NO COUNTRY FOR OLD MEN COEN BROS. 21/3/2008

Αν και ο Κόρμακ Μακάρθυ θεωρείται ο ένας από τους τέσσερις πιο σημαντικούς εν ζωή αμερικάνους συγγραφείς (μαζί με τον Τόμας Πίντσον, τον Ντον Ντελίλλο και τον Φίλιπ Ροθ) εντούτοις εγώ τον γνώρισα μόλις πέρυσι, όταν ένας φίλος μου μού σύστηνε το, σύμφωνα με αυτόν, εκπληκτικό αλλά εξαιρετικά βίαιο βιβλίο του Blood Meridian . Αποφάσισα να το διαβάσω, στο Ηράκλειο δεν μπόρεσα να το βρω, το παράγγειλα, δεν μου το έφεραν ποτέ, εγκατέλειψα την προσπάθεια, ξέχασα και τον συγγραφέα. Μέχρι τη στιγμή που είδα το τρέιλερ της τελευταίας ταινίας των Κοέν Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους και τον ξαναθυμήθηκα. Μετά που είδα την ταινία αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να κάνω άνω κάτω το δίκτυο και να παραγγείλω όλα του τα βιβλία. Ο άνθρωπος είναι μέγιστος και μαζί και οι Κοέν που έστησαν ένα τόσο ωραίο σκηνικό για ένα τρομερό σενάριο.

Η ιστορία έχει ως εξής: ένας Τεξανός εργάτης βρίσκεται στον τόπο συμπλοκής εμπόρων ναρκωτικών και αποφασίζει να κρατήσει για τον εαυτό του μια βαλίτσα με 2 εκατομμύρια δολάρια. Τα ίχνη της, όμως, θα ακολουθήσουν οι ιδιοκτήτες της, ο τοπικός σερίφης κι ένας επαγγελματίας δολοφόνος, ο καθένας από τους οποίους εμπλέκεται στο κυνηγητό για διαφορετικό μεταξύ τους σκοπό.

Ο σερίφης, τον οποίο υποδύεται ο πάντα πολύ καλός Τόμι Λι Τζόουνς, ακολουθεί τα εγκλήματα σφραγίζοντας με την ηθική και την αξιοπρέπειά του τα όσα αποτρόπαια προηγούνται. Οι ιδιοκτήτες θα ακολουθήσουν την βαλίτσα για τον προφανή λόγο της χρηματικής λείας που δικαιούνται και ο επαγγελματίας δολοφόνος, ένας κα-τα-πλη-κτι-κός Χαβιέ Μπαρδέμ, με πρόφαση την εύρεση των χρημάτων θα κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να σκοτώσει όλους όσους βρέθηκαν κάποια στιγμή στο δρόμο του και τον εμπόδισαν να ολοκληρώσει τον υποτιθέμενο σκοπό του.

Το κακό κυριαρχεί, δίκαιο δεν υπάρχει και όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε μία λαίλαπα κυνισμού, χάους, βίας και αποδιοργάνωσης των κοινωνικών δεσμών. Τα χαρακτηριστικά αυτά του σεναρίου, που πρέπει να το τονίσουμε, βασίζεται στο πρέπει-να-διαβαστεί-από-όλους βιβλίο, δεν κυριαρχούν σε βάρος της σκηνοθεσίας, στην οποία οι Κοέν για άλλη μία φορά έκανα πολύ καλά τη δουλειά τους.

Οι ρυθμοί, οι ερμηνείες, η φωτογραφία, η ένταση, το πλάσιμο των χαρακτήρων στοιχειοθετούν την αποτελεσματικότητα και την μαεστρία των Κοέν που αποτελούν, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, δύο από τους πιο αξιόλογους αμερικάνους δημιουργούς. Τα τέσσερα Όσκαρ της ταινίας (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας διασκευασμένου σεναρίου και β’ ρόλου για τον πραγματικά ανεπανάληπτο Χαβιέ Μπαρδέμ) απλώς αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα της αναγνώρισης.

Δέσποινα Καβουσανάκη