 |
|
|
|
SILVER MT ZION, MISUSE
|
Μακρoχρόνιες είναι οι παθογόνες επιπτώσεις για την ψυχική υγεία ενός ατόμου, το οποίο προσδοκά, μάταια, εδώ και καιρό να παραγματοποιήσει έναν ευσεβή του πόθο.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο πόθος είναι η ακρόαση μιας ζωντανής εμφάνισης των Godspeed You! Black Emperor, αυτής της έντονα επιδραστικής κολλεκτίβας από το Μόντρεαλ του Καναδά, η οποία πρόσφατα αποφάσισε την διάλυσή της. Παρ’όλα αυτά, τέτοιου είδους ψυχικά τραύματα μπορούν, εν μέρη, να επουλωθούν, με διάφορα υποκατάστατα ερεθίσματα. Το υποκατάστατο αυτή τη φορά ήταν η εμφάνιση των Silver Mount Zion στο Κύτταρο, που έμελλε να είναι μια εξαγνιστική, σχεδόν λυτρωτική εμπειρία.
Μια παρέα από έξι άτομα έχοντας πάρει θέση σε σχήμα κύκλου κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο, μεγαλουργούσαν.
Παρ’ότι οι συνθέσεις που επέλεξαν να ερμηνεύσουν δεν ήταν οι καλύτερες τους, αυτό που σε παρέσυραν να κάνεις ήταν να ακροβατείς σε ένα σχοινί με άκρα την οργή και την μελαγχολία. Και σε τέτοιου είδους ακροβασίες επιδίδονταν πολύ έντεχνα, αποδεικνύοντας ότι η διατριβή τους στο αντικείμενο από την εποχή των GY!BE δεν πήγε χαμένη. Πότε ο Efrim Manuck θρηνούσε για την κατάπτωση ενός πολιτισμού, την αποτυχία του ανθρώπινου είδους, έχοντας δυο βιολιά και ένα τσέλο να τον σιγοντάρουν, και πότε πάλι θα ήταν τα ίδια βιολιά που θα τον “πρόδιδαν” σταματώντας το παραλήρημά του. Οι συνθέσεις έφταναν στην επιθυμητή κορύφωση και εξυψώνονταν από τις δύο κοπέλες με τα βιολιά (η μια από τους GY!BE) με το ηλεκτρικό, αντισυμβατικό τους παίξιμο, εκλύοντας ενέργεια που δεν θα περίμενες από τέτοιου είδους όργανο. Θύμιζαν έτσι, ότι υπάρχει και η αντίθετη όψη σε όλα αυτά που εξιστορούσε ο Efrim, αυτή της ελπίδας για αντιστροφή των πραγμάτων.
Όλα λοιπόν, γινόντουσαν με βασικό κίνητρο τον εθισμό σου σε ένα κόσμο που μέχρι τώρα αγνοούσες. Να συμμετάσχεις δηλαδή στους πένθιμους ύμνους των Silver Mt. Zion, συνειδητοποιώντας το κοινωνικοπολιτικό παιχνίδι που έχει στηθεί στο προσκήνιο.
Υ.Γ. Έχω σχεδόν βαρεθεί τον ίδιο μου τον εαυτό, με κάθε είδους νύξη στην επιεικώς αγενή και το λιγότερο ασεβή συμπεριφορά (ουρλιαχτά, βρισίδια, τσακωμοί, μουρμουρητά) του ελληνικού κοινού ή για την ακρίβεια μερικών από αυτό. Ποιό το νόημα να θίγεις αν δεν υπάρχει ευθυξία; Τί πρόκειται να αλλάξει; Γιατί θα πρέπει μια ζωή, κάποιοι εγωπαθείς, περαστικοί “τουρίστες”, με μοναδικό κίνητρο να ακουστούν δυνατότερα από αυτούς που βρίσκονται σε μια σκηνή, να μπαίνουν και μέσα στους συναυλιακούς χώρους; (υπόψη Κ. Παπασπυρόπουλου)
Χάρης Αποστολόπουλος |
Live
