ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ ΙΝΤΙΟΤΕΚ PLUS REC 20/2/2008

Αν είστε από τους ανθρώπους που σε καθετί όπου ακούτε αναζητείτε κάτι διαφορετικό, ξεχωριστό ή πρωτοποριακό, κάτι που θα σας ανοίξει την πόρτα για κάτι ηχητικά νέο, μάλλον δε θα έχετε φαντάζομαι κανένα ιδιαίτερο λόγο να συνεχίσετε να διαβάζετε τούτο εδώ το κείμενο. Ασφαλώς όμως, θα ισχυριστεί κάποιος, αυτό δεν αποτελεί ισχυρό παράγων για να μην ακούσει κανείς ένα μουσικό άλμπουμ. Κι ασφαλώς, αυτό δε σημαίνει ότι επειδή δε καινοτομεί δεν περιέχει και καλά τραγούδια. Άπειροι καλλιτέχνες και πόσο μάλλον μουσικοί και συγκροτήματα εδώ και χρόνια παρουσιάζουν φιλτραρισμένα από τους ιδίους τις επιρροές τους και τα αποτελέσματα είναι άκρως εξαιρετικά.

Ξεκινάμε λοιπόν έχοντας στο νου μας εξαρχής ότι οι Ιντιοτεκ αναπλάθουν κάτι που έχουμε ξανακούσει στο παρελθόν από άλλους καλλιτέχνες και γκρουπ. Αυτό, όπως προαναφέραμε, δεν είναι κάτι το αρνητικό. Ok ως εδώ. Το «Χωρίς Αποσκευές» αποτελεί τη νέα φιλότιμη προσπάθεια πέντε νέων ανθρώπων από τη Θεσσαλονίκη, τη Θεσσαλονίκη που λίγο πολύ γνωρίζουμε ότι δεν αποτελεί και την ιδανικότερη πόλη για να εξελιχθούν εύκολα νέοι μουσικοί και καλλιτέχνες (για λόγους που δεν είναι επί του παρόντος). Ωστόσο να μην στρέφουμε αλλού το θέμα μας και να μη τα ρίχνουμε όλα στη ριμάδα την πόλη, την οικονομική στενότητα, τον καιρό κι εγώ δε ξέρω τι άλλο. Ας πάμε κατευθείαν στο ψητό. Το ψητό που όσο αλάτι και πιπέρι και να του ρίχνεις, η αλήθεια είναι ότι δε σου αφήνει καμιά γεύση αρκετά ικανοποιητική ώστε να θες με ιδιαίτερο πάθος να φας ξανά κάτι από τον ίδιο σεφ.

Από τον Ιούνιο του 2000 τρεις παλιοί γνώριμοι και «μουσικοί ομοϊδεάτες» αποφάσισαν να ενώσουν τα μουσικά τους γούστα, και παίρνοντας το όνομά τους από το ομότιτλο κομμάτι των Radiohead που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά μέσω του “ Kid A ”, φτιάχνουν ένα συγκρότημα που όπως οι ίδιοι αναφέρουν έλειπε από τη μουσική σκηνή της πόλης. Ωστόσο, δε ξέρω αν είναι εύκολο να δημιουργήσεις ένα συγκρότημα όπου θα καλύψει το υποτιθέμενο μουσικό κενό που ενυπάρχει στη πόλη, τη στιγμή που γκρουπ όπως τα Μωρά Στη Φωτιά, οι Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά αποτελούν παρελθόν. Γιατί παρά τη φιλότιμη προσπάθεια των Ιντιοτεκ, ασφαλώς και δε φτάνουν τη στόφα των προηγούμενων συγκροτημάτων. Και επειδή δε θεωρώ σωστό εκ μέρους μου να συγκρίνω μια νέα μπάντα με άλλα συγκροτήματα του παρελθόντος, καθότι κάθε νέα προσπάθεια χρίζει ιδιαίτερης προσοχής και περιλαμβάνει στοιχεία άλλων ατόμων και προσώπων, θα προσπαθήσω να μην μπω σ’ αυτή τη διαδικασία, παρότι οι Ιντιοτεκ ουσιαστικά παρουσιάζουν όλη την ελληνόφωνη pop - rock σκηνή των 90’ s με «νέο» απλά περιτύλιγμα. Βάλτε και λίγη Brit Pop της αντίστοιχης δεκαετίας και έχετε τη γενική εικόνα. Το άλμπουμ δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό, για να μην παρεξηγηθούν τα λεγόμενα μου, αλλά δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να σ’ οδηγήσει εύκολα στο repeat . Τραγούδια απλά, ραδιοφωνικά, με ελληνικό στίχο που αγγίζει τους συνήθεις προβληματισμούς ενός νέου στη δυτική κοινωνία, ενώ και η παραγωγή είναι στιγμές που νιώθω ότι κάπου χωλαίνει, μπουκώνει το όλο ηχητικό θέμα και δε νιώθω ότι έχει τον «αέρα» του 2007 (ημερομηνία παραγωγής του άλμπουμ).

Στα συν της όλης δουλειάς να μην λησμονήσω να αναφέρω το εξαιρετικό artwork του «Χωρίς Αποσκευές» και την πολύ όμορφη αισθητικά συσκευασία του cd , αλλά να φανταστώ ότι αυτό δεν είναι αρκετό ώστε να αφήσετε των οβολό σας. Ίσως στα μέσα-τέλη της περασμένης δεκαετίας οι Ιντιοτεκ να έκαναν και καριέρα, όπου οι πολυεθνικές αναζητούσαν ελληνόφωνα συγκροτήματα αυτού του είδους, αλλά σήμερα δε ξέρω που μπορεί να φτάσουν. Ελπίζω στην επόμενη δουλειά τους να δούμε κάτι πιο ενδιαφέρων και ιδιαίτερο.

www.myspace.com/intiotektheband

www.intiotek.com

Άρης Μπούρας