Home
News
Foreign Office
Local
Ελληνική
Metal
Punk/hc/emo
Live
Συνεντεύξεις
Cinefreak
Θέατρο/χορός
Books, magz
Τι παίζει, που
Special
Aρθρα
Mp3s/Video
Atrakt-ed
Links
 
Αναζήτηση

 

ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ

Θεατρική ομάδα

30/10/2007

Ο αμέτρητος αριθμός των θεατρικών σκηνών που βρίσκονται στην Αθήνα, γεγονός που συνεπάγεται την ευρεία δυνατότητα επιλογών, ανέκαθεν μπορούσε να λειτουργήσει σχετικά διφορούμενα, θετικά για κάποιους, αρνητικά για τους υπολοίπους. Με άλλα λόγια, όταν αποφασίσεις να δείξεις την προτίμηση σου, έστω και τυχαία πολλές φορές, σε μια παράσταση έναντι κάποιας άλλης, το σίγουρο είναι ότι το αποτέλεσμα μάλλον προβλέπεται αμφίβολο…

Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την παράσταση «Σπιρτόκουτο» που παρουσιάζεται εδώ και περίπου ένα μήνα από την θεατρική ομάδα 90 βαθμοί κελσίου στο θέατρο Βικτώρια στο κέντρο της Αθήνας. Η διαφορά εδώ είναι ότι το έργο του Γιάννη Οικονομίδη είναι λίγο πολύ γνωστό στους περισσοτέρους, αφού προυπήρξε ως φιλμική επιτυχία που τάραξε τα νερά του 44ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά και του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Το «Σπιρτόκουτο» είναι ένα έργο όπου καθόλου δεν συγχωρεί τα μέτρια συναισθήματα. Είτε θα το αγαπήσεις, είτε θα το μισήσεις. Και επειδή ανήκουμε κατά πολύ στην πρώτη κατηγορία, η μεταφορά του από την οθόνη στην σκηνή δεν θα μπορούσε παρά να αποτελέσει ένα ενδιαφέρον δέλεαρ.

Η αφίσα της παράστασης διατυμπάνιζε έναν «πόλεμο σε τέσσερις τοίχους», ο μόνος πόλεμος που συντελέστηκε όμως εκείνο το βράδυ της Πέμπτης της 11ης Οκτωβρίου ήταν ο πόλεμος με τις αντοχές μας! Η παρακμή της μικροαστικής οικογένειας, η λεκτική βία και ο σκληρός ρεαλισμός ήταν τα μοναδικά κοινά στοιχεία που θα μπορούσε να συναντήσει κανείς με την ταινία του Οικονομίδη, αφού τα πορτρέτα των συμβιβασμένων και ενίοτε δυστυχισμένων χαρακτήρων ελάχιστα κατόρθωσαν να αναπαρασταθούν από τους συντελεστές της παράστασης. Το πολυεπίπεδο σκηνικό – ακτινογραφία της οικείας, εντός του οποίου δομήθηκαν οι ερμηνείες, βρίσκονταν μίλια μακριά από το αποπνικτικό φιλμικό περιβάλλον και ακόμα, οι ίδιες οι ερμηνείες καμία σχέση δεν είχαν με τις αξέχαστα βαθιές και απειλητικές αντιδράσεις των ηθοποιών της ταινίας. Ούτε οι πετυχημένες χρονικά σιωπές κατάφεραν να διασώσουν ότι είχε μείνει από μια υπνωτισμένη και υπνωτική συνάμα παράσταση, με εξαίρεση ίσως κάποιες στιγμές, όταν μια ιδιαίτερη παγερότητα διέγραφε το πρόσωπο της πρωταγωνίστριας Τζένης Σκαρλάτου (Μαρία).

Ανέκφραστο σκηνοθετικά και άκρως απογοητευτικό σε όλες τις πτυχές του, το θεατρικό Σπιρτόκουτο μαρτυρά, ή καλύτερα παραδέχεται ότι σπάνια μια κινηματογραφική επιτυχία βρίσκει τον “σωστό” δρόμο κατά την μεταφορά της στο σανίδι. Και όχι τίποτα άλλο, μα είναι αυτό το τεράστιο τίποτα που μας άφησε στο τέλος που μας κάνει να σκεφτόμαστε σε ένα δεύτερο επίπεδο την αξία της ποιότητας έναντι της ποσότητας των θεατρικών παραστάσεων που τόσο απλόχερα προσφέρει η πρωτεύουσα.

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κομνηνός
Θεατρική διασκευή: Χαρά Τσιώλη
Σκηνικά/Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Ηθοποιοί: Κώστας Μπάρας, Τζένη Σκαρλάτου, Μελέτης Γεωργιάδης, Μαριάννα Λαμπίρη, Γιώργος Κατινάς, Άρης Τσαμπαλίκας, Χριστίνα Δενδρινού.

Ειρήνη Καραχρήστου

Live
PULP
27/5/2011
NO AGE, Background Noise Suppression
27/4/2011
God Is An Astronaut, Absent Without Leave–
6/2/2011
MARK LANEGAN, ISOBEL CAMPBELL
12/12/2010
THESE NEW PURITANS, Plissken festival
5/12/2010
ARCADE FIRE, FUCKED UP
28/11/2010
CAMERA OBSCURA, FIVE STAR HOTEL , KAPPA
29/10/2010
PORCUPINE TREE, ANATHEMA
9/9/2010
SHADOW GALLERY - MAPLERUN - SILENT RAGE
10/10/2010
EXPATRIATE & B-SIDES
24/09/10