STRAWBERRY JAM ANIAML COLLECTIVE DOMINO 21/12/2007

Με εξιτάρει το γεγονός ότι κάθε κυκλοφορία των Animal collective είναι αυτόνομη και αριστοτεχνικά αποκομμένη από τις προηγούμενες τούς κυκλοφορίες δίσκων, λίγες μπάντες το έχουνε πετύχει αυτό άλλωστε σας θυμίζω τη φράση των Mercury Rev από το άλμπουμ τους deserter’s songs < Bands those funny little plans>..έχετε διαβάσει ή ακούσει ποτέ καμιά μπάντα να λέει πως το άλμπουμ της είναι ίδιο με το προηγούμενο..(εκτός από τους NOFX!!)..καμία απολύτως, άντε να πει τη τιποτένια φράση ..( βασίζεται στο προηγούμενο)..δυστυχώς για τις μπάντες ο ακροατής είναι αυτός που θα μπορέσει να κρίνει .

Αν δεν έχετε ακούσει Animal Collective και θέλετε να αγοράσετε ένα από τα άλμπουμ τους ξεκινήστε από αυτό εδώ.. strawberry jam o τίτλος , φορτώστε παραμάσχαλα βινύλια των Beach Boys και των Beatles κατευθείαν απο 70’s αν έχετε χώρο προσθέστε και το άλμπουμ του Amon Tobin : foley room και το άλμπουμ των Besnard Lakes : the besnard lakes are tha dark horse..απο το τρέχον έτος 2007 και φύγαμε...

Οι στρώσεις στα κομμάτια των Animal Collective είναι διαφανείς , μπορείς να διαχωρίσεις τα πάντα , όλα τα όργανα και τα εφέ που χρησιμοποιούν οι collective γίνονται απολύτως αισθητά στα αυτιά του οποιοδήποτε ακροατή, μπορείς να ακούσεις το παραμορφωμένο πιανάκι πίσω πίσω ,την ακουστική κιθάρα που την έχουνε με τα κολπάκια τους μετατρέψει σε κάτι τόσο αξιοπερίεργο ξεχωριστό μουσικό όργανο δημιουργώντας ένα παιχνίδι ήχων άκρως διασκεδαστικό.. Eξάλλου 2 είναι τα ΟΠΛΑ που χρησιμοποιούν οι Animal Collective, το πρώτο και το βασικότερο είναι τα φωνητικά μέρη του Avey Tare.. διπλοί χρόνοι ,ανάποδες εκφορές του λόγου, το νιώθεις ότι ο τύπος τραγουδάει χαρούμενα , το νιώθεις ότι θέλει να στρέψεις όλη τη προσοχή στο τρόπο που τραγουδάει ή για να το πω καλύτερα στο τρόπο που τραγουδάνε αφοί όλοι βάζουν τα λαρύγγια τους γι’ αυτό δημιουργείται μια υποτυπώδης αόρατη ορχήστρα, άκρως ατμοσφαιρική άκρως παιχνιδιάρικη και διασκεδαστική. Το δεύτερο και μεγαλύτερο όπλο τους είναι τα ΕΦΕ που χρησιμοποιούν για να χτίσουν τη μουσική τους ..και σε αυτό παίρνουν άριστα.

Το unsolved mysteries ξεκινάει με το πιο γελοίο τρόπο , με το ξύσιμο μιας κιθάρας , το τι γίνεται στη συνέχεια είναι πραγματικό Μυστήριο ,ακούς στο βάθος τόσο μυστηριακούς ήχους ,τόσο αρρωστημένα εφετζιλίκια που ούτε ο Trent Reznor έχει αποθηκευμένα στο Pc του, με κάθε ακρόαση όχι μόνο του συγκεκριμένου κομματιού άλλα και ολοκλήρου του δίσκου εισπράττεις όλο και κάτι το διαφορετικό..

Ακολουθούν 2 από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς, το chores (τόσο χαρούμενο τραγούδι , με τόσο θαυμάσια φωνητικά μέρη) και η το for Reverend Green ,, η επανάληψη μιας οποιασδήποτε κατάστασης που καταφέρνουν να χτίσουν οι collective και το ντύσιμο αυτής της επανάληψης που δημιούργησαν καταφέρνουν να αντικαταστήσουν όλα αυτά τα σιχαμερά και τυποποιημένα beat που παίζονται στη πιάτσα τα τελευταία χρόνια ..η δε τσιρίδα που βγάζουν στο ρεφρέν κολλάει στο κεφάλι σου, χρησιμοποιώντας ακόμη και αυτό το κομμάτι των φωνητικών τόσο διασκεδαστικά.

Το fireworks ανοίγει το δεύτερο μισό του δίσκου, η δομή του κομματιού βασίζεται σε ένα drumming τόσο εκπληκτικά παιγμένο. Τα ξυλάκια ακούγονται λες και θέλουν να προκαλέσουν μια τεχνητή βροχή στα αυτιά του ακροατή , δεν είναι άλλωστε η μπάντα του τύπου ελάτε παιδιά να μαζευτούμε όλοι μαζί και ράψε κόψε stop πάλι από την αρχή πάλι stop, δεν βάζουν όρια στη μουσική τους , εκμεταλλεύονται το χρόνο, δεν τούς περιορίζει τίποτα , τα fireworks και cuckoo cuckoo ( ρε είναι το δικό μας κου-κου!!),δεν ξέρω.??.ελπίζω πως όχι..το καταφέρνουν άριστα αυτο .

Στο #1 και το το κομμάτι που κλείνει το δίσκο ( DEREK ). αναλαμβάνει δράση ο Noah Lennox , γνωστός και ως Panda Bear , θα δείτε άλλωστε τον δίσκο του να φιγουράρει σε αρκετές λίστες στα τοπ της χρονιάς.. Panda Bear σημαίνει ανοικοδόμηση του ήχου των Beach Boys χρησιμοποιώντας τη μουσική του σήμερα, ο τύπος πρέπει απλά να είναι παθιασμένος με τι δεκαετία των 70’s..

Εν κατακλείδι..θα μπορούσα να γράψω Νέα Υόρκη και να τελείωνα τη κριτική εκεί , πρόκειται όμως για άλμπουμ που φέρνει σε δύσκολη θέση την ηλεκτρονική μουσική ( ναι ρε ηλεκτρονική μουσική !!!) πετάει όλες τις gar(b)age μπάντες στα σκουπίδια και στριμώχνει τη Jazz στο σημείο που πονάει πιο πολύ, το drumming..

Μέσα στα 3 καλύτερα άλμπουμ που άκουσα για φέτος. .αν δεν μάθετε τους animal collectine με ετούτο εδώ το άλμπουμ δεν θα τους μάθετε ποτέ, γιατί μπορεί να είναι και το τελευταίο τους...

Δεν ανέφερα καθόλου για τους στίχους άλλα αλήθεια ποιος νοιάζεται άλλωστε όταν φτιάχνεις τέτοια μουσική..

Σας εγγυώμαι πραγματική απόλαυση...enjoy

Θωμάς Αϊβάζης
ivazis@yahoo.gr

Atraktos.Net