FRANTIC V - PSYKICKS 14/12/2002 Μύλος, Ξυλουργείο, Θεσσαλονίκη 20/12/2002

Garage, rock ´n´ roll, surf, farfisa, δεκαετία 60, ελληνικές και ξένες ασπρόμαυρες ταινίες στο video wall, μια άλλη εποχή ζωντάνεψε το Σάββατο το βράδυ στο Ξυλουργείο του Μύλου! Υπεύθυνοι γι αυτή την αναβίωση οι Frantic V και οι Psykicks. Τα συγκροτήματα από τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα αντίστοιχα, προσέφεραν ένα ωραίο πάρτι στον κόσμο που σχεδόν γέμισε τον συμπαθητικό συναυλιακό χώρο.

Οι Psykicks έπαιξαν για πρώτη φορά στην πόλη μας. Τα λόγια που τους συνόδευαν πριν την εμφάνιση ήταν αρκετά κολακευτικά και είχε ενδιαφέρον να τους δούμε live. Για περίπου 45 λεπτά βρέθηκαν πάνω στη σκηνή και, παρά το αρχικό μούδιασμα, τόσο του κοινού, όσο και το δικό τους, κατάφεραν να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα με τις μουσικές τους και τις διασκευές τους. Με ένα στυλ που πλησιάζει πιο πολύ στο αναβιωμένο rock ´n´ roll των Hives, ή των Vines, με σκληρές και ρυθμικές κιθάρες, μας έδειξαν ότι με λίγη περισσότερη δουλειά μπορούν να πάνε μπροστά.

Μετά τους Psykicks ήταν η σειρά των Frantic V. Θα τους έβλεπα πρώτη φορά και εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι υπάρχει ένα κοινό που ανυπομονεί για τις εμφανίσεις τους και τους ακολουθεί, όπου οι πέντε μουσικοί εμφανίζονται. Οι Frantic V βρίσκονται στην άλλη πλευρά του garage, από αυτή που είναι οι αθηναίοι συνάδελφοί τους. Η μουσική τους είναι το rock ´n´ roll των πάρτι, η μουσική που θα σε κάνει να χορέψεις, να μεταφερθείς σε άλλες εποχές, να θυμηθείς τα μιούζικαλ με τον Βουτσά και την Καραγιάννη, να περάσεις εν τέλει καλά. Τα παιδιά έχουν το στυλ που χρειάζεται, υποστηρίζουν πολύ καλά το υλικό τους και τις διασκευές που επιλέγουν και είναι σε θέση να κάνουν τον κόσμο να τους αγαπήσει.

Το μοναδικό τους λάθος το Σάββατο ήταν η μεγάλη διάρκεια του live τους. Μετά την πρώτη ώρα, άρχισαν σιγά σιγά κάποιοι να αποχωρούν. Εγώ τους είδα για μια ώρα και σαράντα λεπτά, πριν η παρέα μου με τραβήξει βίαια για να φύγουμε. Δεν ξέρω τι έγινε στη συνέχεια, αλλά φαντάζομαι πως το πάρτι κορυφώθηκε. Όμως, επειδή δεν είναι πολύς ο κόσμος που να λατρεύει αυτή τη μουσική και οι περισσότεροι γουστάρουν να την ακούσουν για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ίσως θα έπρεπε τα παιδιά να το λάβουν αυτό υπόψη τους και εκεί πάνω στη μιάμιση ώρα να αφήνουν τη σκηνή.

Ίσως και να κάνω λάθος, αλλά αυτή την εντύπωση αποκόμισα από τον κόσμο το Σάββατο. Κατά τα άλλα, όλα ήταν όμορφα και εύχομαι σύντομα να τους ξαναδώ κάπου, ώστε να τους απολαύσω σε ολόκληρη την εμφάνισή τους.

Κώστας Παπασπυρόπουλος