MOONSPELL 2/11/2002 Θεσσαλονίκη, ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ 3/11/2002

Μια από τις πιο σπουδαίες συναυλίες της φετινής χρονιάς. Από τις βραδιές που διαπιστώνεις το μεγαλείο ενός συγκροτήματος, αλλά και το γεγονός της παρεμβατικής ικανότητας να δημιουργούν γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα σε διάφορα είδη μουσικής.

Είναι γεγονός ότι πολλοί βάζουν μια απλή ταμπέλα METAL μπροστά από τη μουσική των ΜOONSPELL και ξεμπερδεύουν, ίσως γιατί δεν θέλουν να ασχοληθούν με κάτι διαφορετικό. Τόσο από την έως τώρα δισκογραφία τους, όσο και μετά από αυτό το εκπληκτικό LIVE οι αγαπητοί Πορτογάλοι, απέδειξαν με περίτρανο τρόπο ότι πρόκειται για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα δυναμικά σχήματα. Kαι δεν είχαν καμιά διάθεση promo tour, αφού δεν έλειψαν στοιχεία ούτε από το Wolfheart, ούτε από το Irreligious.

Ατμοσφαιρική μουσική, μεταλλική χροιά, gothic άποψη και ερμηνεία, darkwave εκτέλεση, brutal φωνητικά, ηλεκτρονικός ήχος με keyboards, οξείες κιθάρες και ασύλληπτη σκηνική παρουσία είναι τα βασικά στοχεία ενός παζλ που έπαιξε μπροστά μας με το όνομα ΜOONSPELL.

Και πριν πω για τη συναυλία, θα σημειώσω ότι το κοινό των 500 και πλέον ατόμων που βρέθηκε στην Υδρόγειο προερχόταν κυρίως από τους φαν της μεταλλικής μουσικής, συν κάποια άτομα (κορίτσια κυρίως) που λογικά θα τα βλέπαμε και στη συναυλία των Apoptygma Berzerk. Τι θέλω να πω με αυτό; Το απλό. Ότι τελικά οι μεταλλάδες μπορούν να στηρίζουν περιθωριακά παρακλάδια της μουσικής, που ενώ πατά και σε άλλα είδη, οι φίλοι άλλων ειδών ανεξάρτητης μουσικής δεν μπαίνουν στον κόπο να πάνε να δούνε κάποιους σαν τους ΜOONSPELL. Τέλος πάντων, τα ίδια λέγαμε πριν από λίγα χρόνια και με τους Gathering, τα ίδια μπορεί να ξαναπούμε με κάποια μελλοντική (ευχόμαστε) συναυλία από σχήματα σαν τους TIAMAT, Lacuna Coil, Megaherz, Corvus Corax, etc.).

*2*Η βραδιά ξεκίνησε λίγο μετά τις 9, και αφού άφησα το γιό μου σε ένα παιδικό πάρτυ, πήγα εγκαίρως στην Υδρόγειο. Όπως ήταν φυσικό αρκετός κόσμος ήταν εκεί, προσδίδοντας στη συναυλία και τον χαρακτηρισμό του εμπορικά-εισπρακτικά πετυχημένη. Ανυπομονησία στο ακροατήριο ώστε να χειροκροτεί ρυθμικά και τους ήχους της κλασικής μουσικής που έπαιζε από τα ηχεία. Τα φώτα αφήνουν αχνά να φανούν οι Πορτογάλοι, που ανεβαίνουν στη σκηνή με δερμάτινα μεγάλα καπέλα και μερικοί και με γιαλιά ηλίου. Ο τραγουδιστής με κόκκινη ολόσωμη στολή, καπελαδούρα και με ένα μεγάλο φανάρι στο χέρι με κίτρινο φως στρέφεται προς το πλήθος. Ξεκίνημα εκπληκτικό με το serpents, ο κόσμος κτυπιέται και χορεύει. Και έτσι εξελίσσεται το live. Ρυθμικά χειροκροτήματα και ιαχές ΜOONSPELL ΜOONSPELL. Φανερή η ικανοποίηση από το group.

Η όλη εμφάνιση ήταν αποζημιωτική, για την καθυστέρηση της έλευσης τους στη χώρα μας. Τρομερές επικές ερμηνείες, μελαγχολική και σκοτεινή διάθεση, απότομα ξεσπάσματα, γοτθικές εξάρσεις, εκρηκτικά riffs, κραυγές και βρυχηθμοί. Παρελαύνουν κομμάτια σαν το opium, το παλιό και αγαπημένο vampiria ερμηνευμένο με πολύ θεατρικό τρόπο, magdalene, butterfly fx, drama, fulmoon. Αναφορά και στον Καζαντζάκη είχαμε και δήλωση για τα κοινά στοιχεία Ελλήνων και Πορτογάλων. Ο τύπος που φρόντιζε τα φώτα, κυριολεκτικά όργωνε την κονσόλα ώστε να πετύχει αυτό το τέλειο πάντρεμα ήχου και φωτισμού. Κλείσιμο με μια δήλωση πίστης στην έννοια του goth με το κομμάτι darkess.

Το (αναμενόμενο) encore ξεκινά με το awake ενώ ο αποχαιρετισμός του 2ου encore γίνεται με το πανέμορφα παιγμένο aima maters.

Υποκλίνονται στο κοινό και μας καληνυκτούν. Τα φώτα ανάβουν και ένα ρεμιχ στο riders on the storm στολίζει την αποχώρησή μας.

Κυριάκος Σκορδάς