CHANIA ROCK FESTIVAL 17/8/2002 ΕΘΝΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΧΑΝΙΩΝ 2/10/2002

Όταν πριν από περίπου 2 μήνες ανακοινώθηκε ότι θα διεξαχθεί festival με metal σχήματα στα Χανιά ακουγόταν αρχικά σαν ανέκδοτο.Βλέπετε στο Ελλάντα το να γίνονται metal συναυλίες ξένων σχημάτων εκτός Αθήνας και θεσσαλονίκης μοιάζει με φάρσα.Ειδικά με αυτό το billing ακουγόταν τελείως γελοίο.

Η ακύρωση του Rockwave έκανε την αναμονή ακόμα μεγαλύτερη.Αν και για ακόμα μια φορά δεν αποφύγαμε την ακύρωση(οι The Gathering ακύρωσαν την εμφανισή τους) οι διοργανωτές έσπευσαν να τους αντικαταστήσουν με 2 μπάντες τους Γερμανούς με Έλληνα τραγουδιστή Valley´s Eve και τους Αθηναίους Sorrowful Angels.

Όλα λοιπόν έδειχναν πολύ θετικά και επιτέλους η μέρα της συναυλίας έφτασε. Έχοντας μάθει ότι οι πόρτες θα ανοίξουν στις 6 το απόγευμα 5.30 ήμουν έξω από το γήπεδο. Δυστυχώς όμως οι πόρτες ανοίξανε στις 7.30!!!!! πράγμα που όπως θα δούμε τελικά στοίχισε.

Πρώτο group της βραδιάς που ανέβηκε στη σκηνή γύρω στις 7.50 ήταν οι Αθηναίοι Sorrowful Angels.Έχοντας στη σύνθεσή τους 2 γυναίκες σε φωνή και πλήκτρα έναν μπασίστα έναν κιθαρίστα που έκανε και τα brutal φωνητικά και έναν σταθερό drummer παρουσίασαν συνθέσεις ατμοσφαιρικές με επιρροές από group όπως οι MacBeth και οι Lacuna Coil.Στα συν τους η πολύ καλή εναλλαγή από τα καθαρά φωνητικά της κοπέλας στα brutal του κιθαριστα.3 πράγματα με χάλασαν στους Angels:

1.Η στατική τους παρουσία (μειονέκτημα των περισσότερων ελληνικών group)

2. Η τύπισσα στα πλήκτρα φορούσε ένα τόσο κοντό μίνι λες και θα πήγαινε στο Βαρελάδικο και

3.τα brutal φωνητικά του κιθαρίστα ήταν τόσο πειραγμένα που με το που πλησίαζε το μικρόφωνο και άνοιγε λίγο το στόμα του ακουγόταν λες και τραγουδούσε ο Glen Benton!!! Παρόλα αυτά οι Angels κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού αν και χρειάζονται αρκετή δουλειά ακόμη.

Ακολούθησαν οι επίσης Έλληνες Innerwish .Δεν είχα ακούσει για να πω την αλήθεια πολλά πράγματα από αυτούς. Κακώς! Παίζοντας πωρωτικό heavy/power η μπάντα ξεσήκωσε το κοινό που είχε υψώσει και σημαία Innerwish fan club!!! Με μ.ο ηλικίας τα 25 χρόνια έδειχναν αρκετά έμπειροι και σίγουροι πάνω στο σανίδι. Έπαιξαν δικό τους υλικό καθώς και μια διασκευή στο Hell Bent For Leather(τι θα πει ποιων???????) και τελείωσαν με ένα δικό τους κομμάτι που λεγόταν αν δεν κάνω λάθος "After the Attack". Φοβερή εμφάνιση από ένα συγκρότημα που είναι σίγουρα πολύ καλύτερο από πολύ Γερμανική πλέμπα που κυκλοφορεί στην πιάτσα (ας μην ανοίξω το στόμα μου τώρα).

Είχε πια βραδιάσει όταν βγήκαν στη σκηνή οι blacksters Deviser.Με πολύ καλό ήχο κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό και τους πολλούς οπαδούς τους.Έπαιξαν υλικό τόσο από τα 2 πρώτα τους album "Unspeakable Cults και Transmission to Chaos" όσο και από το τελευταίο τους "Running Sore" που ακούγεται πολύ καλά επί σκηνής. Στα μείον τους κάποιες ατάκες του τραγουδιστή τους Matt "τώρα θα σας παίξουμε ένα τραγουδάκι να ούμε" ή "μπράβο μάγκες" ή ελπίζω να πήρατε το νέο μας album (άλλος Dani Filth αυτός) αλλά όλα αυτά δεν στάθηκαν ικανά να αμαυρώσουν την εμφάνισή τους.

Επόμενο group της βραδιάς η μπάντα που για μένα όπως και για πολλούς άλλους υποθέτω έκανε την καλύτερη εμφάνιση αυτού του festival οι γερμανοί με Έλληνα τραγουδιστή Valley´s Eve. Να πω την αλήθεια δεν γνώριζα το υλικό τους ούτε είχα ακούσει το τελευταίο φοβερό τους δίσκο Deception of pain. Έχοντας όμως σαν ατού τους τον τραγουδιστή Δημήτρη Λιαπάκη ο οποίος κινητικότατος και αρκετά υψίφωνος ξεσήκωνε το κοινό τον κιθαρίστα Frank Pane (κάτι μεταξύ Malmsteen και Johansson των Candlemass )και τον μπασίστα Albrecht η μπάντα έπιασε φοβερή απόδοση παίζοντας υλικό τόσο από το προαναφερθέν καινούριο Album τους όσο και από τα "Prodigia: και "Τhe atmosphere of silence." Επίσης έπαιξαν μια φοβερή πυραυλοκίνητη διασκευή στο "Βurn" των Deep Purple και κατέβηκαν μετά απο1 ώρα καταχειροκροτούμενοι από το κοινό. Πάντα τέτοια guys!

Είχε φτάσει η ώρα για τα 2 μεγαλύτερα ονόματα της βραδιάς. Βγαίνουν λοιπόν στη σκηνή οι πολυαγαπημένοι του ελληνικού κοινού(ιδίως του γυναικείου) Anathema. Δυστυχώς οι Αnathema με απογοητεύσανε αν και είχα μεγάλες προσδοκίες από αυτούς μιας και τους έβλεπα για πρώτη φορά. Πως γίνεται να μην απογοητευτείς όταν δεν παίζουν υμνάρες όπως το "Angelica" το "Restless Oblivion" το "Deep" ή το "Sleepless"?(απίστευτο και όμως αληθινό σαν να μην παίζουν οι Motorhead το Ace of spades πως θα σας φαινότανε;)Αντί αυτών παίξανε 4 κομμάτια από το τελευταίο τους cd το οποίο μπορεί να είναι καλό αλλά είναι πολύ χαλαρωτικό και δεν κάνει για συναυλίες. Επίσης μου κάνει εντύπωση πως παίξανε το "Far away" από το "Eternity" ένα κομμάτι πολύ μέτριο. Πάλι καλά που παίξανε τα "Fragile dreams" "Empty" "Judgement" και τελευταίο το "A dying wish" να μας βάλουμε λίγο στην πρίζα.

Όπως βλέπετε δεν μιλάω για την σκηνική τους παρουσία που ήταν πολύ καλή αλλά για το setlist που ήταν για κλάματα. Εκτός αν κάποιους(ή μάλλον κάποιες) τους αρκούσε μόνο να τους βλέπουν(άκουσα μια κοπέλα να λέει "ο Vincent μου είπε oh my sweet heart". Σιγά τα ωά καλέ! Σιγά τι σου είπε αυτός! Εύχομαι στο μέλλον οι Αnathema να καταλάβουν ότι παίζουν ως επί το πλείστων μπροστά σε μεταλλικό κοινό και να αναθεωρήσουν λίγο το setlist τους γιατί δεν νομίζω ότι είμαι ο μόνος που απογοητεύτηκα από αυτό. Αφήστε που παρότι τους φωνάξαμε για encore οι κύριοι δεν ανταποκρίθηκαν. Τέλος πάντων...

Η ώρα εντωμεταξύ έχει πάει 00:55 το festival έπρεπε να χε τελειώσει εδώ και 45 λεπτά σύμφωνα με το πρόγραμμα όταν ανέβηκε στη σκηνή ο θρύλος του metal(και ένας από τους ηρωές μου) ο Udo. Πρώτο κομμάτι το ομώνυμο από το νέο του album "Man and machine". Ο Udo ξεπετάγεται σχεδόν από το πουθενά μέσα σε παραλήρημα ντυμένος μισός άνθρωπος μισός μηχανή. Ακολουθεί ένα ακόμα κομμάτι από το νέο του cd (με τον Udo να προβαίνει σε μηχανικές κινήσεις σαν robot). Στη συνέχεια πετάει τη στολή του robot φοράει τα στρατιωτικά για να μας στείλει με τα "Metal Heart" (κόλαση!!!), "Midnight highway", "Solid" από το ομώνυμο solo album του. Δίπλα του ο εδώ και 25 χρόνια πιστός συνοδοιπόρος του Stefan Kaufmann πρώην drummer των Accept και νυν ρυθμικός κιθαρίστας στους Udo ήταν απλά άψογος ενώ και τα υπόλοιπα μέλη υπεράνω κριτικής. Τι άλλο ακούσαμε εκείνο το βράδυ; "Αnimal instict" "In the darkness" (ύμνος!), "Living for tonight", "Princess of the dawn" (O ΠΑΝΙΚΟΣ), και "Hard attack" (από το Objection Overulled).

Εδώ ακριβώς γίνεται το ΜΠΑΜ της βραδιάς. Έχοντας συμπληρώσει μόνο 1 ώρα set(το κανονικό του ήταν περίπου 2) ο Udo βγαίνει στη σκηνή και λέει "θα σας παίξουμε τώρα ένα τελευταίο κομμάτι γιατί η αστυνομία επειδή η ώρα έχει πάει 02.00 μας είπε να σταματήσουμε και δεν θέλουμε να μας κλείσουνε και μέσα". Φυσικά κανείς μας δεν τον πίστεψε. Έλα όμως που παίζοντας το "Balls to the wall" (χωρίς λόγια) η μπάντα άφησε τη σκηνή αφηνοντάς μας να κοιτάμε την άδεια σκηνή σαν ηλίθιοι με ανοικτό το στόμα μην μπορώντας να πιστέψουμε αυτό που συνέβη.

Χίλιες φορές το εισιτήριο να ήταν πιο ακριβό χίλιες φορές να είχε συμβεί οτιδήποτε άλλο παρά αυτό το να κόβουν δηλαδή έτσι την μπάντα που γούσταρες να δεις περισσότερο. Δυστυχώς για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι στην Ελλάδα όλα μπορούν να συμβούν. Να σκεφτούνε μόνο ορισμένοι ότι υπήρχαν άτομα όπως ο φίλος μου ο Γιάννης που ταξίδεψε από Λάρισα και είχε 2 μερες να κοιμηθεί προκειμένου να δει το festival. Δεν φταίει όμως μόνο η αστυνομία φταίνε και οι διοργανωτές που θα μπορούσαν να επιβάλλουν στα συγκροτήματα να μπουν πιο νωρίς για soundcheck.

Τέλος να αναφέρω ότι σχεδόν σε όλα τα groups ο ήχος ήταν πολύ καλός εκτός λίγο από τους Innerwish που η μια κιθάρα ακουγόταν λίγο πίσω όπως και στους Deviser. Μακάρι το festival αυτό να γίνει θεσμός και να ξαναγίνει του χρόνου γιατί το metal στην Ελλάδα έχει ανάγκη από τέτοιες προσπάθειες.

Εξωτερικός Συνεργάτης