PAN SONIC + S.INK 16/11/2002 Υδρόγειος, Θεσσαλονίκη 24/11/2002

Μια πραγματικά ξεχωριστή συναυλιακή εμπειρία είχαν την ευκαιρία να βιώσουν όσοι βρέθηκαν το προηγούμενο Σάββατο στην Υδρόγειο. Στον καλύτερο ίσως συναυλιακό χώρο της πόλης, καλεσμένοι από την εταιρία 360ο σε συνεργασία με το φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εμφανίστηκαν οι Φιλανδοί Pan sonic (Ilpo Vaisanen και Mika Vainio), για τους οποίους προηγουμένως είχαν ανοίξει οι δικοί μας S.ink.

Οι Pan sonic με την ριζοσπαστικότητα και μοναδικότητα του αναλογικού ήχου τους (βγαλμένου από μηχανήματα ειδικά κατασκευασμένα για αυτούς από το συνεργάτη τους Jari Lehtinen ) και τη μετρονομική ανάπτυξη των συνθέσεών τους, θεωρούνται πλέον από τα πολύ σημαντικά σχήματα της πειραματικής σκηνής. Η ιδιαίτερη ικανότητά τους να συνεργάζονται με ευρεία γκάμα καλλιτεχνών (FM Einheit, Suicide, Ryiuchi Sakamoto, KLF και άλλων) χωρίς να αλλοιώνουν στο παραμικρό τη δική τους μουσική ταυτότητα ήταν κάτι που είχαν αποδείξει στο ελληνικό κοινό με την εμφάνισή τους στο προηγούμενο bios.Τότε παίζοντας με τον FM Einheit των Einsturzende Neubauten, που είχε δώσει μια δυνατή industrial χροιά στο set, αποτέλεσαν την καλύτερη μουσική στιγμή του φεστιβάλ , αμβλύνοντας αρκετά τη δυσαρέσκεια του κοινού για τις ακυρώσεις άλλων ονομάτων.

Οι S.ink είναι ένα καινούργιο σχήμα από τη Θεσσαλονίκη, που θα μπορούσε να ειπωθεί ότι κινείται στο χώρο του post rock, αν και πολλές φορές ο ήχος τους μεταδίδει μια πιο kraut αίσθηση. Αρκετά αυτοσχεδιαστικοί και εγκεφαλικοί, με instrumental συνθέσεις που φέρνουν στο μυαλό δουλειές των tortoise, των do make say think και των labradford. Το πρώτο τους lp πρόκειται να κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος του χρόνου από την poeta negra. Όσοι μάλιστα βρεθήκαμε αυτό το Σάββατο στην Υδρόγειο, ίσως και να είμαστε κιόλας ανυπόμονοι για την παραπάνω κυκλοφορία, αφού οι S.ink αν και παίζοντας μόλις για τρίτη φορά σε live είχαν όλα τα στοιχεία εκείνα που μπορούν να σε κάνουν να περιμένεις μια νέα δουλειά, πόσο μάλλον ένα debut lp.

Ανέβηκαν στη σκηνή κατά τις δέκα και μισή και πήραν τις θέσεις τους, τη στιγμή που η μικρή καθυστέρηση στην έναρξη της συναυλίας είχε κάνει τους περισσότερους να ασχολούνται με τις ταινίες που είδαν /θα έβλεπαν στο φεστιβάλ κινηματογράφου, κάτι που δυστυχώς συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Λίγο η χαζή άποψη ότι τα support γίνονται μόνο για να ανοίξει η όρεξη του κοινού, χωρίς να έχουν πολλά να προσφέρουν, λίγο το γεγονός ότι στο χώρο υπήρχαν αρκετοί, μόνο και μόνο επειδή οι υπεύθυνοι του φεστιβάλ τους έδωσαν μια πρόσκληση, το κουβεντολόι δε σταμάτησε σχεδόν καθόλου.

Ευτυχώς οι S.ink δεν επηρεάστηκαν και για 45 λεπτά περίπου έδωσαν ένα πολύ ενδιαφέρον δείγμα της δουλειάς τους. Ο drummer βρισκόταν στο κέντρο της σκηνής και μάλλον όχι τυχαία, αφού κατά τη γνώμη μου τόσο το πολύ καλό παίξιμο του όσο και η δομή των κομματιών «υπαγόρευε» μια τέτοια διάταξη. Δεξιά του η μια κιθάρα και τα συνθεσάιζερ και αριστερά η άλλη κιθάρα και το μπάσο. Στο κέντρο επίσης της σκηνής και πάνω από τον drummer υπήρχε ένα λευκό πανί στο οποίο προβάλλονταν κινούμενες εικόνες σχημάτων σε όλη τη διάρκεια του live.Οι εικόνες αυτές αν και συμβάδιζαν με τη μουσική, ήταν το μόνο τρωτό σημείο της εμφάνισης τους, αφού ένιωσα ότι αισθητικά δεν είχαν μεγάλη συγγένεια με τη μουσική.

Μουσικά πάντως οι S.ink ήταν πάρα πολύ καλοί. Εξαιρετικά δεμένοι, λες και είχαν δώσει πολλά live μαζί, με ώριμες και όμορφα δομημένες συνθέσεις που εκτελέστηκαν σχεδόν άψογα, κατάφεραν στο λίγο χρόνο που διήρκεσαν τα 6 κομμάτια που έπαιξαν να κερδίσουν αρκετούς ακροατές. Ο ήχος τους καθαρός, χωρίς περιττά στοιχεία και με ξεσπάσματα στα drums και στις κιθάρες εκεί που χρειαζόταν, χτυπούσε κυρίως στον εγκέφαλο με μικρά περάσματα από τα άκρα μου, που προσπαθούσαν συχνά να ακολουθήσουν το ρυθμό των drums ή το μπάσο. Η μετρονομική ανάπτυξη των κομματιών τους, προετοίμαζε με επιτυχία τα κιθαριστικά ξεσπάσματα δίνοντας μια ελκυστική kraut αίσθηση στο set τους. Γενικά λοιπόν thumbs up για τους S.ink που ελπίζω να ξαναδώ αφού κυκλοφορήσει το πρώτο τους lp.

Ο οιωνός που έστειλαν πρώτοι οι S.ink για μια πολύ *2*ιδιαίτερη συναυλιακή βραδιά έμενε τώρα να επιβεβαιωθεί από τους Pan sonic. Έτσι ακριβώς και έγινε. Έπειτα από την απαραίτητη διακοπή, ώστε να στηθούν επί σκηνής τα γεμάτα ποτενσιόμετρα custom-made «όργανα» των Pan sonic, οι δύο Φιλανδοί εμφανίστηκαν για να μας χαρίσουν μια πρωτόγνωρη ηχητική εμπειρία. Από την πρώτη στιγμή ο χώρος πλημμύρισε από ηχητικά κύματα, συχνότητες και δονήσεις που δημιουργούσαν μια εκπληκτική «ρευστή» ατμόσφαιρα.

Με συνθέσεις που ήταν μινιμαλιστικές και απλές αλλά ταυτόχρονα και τόσο γεμάτες από ιδέες ,παλμούς και ρυθμούς, με ωμά ξεσπάσματα που έκαναν «piercing» στα τύμπανα των αυτιών μου με καθήλωσαν. Τα μάτια καρφωμένα στο άσπρο πανί, να κοιτάνε πως τα ηχητικά κύματα οπτικοποιούνταν με τη μορφή μαύρων οριζόντιων γραμμών που δεν σταμάτησαν να σπάνε και να συντίθενται. Ήχος αμείλικτος, σχεδόν απόκοσμος, αλλά και ανθρώπινος αφού τροφοδοτούσε το μυαλό με κάθε είδους προσωπικές σκέψεις και ιδέες.

Κι αυτό είναι που πιστεύω ότι τους κάνει τόσο ιδιαίτερους και ξεχωριστούς τελικά, η ικανότητά τους δηλαδή να δημιουργούν μια άμεση επικοινωνία με το κοινό, αφήνοντάς το ελεύθερο να αντιληφθεί τη μουσική με το δικό του τρόπο, ενθαρρύνοντάς το να «σκάψει» εντός του και να ανασύρει τα δικά του αισθήματα και σκέψεις. Κάτι που επιτυγχάνουν χρησιμοποιώντας για εργαλεία συχνότητες και ρυθμούς πειραματικούς, περάσματα γεμάτα ένταση, ώστε να δημιουργήσουν το «χώρο» που θα φιλοξενήσει τις σκέψεις του κοινού.

Σου δίνουν πραγματικά το μυαλό σου στα χέρια σου, η όλη διαδικασία μοιάζει με το πόσο διαφορετικά φαίνεται στον καθένα μας ένα pattern με τελείες. Όλοι θα τις ενώσουν με το δικό τους τρόπο και οι Pan sonic δεν επεμβαίνουν σε αυτό, αλλά δίνουν σε όλους το στυλό και καλλιεργούν τις προϋποθέσεις για να αρχίσεις να ψάχνεις/ ψάχνεσαι και να ενώνεις. Μετά από έντεκα κομμάτια αποσύρθηκαν για λίγο μέσα σε χειροκροτήματα από το σοκαρισμένο κοινό, για να επανέλθουν πριν καλά καλά συνέλθω για το encore που μας αποτελείωσε.

Και ενώ νόμιζα ότι όλα είχαν τελειώσει και έπρεπε να αρχίσω να μαζεύω τα κομμάτια μου, οι Φιλανδοί ξαναβγήκαν (από τις πολύ λίγες φορές που κάνουν δεύτερο encore) για ένα καθαρά αυτοσχεδιαστικό και σχετικά ήσυχο κομμάτι που με βοήθησε να επανέλθω σταδιακά σε κάπως κανονικά επίπεδα.

Ήταν συνολικά μια απίστευτη εμπειρία και αξίζουν συγχαρητήρια στην 360ο που μετά τους Coil μας χάρισε μια σπάνια συναυλία με τόσο μικρό τίμημα (22 ευρώ ). Μακάρι να δούμε σύντομα και άλλα τόσο καλά και πρωτοποριακά σχήματα.(Εγώ θα ψήφιζα Labradford για αρχή πάντως :-)).

Για την ιστορία, ανάμεσα στους Φιλανδούς υπήρχαν οι σημειώσεις για τα κομμάτια του set:

1.ALKU-FX-61
2.TOAD-FX-80 L-BASS R-DRUM
3.JUMAHDUW-FX-37
4.ONTRI-FX-22
5.JOHTO-5-FX-36L
6.SOFOMORE-FX-16
7.ILPO
8.VEGAMAA-FX-81
9.TELEMIT-FX-18
10.KK-ILPO
11.MUTATOR-FX-24

Κώστας Μακρυγιάννης

Εξωτερικός Συνεργάτης