London After Midnight 9/11/2007 Υδρόγειος 28/11/2007

Το βράδυ της Παρασκευής ήτανε κρύο και βροχερό, ιδανικές συνθήκες δηλαδή για συναυλίες σαν και αυτήν. Εξάλλου με την πολλή ζέστη λιώνει το μακιγιάζ και το άσπρο πρόσωπο του Sean σίγουρα δεν θα ήθελε κάτι τέτοιο.

Οι London After Midnight ήρθανε στην Θεσσαλονίκη - μόνο, στην Αθήνα που την ίδια στιγμή έπαιζε η Lisa Gerard - από την μακρινή California, αλλά η μουσική τους απέχει από τις ηλιόλουστες παραλίες της.

Πατώντας περισσότερο σε ροκ φόρμες και με τα δέοντα ηλεκτρονικά στοιχεία, οι London After Midnight έχτισαν έναν αρκετά προσωπικό gothic ήχο, συνδυάζοντας την χαρακτηριστική φωνή και εμφάνιση του ηγέτη τους Sean με τους κοινωνικούς πολιτικοποιημένους του στίχους. Δυστυχώς με τον Κυριάκο κάναμε το λάθος και πήγαμε στην Υδρόγειο κάπου στις δέκα παρά και οι LAM ανέβηκαν στην σκηνή μετά τις έντεκα μισή, χωρίς να προηγηθεί κάποιο support. (Σπαστικό βέβαια αυτό γιατί η αφίσα έλεγε doors open 21.00 και κατά δεύτερον όλος ο κόσμος είχε έρθει μέχρι τις 10... κακός συντονισμός μάλλον)

Με το που ανέβηκαν στην σκηνή, το πρώτο που μας χτύπησε κάπως άσχημα ήταν η έλλειψη κιμπορντίστα. Αρκούμενοι στο κλασικό τρίο κιθάρα-μπάσο-drums, είχανε όλα τα ηλεκτρονικά τους προηχογραφημένα και όσο να’ ναι, σε μια συναυλία αυτό δεν είναι και ότι καλύτερο. (δεν ξέρω αν κάνουν το ίδιο και στην υπόλοιποη τουρνέ - όπου έχουν μαζί και τους Kirlian Kamera, αλλά το πολυ το προηχογραφημένο... το βαριέσαι και βάζεις το χέρι στη τσέπη... και σκέφτεσαι και τα 30 ευρώ..του εισιτηρίου)

Γρήγορα όμως το ξεχάσαμε, καθώς οι τρεις τους κάλυψαν αρκετά καλά το οπτικό της υπόθεσης. Δεν ξέρω αν η μεγάλη καθυστέρηση για την εμφάνιση οφείλονταν στο να μακιγιαριστεί ο Sean, η εμφάνισή του όμως ήταν εντυπωσιακή, η φωνή του σταθερή, αλλά σε σχέση με τους υπόλοιπους τουλάχιστον του έλειπε λίγο πάθος.

Προσωπικοί ύμνοι της μπάντας όπως το Shatter και το Kiss εννοείται ότι ακουστήκανε, μαζί με παλιότερα αλλά και νέα κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο Violent Acts Of Beauty, που μόλις κυκλοφόρησε. Γενικά δεν νομίζω να απογοητεύτηκε κανείς από την εν λόγω συναυλία, όμως από ένα όνομα της τάξης των London After Midnight περίμενα πολλά περισσότερα από μια απλά ευχάριστη συναυλία, κάτι με περισσότερο νεύρο και ένταση. Γιατί αυτό φαντάζομαι θέλουν και οι ίδιοι, να ξυπνήσουν τον κόσμο από τα μαύρα μεσάνυχτα που έχει..

Στα πλην επίσης και το γεγονός πως δεν φέρανε να πουλήσουν δισκάκια (μόνο μπλουζάκια είχε), τα οποία έτσι κι αλλιώς δύσκολα τα βρίσκει κανείς εδώ.

Γιώργος Γoργογέτας