BRUCE DICKINSON 21/7/2002 Θέατρο Λυκαβηττού 1/8/2002

Μετά τα γνωστά τραγελαφικά όσον αφορά το Rockwave και τη ματαίωση του επειδή οι αρχές μιας χώρας που φιλοδοξεί να διοργανώσει Ολυμπιακούς αγώνες σε 2 χρόνια δεν ήταν σε θέση να εγγυηθούν για την ασφάλεια σε ένα μουσικό φεστιβάλ ο Bruce Dickinson και η μπάντα του έκαναν το χατήρι του άτυχου χεβιμεταλλικού κοινού, που κινδύνευε να περάσει ένα καλοκαίρι δίχως κάποιο αξιόλογο συναυλιακό γεγονός, και εμφανίστηκαν στο θέατρο του Λυκαβηττού την Κυριακή 21 του μήνα.

Μετά την απίστευτη ανάβαση μας μετά την οποία ήμασταν έτοιμοι για κατάταξη στις Ειδικές Δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού καθώς κινηθήκαμε απο τον Ευαγγελισμό (όχι δεν επισκευθήκαμε τον Σάββα Ξηρό) με αποτέλεσμα να ανέβουμε περισσότερα σκαλοπάτια και απο αυτά του Ναυπλίου, φτάσαμε στο συναυλιακό χώρο μία ώρα περίπου πριν την έναρξη της συναυλίας και κατευθυνθήκαμε απευθείας στο αναψυκτήριο.

*2*Γύρω στις δέκα παρα τέταρτο έκανε την εμφανισή της στη σκηνή η μπάντα του Bruce Dickinson με το "Real World" (παιδιά συγχωρέστε με αν κάνω λάθος γιατί δεν θυμάμαι 100% αν ήταν αυτό), ακολούθησε το "Back From The Edge" και ο ύμνος "Broken" από το best of album. Το γκρούπ παρότι ήρθε χωρίς τον Roy Z και τον Adrian Smith παρουσιάστηκε δεμένο και με αρκετή όρεξη και αυτό το καταλάβαμε όταν έπαιξαν το "Revelations" (!!!) των Maiden και έγινε της κακομοίρας..

Ακολούθησαν τα "Accident Of Birth", το καταπληκτικό "Dark Side Of Aquarius" σε μια φοβερή εκτέλεση με όλο τον κόσμο να τραγουδάει στο κόψιμο. Κάπου εκεί ο Bruce θυμήθηκε και το "Chemical Wedding" από όπου έπαιξαν το "The Tower", ενώ στη συνέχεια επανέφερε στη μνήμη του τις άσχημες στιγμές που είχε ζήσει μετά την αποχώρηση του απο τους Iron Maiden, ευχαρίστησε το Ελληνικό κοινό που τον στήριξε και ακολούθησε το "Tears Of The Dragon", σίγουρα μία απο τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς. Μετά το "Tears.." η σκυτάλη παρέμεινε στο "Balls To Picasso" απ´ όπου ακούστηκε και το "Laughing In The Hiding Bush" και ακολούθησε ένα drum solo.

*3*Μετά από αυτά, και πάντα μέσα σε ένα υπέροχο κλίμα, "Bring Your Daughter To The Slaughter", "Tattooed Millionaire" για να έρθει η συνέχεια με τον ύμνο απ´ τα παλιά, "The Prisoner". Όμως οι Maiden εκπλήξεις δεν είχαν τελειώσει ακόμα κι έτσι παίχτηκαν και τα "Powerslave" και "Flight Of Icarus" (δυστυχώς για άλλη μια φορά χαρήκαμε τζάμπα αφού ο Dickinson έπαιξε πάλι με τον πόνο μας τραγουδώντας, όπως και την τελευταία φορά που είχε έρθει με τους Maiden, το ρεφραίν του "Alexander The Great").

Συνολικά ήταν μια πολύ καλή εμφάνιση που διήρκεσε περίπου μιάμιση ώρα αν και μου έλειψαν μερικά κομμάτια κυρίως απο το "Chemical Wedding" αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες όταν έχουμε ακούσει τέτοιες κομματάρες των Maiden. Έτσι αποχωρήσαμε απο το θέατρο δίνοντας ραντεβού με φίλους και γνωστούς για την επόμενη ημέρα και τους Motorhead...

Κώστας Λιανίδης