PERSEPOLIS Marjane Satrapi 12/12/2007

(αποσπάσματα παρμένα από τη wikipedia) Η ιρανική επανάσταση του 1979 θεωρείται μία από τις τρεις πιο σημαντικές επαναστάσεις στην ιστορία μετά τη γαλλική και τη ρώσικη. Χωρίς να μπορεί κανείς μελετητής να εξηγήσει τον ακριβή λόγο για τον οποίο ξέσπασε, η επανάσταση αυτή, εκτός των άλλων, θα μείνει στην ιστορία και για την έκπληξη που προκάλεσε στον υπόλοιπο κόσμο.

Ουσιαστικά η επανάσταση ξεκίνησε το Γενάρη του 1978 με τις μεγάλες διαδηλώσεις κατά του Σάχη και έληξε τον Δεκέμβρη του 1979 με την ανακήρυξη του Αγιατολάχ Χομεϊνί ως ανώτατου ηγέτη του κράτους.

Η έναρξη αυτής της περιόδου σηματοδοτεί βασικά και την έναρξη της αφήγησης της Μαργιάν Σατραπ ί στην καταπληκτική ταινία κινουμένων σχεδίων Περσέπολις, η οποία αποτελεί τη συνέχεια στη μεγάλη οθόνη του πολύ πετυχημένου κόμικ (2003-2004) που η ίδια συνέγραψε και ζωγράφισε.

Ξεκινάει καταρχήν, από τα παιδικά της χρόνια, τα οποία σημαδεύτηκαν από την προοδευτικότητα της οικογένειάς της, και την ανατροφή της σε ένα αστικό μεν κομμουνιστικό δε περιβάλλον. Η σκηνή όπου ο θείος της λίγο πριν εκτελεστεί της λέει να μην ανησυχεί και ότι κάποιο στιγμή οι προλετάριοι θα νικήσουν είναι, τουλάχιστον για μένα, από τις πιο συγκινητικές της ταινίας.

Στη συνέχεια περνάει στην εφηβεία της, οπότε και οι γονείς της αποφασίζουν να τη στείλουν στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Βιέννη προκειμένου να τελειώσει το σχολείο σε ένα ελεύθερο περιβάλλον. Ακολουθεί η επιστροφή της στο Ιράν και οι σπουδές της στο πανεπιστήμιο και τέλος η μετανάστευσή της στη Γαλλία από όπου και μας διηγείται την ιστορία της.

Αν και διάφορες πολιτικές ταινίες βγαίνουν κατά καιρούς στις αίθουσες (π.χ. Συριάνα), εντούτοις καιρό είχα να παρακολουθήσω μία ταινία πολιτική και ιστορική συνάμα. Και μάλιστα μίας περιόδου την οποία βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα καθώς καθόρισε και εξακολουθεί να καθορίζει τις εξελίξεις σε εκείνη τη γεωγραφική περιοχή.

Επίσης, καιρό είχα να δω μία ταινία με ένα συμπαγές σενάριο που σε απορροφά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, με τρόπο μάλιστα που βασίζεται σε μία βαρετή συνήθως αφήγηση. Ακόμα, είχα να δω πολύ καιρό ταινία που να συνδυάζει το πολιτικό στοιχείο με την ιστορική αλήθεια και το προσωπικό βίωμα, δοσμένα με τρόπο τόσο συγκινητικό όσο και χιουμοριστικό. Ε, ναι λοιπόν. Όλα τα παραπάνω για μία ταινία κινούμενων σχεδίων που βασίστηκε και σε ένα εξαιρετικό σκίτσο το οποίο με τη απλότητά του καταφέρνει και αναδεικνύει εξαίσια την ιστορία της Σατραπί.

Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Δέσποινα Καβουσανάκη