Tied and Tickled Trio – drog_a_tek 21/2/2008 GAGARIN 205 28/2/2008

Tied and Tickled Trio – drog_a_tek, 21/02/08 (Gagarin 205)

Τελικά, η εναλλακτικότητα στην σύγχρονη ελληνική σκηνή, δείχνει μερικές φορές ικανή μόνο να παρακολουθεί και μετά απλά να ακολουθεί τις εξελίξεις και τα δρώμενα της παγκόσμιας δισκογραφίας.

Ή μήπως θα πρέπει να ζητήσω απ’τον εκδότη μου "μισθό" ανθυγιεινής εργασίας για τα συμπλέγματα κατωτερότητας της φυλής μου, που αναπόφευκτα δημιουργούνται από τη σύγκριση μουσικών καλλιτεχνών της ημεδαπής με ξένους, κατά τη διάρκεια συναυλιών.

Εννοώ, ότι αν καν διανοηθώ να προβώ σε συσχέτιση της τεχνικής, εμπνευστικής και λυρικής πλευράς ενός εγχώριου και ενός αλλοδαπού γκρουπ, θα βγαίνω πάντα χαμένος για το τελικό συμπέρασμα.

Γιατί πρέπει μια ζωή να ακολουθούμε και να συνοψίζουμε τα λεγόμενα συγκροτημάτων που δεν ανήκουν εντός συνόρων;

Γιατί πρέπει να είμαστε πρώτα ακροατές, παρατηρητές και έπειτα μιμητές άλλων μουσικών σκηνών;

drog_a_tek

Όχι ότι οι drog_a_tek δεν ήταν καλοί εκείνο το βράδυ, αλλά στο σύνολο του, αυτό που ακούσαμε ήταν ένας τεράστιος πρόλογος μιας ώρας, για αυτό που θα ακολουθούσε ακριβώς μετά με τους Γερμανούς.

Οι drog_a_tek αποτελούν ένα από τα κύρια avant-garde συγκροτήματα που έχουμε βγάλει τελευταία, με δικό του χαρακτήρα και ιδιαίτερη αντίληψη περί μουσικότητας. Προτιμούν περισσότερο, το θόρυβο, αλλόκοτους ήχους, midi πλήκτρα, μια επαναλαμβανόμενη μπασογραμμή, σκόρπια φωνητικά και μόνο μερικές νότες από μια τρομπέτα.

Με αναφορές σε συγκροτήματα που δεν έχει συνηθίσει το ελληνικό κοινό, το ερώτημα που προκύπτει είναι πόσο εύκολα μπορεί αυτή η διαφορετικότητα να γίνει αντιληπτή. Η προσπάθεια τους είναι θεμιτή και λίγο ριψοκίνδυνη, με στιγμές επιτίδευσης, που μπορεί παρ’όλα αυτά να έχει ενδιαφέρουσα συνέχεια.

Tied and Tickled Trio

Η μουσική των Tied and Tickled Trio και ο τίτλος του τελευταίου τους δίσκου Aelita, ταίριαζε όπως ανέφεραν και οι ίδιοι με αυτό που υποδήλωνε το όνομα του Gagarin. Βάπτισαν λοιπόν, τη μουσική τους space rock και στην συνέχεια δεν έμενε παρά να το αποδείξουν.

Κάπως έτσι έγινε, και για την ακρίβεια αυτό που βγήκε ήταν περισσότερο ένα space electronica ιδίωμα, με στιγμές rock δυναμικότητας, που σε αφόπλιζε και σου κρατούσε τις αισθήσεις σε εγρήγορση.

Τα έξι άτομα και όχι τα 12, που έχει τύχει να ανέβουν μαζί στη σκηνή, ήταν αρκετά για να υποδηλώσουν ότι μια μια αδιαφιλονίκητη, dub αισθητική θα κυριαρχούσε σε βάρος του jazz χαρακτήρα τους. Έκπληξη προκάλεσε η απουσία πνευστών και η χρήση μιας πιο δυνατής rhythm σύνθεσης με τους δύο ντράμερ (ένας με ηλεκτρονικό σετ). Οι καταιγιστικοί τους ρυθμοί έδιναν τη βάση που θα χτίζονταν τα κομμάτια, με προσθήκη από προηχοραφημένους ήχους laptop, samplers πάνω σε τελάρο (!), εκκωφαντικό μπάσο, μεταλλόφωνα και τουμπερλέκι, για να επιτευχθεί η εκφραστική απόδραση.

Στο τέλος, παρατηρούσες ένα ολόκληρο οικοδόμημα με υψηλό δείκτη ευφυϊας, που είχε χτιστεί βασισμένο στο kraut rock των Βαυαρών, με αρκετές δόσεις ηλεκτρονικού πειραματισμού, προς τέρψη μιας ονειρικής ατμόσφαιρας.

Prost!

Χάρης Αποστολόπουλος