SPUTNIKS DOWN - SWEETOHM 17/1/2003 Μικρό Μουσικό Θέατρο, Κουκάκι, Αθήνα 20/1/2003

Ωραία πέρασα το τριήμερο στην Αθήνα. Και τη βόλτα μου στις αγορές της έκανα, και στα μπαράκια της πήγα, και καλό φαΐ (επιτέλους) βρήκα (στα Εξάρχεια)! Να έπαιζαν καλά και οι Sputniks Down...

Ευτυχώς, δηλαδή, που έπαιξαν και οι Sweetohm και νιώσαμε την ατμόσφαιρα ενός καλού live. Τα τέσσερα νέα παιδιά επιβεβαίωσαν τα κολακευτικά σχόλια των αθηναίων μουσικών συντακτών. Ρόκαραν αλά Sonic Youth, post-ρόκαραν αλά GYBE (και κυρίως αλά Giardini Di Miro) και με την συνολικά πολύ καλή σαραντάλεπτη εμφάνισή τους με έκαναν να τους ανακηρύξω σαν το νέο στοίχημα της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής. Τώρα, στο χέρι τους (και στο χέρι των δισκογραφικών) είναι να με στείλουν ταμείο, ή να με ρίξουν στον κουβά! Πάντως, εγώ, με μια κίνηση ματ, λίγο πριν τελειώσει η εμφάνισή τους, αγόρασα το δισκάκι τους από το ταμείο προς 7 Ευρώ, πριν πλακώσουν τα μπουλούκια και το εξαφανίσουν!

Τα μπουλούκια (οι μουσικόφιλοι, δηλαδή) γέμισαν ασφυκτικά *2*το Μικρό Μουσικό Θέατρο, έστω κι αν αυτό δεν φαντάζει πολύ δύσκολο, και άφησαν και αρκετό κόσμο απ? έξω. Για ποιους είπατε; Για τους Sputniks Down! Καλή φάση. Μου αρέσει ο κόσμος να στηρίζει νέα ελπιδοφόρα σχήματα της παγκόσμιας ανεξάρτητης μουσικής. Εξάλλου, το πρώτο τους πόνημα, που ήρθε μέσα στο 2002 στην Ελλάδα, ήταν τόσο καλό, που ο μόνος λόγος που δεν μπήκε στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς ήταν γιατί κανονικά ήταν άλμπουμ του 2001. Το άλμπουμ έδειξε πάντως, πως από πίσω κρύβονται άνθρωποι ώριμοι μουσικά και ηλικιακά. Ώριμοι είπατε; Οι τρεις μουσικοί των Sputniks Down ήταν πραγματικά παιδαρέλια, γεμάτα άγχος για την εμφάνισή τους και τα αθεόφοβα, εντελώς απροετοίμαστα γι αυτήν! Να φανταστείτε ότι και το cd με τα προηχογραφημένα σημεία του live πήδηξε μερικές φορές! Και οι άνθρωποι είχαν ετοιμάσει μόλις εφτά τραγούδια!

Μπράβο τους, πάντως, που βγάζουν τέτοια μουσική. Τους βγάζω το καπέλο! Αν την ερμήνευαν και σωστά ζωντανά... Όταν η μουσική σου βασίζεται σε ένα κυρίαρχο rhythm section, το οποίο ντύνεται ελαφρώς με κιθάρες, και εσύ όλο το rhythm section το έχεις στο live προηχογραφημένο και απλά γρατζουνάς μια κιθάρα, ένα μπάσο και χτυπάς ένα αρμόνιο, ε τότε δεν παίζεις σωστά. Δεν έχω πρόβλημα με τα προηχογραφημένα, αλλά να αποτελούν ένα 30% το πολύ, όχι και το 80%!

Με τα εφτά αυτά κομμάτια και μερικές χαζομαρούλες του David Roy πέρασαν τα πενήντα λεπτά της συναυλίας και οι σκοτσέζοι μας καληνύχτισαν. Αμέσως, με μια αστραπιαία κίνηση, *3*ο leader των Sputniks Down βρέθηκε στις πίσω σειρές του κοινού, εκεί που βρισκόμουν κι εγώ. Αδραξα την ευκαιρία και του είπα τις αντιρρήσεις μου. Μου είπε ότι θα δοκιμάσουν να παίζουν live και με κανονικά drums. Του επισήμανα επίσης στα γρήγορα, ότι ταξίδεψα 500 χιλιόμετρα και δεν άκουσα το Atonement. Μου ζήτησε συγγνώμη, αλλά έπρεπε να βρίσκεται εκεί ο κανονικός τραγουδιστής του κομματιού για να το παίξουν!

Εκείνη τη στιγμή άρχισαν τα χειροκροτήματα του κόσμου για ένα encore. Και τότε έλαβε χώρα το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του live! Μην έχοντας επιπλέον κομμάτια να παίξουν, οι τρεις μουσικοί αυτοσχεδίασαν για λίγη ώρα, όντας εντελώς αμήχανοι, και τελικά μας τραγούδησαν το Here των Pavement, λίγο Silver Jews και ελάχιστα Pixies! Και επειδή τρομοκρατήθηκαν μήπως και δεν φύγουμε, ερμήνευσαν ξανά και το Pixielated!

Αυτά, λοιπόν, έγιναν περίπου στο Μικρό Μουσικό Θέατρο το βράδυ της Παρασκευής. Έστω κι αν είναι μικρό, ο κόσμος το παραγέμισε τιμώντας τους σκοτσέζους Sputniks Down. Ευτυχώς, όμως, ανακάλυψε τους Sweetohm.

Κώστας Παπασπυρόπουλος