Φεστιβάλ Reworks 07. 29/09/2007 ΛΙΜΑΝΙ Θεσσαλονίκης 1/10/2007

O Φίλτατος Μιχάλης Ε. μας ξενάγησε για το φετινό Φεστιβάλ Reworks 07 που έγινε στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης μέσα από το δικό του blog http://www.stereonova.blogspot.com . Διαβάστε τα πολλά και ενδιάφέροντα που αναφέρει, που σχετίζονται και με τη συμπεριφορά αδιαφορίας των συμπατριωτών μας για τέτοια events. Μετά βάλτε τη σελίδα του blog στα αγαπημένα σας για να την τσεκάρετε τακτικά.

Φτανω στο λιμάνι λίγα λεπτά μετά τις 20:00.Ριχνω μια ματιά στο πρόγραμμα ,στις σκηνές ,στα ονόματα των καλλιτεχνών .Εντυπωσιακό και φιλόδοξο .Το λιμάνι είναι μισοφωτισμένο ,τεράστιες αποθήκες ,γιγάντιοι γερανοί ,αίσθηση ζέστης , υγρασίας και αλατιού ,όμορφα καταθλιπτικό .Ιδανικό για τέτοιου είδους events.
Ελαχιστος κοσμος.
Περπατώ στους δρόμους του και νιώθω τα μάτια των σεκιουριτάδων να με περιεργάζονται βαριεστημένα. Επιλέγω την ανοιχτή σκηνή για ξεκίνημα .Ο Cayetano βρίσκεται ήδη στη σκηνή. Oι δυνατοί χορευτικοί ήχοι ’’χάνονται’’ στην άδεια πλατεία .Ψάχνω για κανένα σταντ με δίσκους ή βιβλία και περιοδικά , κάτι για χάζεμα και ξόδεμα .Τίποτα. Μόνο ένα μπαρ ,ένα σαντουιτσάδικο, και τα περίπτερα μερικών χορηγών.

Μπαίνω στην αποθήκη 8,το stage που θα φιλοξενήσει μερικές ώρες αργότερα την πιο dance πλευρά του φεστιβάλ. Άδεια, μόνο επίμονοι τέκνο ρυθμοί από έναν τύπο που διακρίνω στην άλλη άκρη του τεράστιου γυμνού χώρου , πάνω στην εξέδρα .

Ξαναβγαίνω στην ανοιχτή σκηνή. η ώρα περνάει ,ο κόσμος δεν μαζεύεται. αναρωτιέμαι αν θα τηρηθεί το πρόγραμμα. περιμένω τον ’’δείπνο’’ του Κωνσταντίνου Ρίγου και ελπίζω να προλάβω τους Κeene στην reconstruct σκηνή που βρίσκετε αρκετά μακριά (αττικόν-ομόνοια ή αριστοτέλους-πλατεία ναυρίνου ,τέτοια απόσταση....νομίζω). Οι πρώτοι γνωστοί σκάνε μύτη. Όλοι αναρωτιούνται γιατί δεν έχει κόσμο.

Υποθέσεις : έχει κάποιο ποδοσφαιρικό ντέρμπι ,παρακολουθούν δελτία ειδήσεων και περιμένουν να μάθουν τις εξελίξεις στο πασοκ ,βλέπουν την ελληνική ταινία του Σαββάτου ,οι έλληνες δεν ξέρουν τι σημαίνει φεστιβάλ πέρα από αυτά των πολιτικών νεολαιών κτλ κτλ).

Ένας σκύλος ,ήρεμος ,κόβει βόλτες .

Πίνουμε μπύρες με τον Άρη Β. .Μετράμε τα λεπτά .Με δίωρη καθυστέρηση και μπροστά σε καμιά 200ρια θεατές ξεκινάει η περφόρμανς του Ρίγου. Μια κοπέλα στα άσπρα, η Ματσούκα, ο Ριγος και 5-6 μαυροφορεμένοι,με αναγεννησιακά κουστουμιά ή κάτι τέτοια τέλος πάντων ,άνδρες με γόβες διασχίζουν την πλατειά τραγουδώντας. Καταλήγουν σ’ενα τροχόσπιτο που υπάρχει δίπλα σην σκηνή. Μέσα υπάρχει κάμερα και όσα συμβαίνουν εκει-κάτι χαζοπόζες- τα βλέπουμε στην μεγάλη οθόνη, πίσω απο τους μουσικούς .Σχεδόν αμέσως ο Ριγος βγαίνει απο το τροχόσπιτο και με την κοπέλα στα άσπρα ανεβαίνουν στην σκηνή ,αυτή χορεύει,αυτός παίρνει το μικρόφωνο και τραγουδάει. Θυμίζει ,αυτός, χαροκαμένη κομμώτρια που παίρνει μέρος στο ‘’ζετέμ’’. Πίσω βλέπουμε σκηνές απο το κατά Ματθαίον του Παζολίνι. Το μικρόφωνο παίρνει ένας άλλος απο την ομάδα και μετά κάποιος άλλος διασκευάζοντας ανυπόφορα κλασσικές επιτυχίες των αμπα, γκαιηνορ, τζακσον κτλ. Το θέαμα είναι άθλιο ,μια τάχατες προβοκατόρικη παράσταση για κλάματα .Κοιταζόμαστε με τον Άρη Β. και λέμε ότι οι τύποι μας περνάνε για μαλάκες .

Αποχωρούμε για το dj set του Βen Μono.Και πάλι ελάχιστοι θεατές .Κρύα ατμόσφαιρα παρά τη ’’θέρμη’’ της μουσικής.

Μια μπύρα στα γρήγορα και φεύγουμε για τον Pole. H reconstruct σκηνή είναι μια απο της αίθουσες του κινηματογραφικού φεστιβάλ της πόλης , πράγμα που σημαίνει αναπαυτικές καρέκλες ,κλιματισμό και ξαπόσταμα . Οι Κeene μόλις είχαν τελειώσει .Συγχύζομαι με τον εαυτό μου και τις μαλακίες του Ρίγου .

Μέχρι να βγει ο Νιl περνάμε στην διπλανή -άδεια- κινηματογραφική αίθουσα όπου προβάλλονται τα videoο που μάλλον δεν ενδιαφέρουν κανένα. Και πάλι αναρωτιόμαστε αν θα έπρεπε οι διοργανωτές να χαμηλώσουν λίγο τον πήχη, τις προσδοκίες τους ,να ‘’συμμαζέψουν ’’ λίγο το όραμα τους και να περιορίσουν το πρόγραμμα του φεστιβάλ στις πραγματικές διαστάσεις και δυναμικές της πόλης που το φιλοξενεί .

Έξω τα πράγματα αλλάζουν. Όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο ο κόσμος είναι περισσότερος. Σάββατο βράδυ. Πάμε να χορέψουμε στο πάρτι του λιμανιού.

Ο Nil εμφανίζεται για πρώτη φορά στην πολη .Μου θυμίζει το Ηθαν Χοκ. Παίζει σκληρό τέκνο με συμπαθητικές μελωδίες και φαίνεται να απολαμβάνει το setτου περισσότερο απο εμάς .

Η ώρα περνάει και θέλω να δω επιτέλους ένα ολοκληρωμένο σετ.

Η ατμόσφαιρα είναι καλή στο μισογεμάτο σινεμά.

- μα καλά ..σε μια ‘’άνυδρη’’ συναυλιακά Θεσσαλονίκη , μ’ένα τέτοιο ενδιαφέρoν line up ,ιδιαίτερα σ’αυτή την σκηνη, που είναι οι μουσικόφιλοι , που ποτέ δεν σταματάνε την γκρίνια ότι δεν συμβαίνει τίποτα? - .

Μια απο τις πολύ αναμενόμενες εμφανίσεις αυτή τη βραδιά είναι αυτή του βερολινέζου Stefan Betke aka Pole. Ο τύπος αν και θύμιζε εισπράκτορα λεωφορείου με γερμανό - αγγλική προφορά αλά Μπενυ Χιλ με καθήλωσε με τον γεμάτο ήχο του ,τις αφαιρετικές μελωδίες του με τις dub αποχρώσεις και τις noise πινελιές του. Το χειροκρότημα στο τέλος θερμό.

Σχεδόν 2 ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Τα πρώτα σημάδια κούρασης κάνουν την εμφάνιση τους.

Ρίχνω μια τελευταία ματιά στο πρόγραμμα και κατευθυνόμαστε προς την μεγάλη σκηνή οπου συναντάμε τον Αnd.id ,να ξεσηκώνει επιτυχώς τον κόσμο που έχει γεμίσει ικανοποιητικά την αποθηκη 8, με τους μονότονους και κλισαρισμένους τέκνο ρυθμούς. Η ζέστη και η κάπνα κυριαρχούν.

Επόμενη εμφάνιση των Εllen Αllien και Αpparat. Το κοινό φαίνεται να περιμένει την εμφάνιση τους με ανυπομονησία και πράγματι, απολαμβάνουν την εμφάνιση των μουσικών από το πρώτο κιόλας λεπτό ,το πρώτο κιόλας ’’χτύπημα’’ του ρυθμού.

Παρακολουθώ με ενδιαφέρων μ’ενα ακόμη ποτήρι μπύρας στο χέρι για ενα μισάωρο και επιστρέφω για τελευταία φορά στην reconstruct σκηνή για την πρώτη ’’ζωντανή’’ εμφάνιση στη χώρα μας των Βola. Ο Darrell Fitton καθισμένος μπροστά στο λάπτοπ ,εκτόξευσε τα σκληρά ηλέκτρο μπιτ και ταυτόχρονα δημιουργησε υπέροχες ατμόσφαιρες σ’ένα απολαυστικό σετ που φάνηκε να απολαμβάνουν οι περισσότεροι θεατές και παρά τον κάπως παλιομοδίτικο ήχο.
Πριν καλά καλά κοπάσει το χειροκρότημα για την εμφάνιση των Βola o Μixmaster Morris , με την πιο collorful ενδυματολογικά εμφάνιση του φεστιβάλ, είχε βάλει το πρώτο του cd για το djσετ του.
Λίγα λεπτά αργότερα και παρόλο που ήθελα να πάρω μια γεύση απo την εμφάνιση του Modeselektor, εγκαταλείπω το λιμανι.

4¨45 - Στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης η κίνηση είναι ακόμα ζωηρή. Αμάξια με ανοιχτά παράθυρα και ήχους λαϊκών τραγουδιών να ξεχύνονται από μέσα . Αγόρια και κορίτσια ζαλισμένα από το αλκοόλ, τη μουσική ,το φλερτ επιστρέφουν στα σπίτια τους.

Atraktos.Net