YOU CROSS MY PATH THE CHARLATANS 12/3/2008

Οι κατσαρίδες της βρετανικής pop είναι ακόμη εδώ! Έχοντας κλείσει πάνω από δεκαπέντε χρόνια πορείας, δείχνουν να είναι στο προνομιούχο club όσων ξεκίνησαν στα ‘90s που αν όλα πάνε καλά θα καταφέρουν να βγάλουν album και στα επερχόμενα …‘10s! Στην προ δύο ετών παρουσίαση του “Simpatico” έκανα έναν μίνι απολογισμό της καριέρας τους, τον οποίο θεωρώ ότι είναι άσκοπο να επαναλάβω. Έγραφα επίσης ότι κρατάμε δύο-τρεις καλές στιγμές και ως εκεί! Μου ακουγόταν κουρασμένοι. Να όμως, που μετά από εκείνο το album-από τα χειρότερα τους- επιστρέφουν με ένα απρόσμενα καλό set τραγουδιών.

Μου φωνάζει εδώ και καιρό ο Ιάκωβος Κομνηνός για το “Bad Days” και όσο το ακούω νομίζω ότι και λίγα λέει! Μεθυστικό groovy refrain που το ακούς και νιώθεις να φεύγεις 2-3 πόντους από το έδαφος ! Κάντε το radio και bar hit τώρα!

“Οh vanity will keep me from insanity” στο εκπληκτικό πρώτο track, “tell me there will be no more mis-takes” στο “Mis-takes”, φράσεις που σιγοτραγουδάω εδώ και ένα περίπου μήνα, από τότε που πήρα στα χέρια μου το sampler με πέντε κομμάτια από το “You Cross My Path”.

“The Misbegotten”, “A Day For Letting Go”, δείγματα σιγά σιγά ότι έχουμε να κάνουμε με ένα non-filler album. Tο επιθετικό πρώτο single “You Cross My Path” που αποτελεί και την πιο “άγρια” στιγμή του δίσκου, πιο ενδοσκοπικό και σκοτεινό το “My Name Is Despair”, καθηλωτικό με τον τρόπο του.

Και εκεί που λες ότι για το τέλος θα έχουν βάλει ό,τι απέμεινε, έρχεται το “This Is The End” και σε παίρνει από το χέρι να πατήσεις το repeat!

Απόλαυσα το album από την αρχή μέχρι το τέλος (όπως είμαι σίγουρος ότι θα κάνουν οι περισσότεροι fans τους) και χάρηκα πραγματικά που δίνουν ξανά και τόσο έντονα την εικόνα ενός alive συγκροτήματος ,ακόμα εμπνευσμένου που δεν το έχει χάσει. “I feel so much younger than yesterday” λέει σε κάποιο σημείο ο Tim και φαίνεται να το εννοεί…μαζί και εμείς!

Βασίλης Σίντος