ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ, ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ 28/6/2002 Μονή Λαζαριστών, Θεσσαλονίκη 1/7/2002

Απίστευτη συναυλία! Κάτι το οποίο δεν περίμενα να ζήσω. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα παρευρεθεί στις δύο εμφανίσεις του Θανάση Παπακωνσταντίνου τον Απρίλιο στον Μύλο. Oμως, η έκπληξη μου δεν αφορά μόνο το μουσικό μέρος. Αφορά και την προσέλευση του κόσμου.

Το βράδυ της Παρασκευής 28 Ιουνίου, πάνω από 3.000 ενθουσιώδεις άνθρωποι βρεθήκαμε στη Μονή Λαζαριστών για να ζήσουμε από κοντά τη μεταμόρφωση του Παπακωνσταντίνου. Μια μεταμόρφωση που σίγουρα οφείλεται στο ανοιχτό μυαλό του, κυρίως, όμως, ευθύνονται γι αυτή ο Μπάμπης Παπαδόπουλος και η παρέα του. Οι άνθρωποι που έδωσαν μια άλλη διάσταση σε όλα τα τραγούδια του Λαρισαίου και πρόσφεραν μια εκπληκτική σύζευξη μεταξύ δύο διαφορετικών μουσικών κόσμων. Και ήταν φοβερή η εικόνα να βλέπουμε μουσικούς που τους είχαμε συνηθίσει σε άλλου είδους συναυλίες (δηλαδή, τους Παπαδόπουλο, Μπαντούκ, Αποστολάκη, Φλωρίδη, Σιώτα, Στόικο, Μπασλάμ) να συνοδεύουν τόσο όμορφα τους Παπακωνσταντίνου, Μάλαμα, Κανά και Καρακότα.

Και παρόλο που πολλοί από τους παρευρισκόμενους παραξενεύτηκαν ακούγοντας αυτή τη μεταμόρφωση των κομματιών, κανείς δεν αντιστάθηκε στη μαγεία που προσέφεραν όλοι αυτοί οι μουσικοί. Και όλοι μαζί είδαμε τον Παπακωνσταντίνου να μετατρέπεται από τραγουδιστής σε συνθέτης που απολαμβάνει, είτε μπροστά είτε πίσω από τη σκηνή, τη μορφή που έχουν πάρει τα κομμάτια του.

Εκατόν τριάντα πέντε λεπτά κράτησε η μαγεία και κανείς δεν κατάλαβε πως πέρασε η ώρα. Ούτως, ή άλλως, από τη στιγμή που ανέβηκε η Κανά και μετά, η συναυλία μετατράπηκε σε πάρτι. Εκεί δυσανασχέτησαν πολλοί καθισμένοι θεατές μιας που κάποιοι από εμάς βρεθήκαμε όρθιοι μπροστά στη σκηνή. Τους ζητούμε συγγνώμη, αλλά τέτοια συναυλία δεν βλέπεται από την καρέκλα. Έπρεπε να το σκεφτούν αυτό οι διοργανωτές και να αφήσουν περισσότερο χώρο για όρθιους, όπως στη συναυλία του David Byrne.

Κλείνοντας, θα σταθώ και πάλι στους μουσικούς. Αυτούς που συνόδεψαν τον Παπακωνσταντίνου και τους άλλους, αυτούς που τον συνόδεψαν και στην Αγρύπνια. Είναι πρέπον να συνεχίσουν όλοι μαζί να προσφέρουν τις εμπνεύσεις τους σε αυτήν την πλευρά της ελληνικής μουσικής. Iσως, θα έπρεπε να φτιάξουν ένα μόνιμο σχήμα. Και επιτέλους, να βρουν ένα όνομα. Για να μπορούμε να μιλάμε πιο εύκολα γι αυτούς. Στο μυαλό μου έρχονται ο Φάμελος, ο Σιώτας, ο Μπαντούκ και οι άλλοι μουσικοί, που είχαν μαγέψει τον Chris, την Carla και το κοινό σε κείνη την περίφημη συναυλία στο Μύλο. Αυτοί είχαν ονομαστεί Mylos All Stars. Παίρνω την πρωτοβουλία και προτείνω ένα όνομα: Θανάσης Παπακωνσταντίνου και οι Moni Lazariston All Stars!

Κώστας Παπασπυρόπουλος