβο στην Ελευσίνα που ταίριαξε ένα τόσο ζωντανό δρώμενο με τα ενδιαφέροντα του Φεστιβάλ και την πολιτιστική του πολιτική στα προβλήματα της περιοχής.

Ήθελα να εκφράσω τις σκεψεις μου ελπίζοντας πως και κάποιοι άλλοι θα τις διαβάσουν και να φθάσουν στους συντελεστές για να τους εμψυχώσω εάν μπορώ, να συνεχίσουν χωρίς τυμπανοκρουσίες και υψηλές κριτικές και – έστω- χωρίς επιχορήγηση. Η τέχνη γεννιέται από τη στάχτη της αφοσιωμένης ψυχής και από τη βαθιά σιωπηλή βιωμένη γνώση. Εγώ θα ακολουθώ την ομάδα δρυός τόποι σε ό,τι μας προτείνει.....

Atraktos.Net