DO MAKE SAY THINK - SEAN NA NA 9/5/2002 Waterfront, Rotterdam, Ολλανδία 24/5/2002

Σκεφτόμουνα λίγες μέρες πριν φύγω για Ολλανδία, ότι άλλοι πάνε στο εξωτερικό για να δούνε μεγάλα συγκροτήματα, ή φεστιβάλ με πολλά ονόματα, κι εγώ ξεκινούσα ολόκληρη εκδρομή για να δω τους Do Make Say Think! Βίτσια είναι αυτά, τι να κάνουμε! Αρχικά, είχα κανονίσει να τους δω στο Nottingham στις 28 Απριλίου, όπου θα έπαιζαν με τους Hood, αλλά ένα μπέρδεμα με τα αεροπορικά εισιτήρια είχε ως αποτέλεσμα την αλλαγή του προορισμού: Ολλανδία, Rotterdam, 9 Μαΐου. Χωρίς τους Hood (παίζανε την ίδια μέρα στο Amsterdam!).

Πάλι καλά, πάντως, που τα ρίσκα που παίρνω μου βγαίνουν σε καλό. Έφτασα μεσημέρι της ενάτης Μαΐου στην πόλη που λίγες ώρες πριν είχε πανηγυρίσει την κατάκτηση του κυπέλλου UEFA από τη Feyenoord, ενώ συνέχιζε να πενθεί τον Pim Fortuyn. Και μέσα σε όλον αυτό το χαμό, έπαιζε και ένα συγκρότημα από τον Καναδά στο Waterfront. Έτσι εξηγείται, πιθανόν, γιατί το μικρό αυτό μέρος χωρητικότητας 500 ατόμων, είχε με το ζόρι 100. *2*Αυτό, μάλλον, είναι, γιατί αλλιώς θα πρέπει να υποθέσω ότι πολλά από τα συγκροτήματα που επισκέπτονται χωρίς δεύτερη σκέψη χώρες σαν την Ολλανδία, τη Γερμανία, ή το Βέλγιο, δεν έχουν καν ιδέα για το αν τους ακούει κόσμος, ή όχι. Να φανταστείτε ότι οι Do Make Say Think παίξανε σε πόλεις της Ολλανδίας, μικρότερες και από το Αργος, για παράδειγμα! Είμαι σίγουρος ότι στην Ελλάδα, και λόγω του ότι διψάμε για νέα ονόματα, και μετά την επιτυχία των GYBE, θα είχαμε γεμάτα club.

Αυτά σκεφτόμουνα στο άδειο, αλλά πολύ συμπαθητικό, Waterfront, το οποίο βρίσκεται στην όχθη του ποταμού Maas που διασχίζει το Rotterdam, και μάλιστα κάτω από μια γέφυρα που ενώνει τη μια πλευρά της πόλης με την άλλη. Είχα ξενερώσει αρκετά με την όλη κατάσταση. Εκείνη τη στιγμή, γύρω στις 21.50 βγήκαν στη σκηνή οι Sean Na Na. *3*Ένα συγκρότημα από τις ΗΠΑ το οποίο κινούνταν σε εντελώς διαφορετικούς ρυθμούς από τους DMST (σε λίγες μέρες θα διαβάσετε στο Atraktos.net για τη νέα τους δουλειά My Majesty). Οι τέσσερις μουσικοί έπαιξαν για περίπου μισή ώρα, χωρίς να ενθουσιάσουν και απλά αύξησαν την προσμονή μου για τους καναδούς post-rockers.

Όταν τα παιδιά άρχισαν να ετοιμάζουν τα όργανα του συγκροτήματος, η διάθεσή μου ανέβηκε κατακόρυφα. Δυο σετ από ντραμς, δύο ηλεκτρικά μπάσα, τρεις ηλεκτρικές κιθάρες, δύο τρομπέτες, δύο σαξόφωνα, ένα συνθεσάιζερ. Όλα αυτά τα όργανα συνέθεταν το ρόστερ της ομάδας των Do Make Say Think. Και προμήνυαν με το παραπάνω για το τι θα επακολουθούσε. Στις 22.50 ανέβηκαν στη σκηνή οι εφτά Καναδοί. Δύο περισσότεροι από τη σύνθεσή τους στα άλμπουμ. Και σιγά σιγά άρχισαν να ξεδιπλώνουν τις αρετές τους. Αρχικά, με τα πνευστά τα οποία χρησιμοποιούσαν οι τέσσερις από τους εφτά. Και με συνεχείς εναλλαγές οργάνων, όχι μόνο ανάμεσα στα κομμάτια, αλλά και μέσα σε αυτά. Με τις συνθέσεις να προέρχονται καταρχήν από το Goodbye Enemy Airship The Landlord Is Dead, μου έδωσαν να καταλάβω ότι δεν ξόδεψα άδικα χρόνο, χρήμα και κόπο για να πάω να τους δω. Μου σχηματίστηκε η εντύπωση ότι τα κομμάτια αποδίδονταν καλύτερα και από το άλμπουμ. *4*Και χαιρόμουν που οι εφτά εξαίσιοι μουσικοί δεν επηρεάστηκαν από την απουσία του κόσμου, αλλά έπαιξαν όπως θα έπαιζαν σε ένα γεμάτο club.

Φυσικά, στίχους δεν είχαμε, αλλά είχαμε κάποιες χιουμοριστικές ατάκες τους μεταξύ των κομματιών. Έτσι, μάθαμε πώς εμπνεύστηκαν τον τίτλο του εναρκτήριου κομματιού του & Yet & Yet, Classic Noodlanding. Η ονομασία αυτή προέρχεται από τα πάρτι που διοργανώνει το club Paradiso του Amsterdam μετά από διάφορες συναυλίες. Τέτοια πάρτι έχουν πετύχει και οι Do Make Say Think μετά από δικές τους εμφανίσεις. Σε αυτά, όπως μας εξήγησαν, μπορεί να ακούσει κανείς μόνο stupid disco music!

Με τις επιλογές τους να εναλλάσσονται μεταξύ των δυο τελευταίων τους άλμπουμ, πέρασαν σχετικά γρήγορα τα εβδομήντα λεπτά. Στο encore που ακολούθησε επέλεξαν να παίξουν ένα κομμάτι, που είναι όμως το μεγαλύτερο της δισκογραφίας τους. Η θαυμάσια εικοσάλεπτη εκτέλεση του The Fare To Get There από το Do Make Say Think έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο την εμφάνισή τους. Αν και έχω την εντύπωση ότι είχαν έτοιμο και ένα δεύτερο encore, κάτι όμως που δεν ζήτησαν καθόλου οι ξενέρωτοι οι Ολλανδοί. *5*Ούτως ή άλλως, αν εξαιρέσουμε καμιά δεκαριά άτομα που ήμασταν μπροστά και φαινόταν ότι ξέραμε πού είχαμε πάει, οι υπόλοιποι ενενήντα φαίνεται ότι είχαν έρθει μόνο για καμιά μπύρα στο Waterfront. Το εισιτήριο των 8 Ευρώ(!!!) τους το επέτρεπε, άλλωστε.

Μετά τη συναυλία μίλησα για λίγο με τον Justin Small, τον κιθαρίστα. Δεν με πίστευε ότι είχα ταξιδέψει από Ελλάδα για να τους δω. Όταν πείστηκε, με ευχαρίστησε γεμάτος χαρά και μου έδωσε ραντεβού για την επόμενη φορά στην Ελλάδα. Του εξήγησα πως ήδη θα μπορούσαν να είχαν έρθει στη χώρα μας και ότι σίγουρα θα είχε πολύ περισσότερο κόσμο από αυτόν που είχαν στο Rotterdam. Μπορούσε να ρωτήσει και τους φίλους του τους GYBE. Ο Justin, όμως, είχε μάθει ήδη για το πόσο ευρεία αποδοχή είχαν οι φίλοι του στη χώρα μας.

Το πρώτο μέρος της περιοδείας των Do Make Say Think στην Ευρώπη τελείωσε στις 12 Μαϊου. Το δεύτερο αρχίζει στις 14 Ιουνίου και τελειώνει στις 14 Ιουλίου. Σε αυτόν το μήνα θα περάσουν από όποιες χώρες δεν είχαν πάει. Δηλαδή Γερμανία, Ιταλία, Σουηδία, Ελβετία. Ελλάδα γιοκ! Ας ελπίσουμε την επόμενη φορά.

Κώστας Παπασπυρόπουλος