MyBlogBook #14 8/4/2008

Ποδηλατοπορείες …

Δεν είμαι ποδηλάτης με την στενή έννοια του όρου. Δηλαδή, εδώ στη Θεσσαλονίκη που ζω δεν χρησιμοποιώ συχνά το ποδήλατό μου. Η Θεσσαλονίκη είναι η πλέον μη φιλική πόλη για ποδηλάτες. Αν προστεθεί και στο μέχρι πριν ένα χρόνο σκηνικό η σημερινή κατάσταση στους κεντρικούς δρόμους λόγω των έργων του μετρό, τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο έντονο. Δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι το ποδήλατο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε πολύ ευρεία κλίμακα σε ολόκληρη την πόλη. Η Θεσσαλονίκη με την ιδιαίτερη μοορφολογία της, δηλαδή τις μεγάλες κλίσεις από την Εγνατία και πάνω, κάνει πολύ δύσκολη τη συχνή χρήση του. Πόσο μάλλον, για ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Θεωρώ, όμως, ότι από την Εγνατία και κάτω και σε μια απόσταση από το Μέγαρο Μουσικής μέχρι το λιμάνι θα μπορούσαν να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να ενταχθούν οι υπάρχοντες αλλά και ακόμα περισσότεροι ποδηλάτες στο κέντρο της πόλης. Γιατί το ποδήλατο είναι το πλέον αγχολυτικό μέσο μεταφοράς. Τα γράφω αυτά με αφορμή τις προχθεσινές ποδηλατοπορείες που έγιναν σε όλη τη χώρα. Δυστυχώς δεν συμμετείχα λόγω καιρού και ξεφούσκωτων τροχών (και κατέληξα στην τελευταία πρωινή συναυλία του ΜΜΣΤ, όπου η Ναταλία Γεράκη στο φλάουτο και η Donka Angatcheva στο πιάνο παρουσίασαν έργα γάλλων δημιουργών...). Όμως, είμαι υπέρμαχος της χρήσης του. Έχω ζήσει ένα χρόνο στην πόλη των Σερρών και ένα εξάμηνο στην Αλεξανδρούπολη. Η πολύ μικρή κλίση των πόλεων αυτών ευνοεί αφάνταστα την χρήση του φιλοπεριβαλλοντικού αυτού μέσου. Σε αυτές λάτρεψα το ποδήλατο. Σχεδόν δεν κατέβαινα από αυτό. Το ίδιο θα έκανα και στην Καρδίτσα, την οποία επισκέπτομαι κάθε βδομάδα για λίγες ώρες, αν μπορούσα να έχω το ποδήλατό μου. Είναι η μόνη πόλη στην Ελλάδα με τόσο καλή υποδομή για ποδηλάτες (ποδηλατόδρομοι και φανάρια για ποδήλατα και φυσικά μηδενικές κλίσεις). Σε τέτοιες «επίπεδες» πόλεις, δεν χρειάζεται καν να ιδρώσεις για να μπορέσεις να μετακινηθείς με αυτό. Αντίθετα, στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην Αθήνα, υπάρχουν μεγάλες περιοχές που για να το αποφασίσεις πρέπει οπωσδήποτε να… ντοπαριστείς.

…και άλλα «ευαγή» αθλήματα

Δεν ξέρω αν τελικά η ελληνική εθνική ομάδα της άρσης βαρών είχε τόσο απρόσεκτα στελέχη που δεν είδαν ότι οι κινέζοι τους έστειλαν λάθος σκευάσματα από αυτά που είχαν ζητήσει, ή μας περνάνε για χαζούς και πάνε να μας παρουσιάσουν κάτι τέτοιο σαν δικαιολογία. Σημασία έχει ότι ένα ακόμα προπύργιο του «υπερήφανου» ελληνικού αθλητισμού, έπεσε σε μερικά λεπτά, όπως και τότε με τον Κεντέρη και τη Θάνου. Ήδη και μετά από αυτό, όλο και περισσότεροι έλληνες θα χάσουν την αξιοπιστία τους για τις υπερ-επιδόσεις των ελλήνων αθλητών τα τελευταία χρόνια. Τα χρυσά και τα ασημένια μετάλλια έχουν αρχίσει να θυμίζουν τις φούσκες του χρηματιστηρίου, όταν μετά το 2000 άρχισαν να σκάνε μία μία και μετά όλες μαζί προκαλώντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο στην κοινωνία, ο οποίος ακόμα και τώρα την επηρεάζει με τον απόηχό του. Το χειρότερο, όμως, με την όλη ιστορία είναι ότι υπάρχουν αθλητές που δεν ενημερώνονται ποτέ για τον κίνδυνο στον οποίο εκτίθενται παίρνοντας ανάλογα «φάρμακα», ή ακόμα και αθλητές που δέχονται να εκτεθούν με στόχο να πετύχουν το όνειρο της ζωής τους και της «πατρίδας» τους…

Δείτε την Ολυμπιάδα με άλλο… αυτί

Ενώ, λοιπόν, την Παρασκευή που πέρασε ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία με το ντόπιγκ στην άρση βαρών, το Σάββατο, στην επίσκεψή μου στο δισκοπωλείο, έπεσα επάνω σε ένα απόλυτα ταιριαστό με το θέμα, αλλά και με τη φετινή ολυμπιακή χρονιά, cd. Αγνοούσα την ύπαρξη τόσο του συγκροτήματος, όσο και της εταιρίας που το κυκλοφόρησε, όμως ποτέ δεν είναι αργά για να ανακαλύπτεις παλιούς δίσκους που ακόμα και σήμερα ακούγονται φρεσκότατοι. Το άλμπουμ Sports των ισπανών Javi P3z Orquesta (Hitop Records, 2004) είναι ένα άλμπουμ δεκαμελούς μπάντας, γεμάτο με πνευστά, κιθάρες και λατίνικους ρυθμούς και έχει ως concept μερικά ολυμπιακά αθλήματα. Διαβάστε τίτλους κομματιών: (Never mind the) Bolos, Midi Marathon, Futbol-in και Ping Pong… Το τελευταίο μάλιστα έχει και έντονα τον ήχο που κάνουν τα λευκά μπαλάκια επάνω στο τραπέζι και μου έφερε στο μυαλό (και το αναφέρω σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, για να το μάθετε) το εναρκτήριο κομμάτι DM-87/Fort Europa από το άλμπουμ Fort Europa των σουηδών απίθανων… reggae-rappers Looptroop (αν ξέρετε άλλο κομμάτι που έχει ως ήχο μπαλάκια ping-pong ενημερώστε με στο mail μου…). Το Sports, λοιπόν, είναι ένα άλμπουμ που ούτε με ενδιαφέρει εάν οι συντελεστές του ήταν ντοπαρισμένοι κατά την ηχογράφησή του. Πιθανόν με αυτά που παίζουν να ήταν… Τα έντεκα αυτά, όμως, αθλήματα-κομμάτια που ντύνουν ηχητικά οι Javi P3z Orquesta μπορούν και μόνο με τον ρυθμό τους να ανεβάσουν την τεστοστερόνη του κάθε ακροατή. Η «ντόπα» είναι προαιρετικό και όχι αναγκαίο συστατικό για την απόλαυση αυτού του δίσκου…

Υπάρχουν «σύγχρονοι»… Ηρακλήδες;

Αν πάρουμε ως δεδομένο τελικά, ότι όλοι οι αθλητές με τον ένα ή τον άλλον τρόπο ντοπάρονται, τότε η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι όχι. Οι άθλοι των «σύγχρονων» Ηρακλήδων ήταν μια μεγάλη απάτη της ιστορίας. Από άποψη μουσικής όμως; Πόσο «σύγχρονος» είναι ο Ηρακλής των Hercules and Love Affair στο ομότιτλο άλμπουμ του (DFA/EMI, 2008); Άκουγα αυτό το άλμπουμ παράλληλα με το άλμπουμ των Black Mountain, το οποίο και παρουσίασα στο MyBlogBook #12. Η κυρίαρχη αισθητική του ελληνικού «εναλλακτικού» τύπου τείνει να παρουσιάσει τον δίσκο των Hercules ως την απόλυτη πρωτοπορία. Αντιθέτως, αν ασχοληθεί κάποιος με τους Black Mountain θα το περάσει κυρίως ως ρετρό. Για μένα και τα δύο άλμπουμ κινούνται στην ίδια φιλοσοφία, άσχετα αν προέρχονται από δύο διαφορετικούς μουσικούς χώρους. Αμφότερα, έχουν ως βάση τους μουσικές που ξεκίνησαν από τα 70’s. Οι Black Mountain το κλασικό ροκ, οι Hercules and Love Affair την ντίσκο. Αμφότερα αυτό που κάνουν είναι να αφαιρούν το κιτς που χαρακτήριζε τα παραπάνω είδη και να τους δίνουν νέα πνοή με μικρές αλλά χαρακτηριστικές επιλογές. Για παράδειγμα, οι Hercules επιλέγοντας τα «μειλίχια» φωνητικά του Antony, ξεφεύγουν από τις στερεοτυπικές έξαλλες φωνές τέτοιων κομματιών. Όμως, δυστυχώς, η κυρίαρχη αισθητική υπαγορεύει μόνο τους Hercules and Love Affair. Μας λέει δηλαδή, ότι στη μουσική υπάρχουν «σύγχρονοι» Ηρακλήδες μόνο από τη μια πλευρά. Διαφωνώ. Εγώ εκτιμώ ότι όποιος μπορεί να έχει ανοιχτά τα αυτιά του, θα βρει τον νεωτερισμό και στις δύο πλευρές…

Και άλλη παγκόσμια ημέρα;

Όχι και τόσο παγκόσμια είναι η αλήθεια… Ανακάλυψα πρόσφατα ότι το Σάββατο 19 Απριλίου είναι η Ημέρα Δισκοπωλείων (Record Store Day). Η ημέρα που γιορτάζουν τα μικρά ανεξάρτητα δισκοπωλεία σε όλη τη γη. Βέβαια, αν κρίνω από αυτά που συμμετέχουν, γιορτάζουν κυρίως αυτά των ΗΠΑ και του ΗΒ. Παρόλα αυτά, και επειδή δεν βλέπω κάποια κίνηση για τη φετινή γιορτή από τα ελληνικά μικρά δισκοπωλεία, προτείνω εκείνη τη μέρα όλοι μας να αποκαταστήσουμε τη σχέση μας μαζί τους. Ας πιούμε δύο ποτά λιγότερα εκείνο το βράδυ και ας επισκεφτούμε ένα δισκοπωλείο να αγοράσουμε έναν δίσκο. Αυτόν που μας άρεσε πιο πολύ από τους εκατοντάδες που «κατεβάσαμε» τον προηγούμενο καιρό από το διαδίκτυο. Θεωρώ ότι τα δισκοπωλεία είναι ένας από τους τελευταίους «πνεύμονες» προόδου που υπάρχουν στις πόλεις μας. Χρειάζονται τη στήριξή μας, έστω και για μια μέρα. Όσο για τα ίδια, έχω την εντύπωση, πως με τη σειρά τους, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τέτοιες μέρες ως αφορμή για να έρθουν πιο κοντά με το κοινό που έχει πια σταματήσει να τα επισκέπτεται. Πρέπει επιτέλους και τα δικά μας εδώ στην Ελλάδα να καθιερώσουν έστω και μια μέρα το χρόνο, όπου οι τιμές τους θα είναι πολύ χαμηλότερες από τις συνηθισμένες. Ίσως είμαστε από τα λίγα κράτη που δεν υπάρχουν καθόλου εκπτώσεις στους δίσκους. Εκτιμώ, ότι τέτοιες μικρές κινήσεις μπορούν να αποκαταστήσουν εν μέρει την παρηκμασμένη σχέση ελληνικών δισκοπωλείων και «πρώην» αγοραστών δίσκων.

• Είδα ότι το Synch έβαλε στο πρόγραμμά του τη μια από τις τρεις προτάσεις που έκανα στο MyBlogBook #11. Αν παίξουν αυτά που είδα στο Jazz Café του Λονδίνου, θα έχετε την ευκαιρία να «ξεχαρμανιάσετε» από τους λαπτοπάδες που όλο και θα πετύχετε στις τρεις μέρες…
• Το MyBlogBook #15 έρχεται την Τρίτη 15 (!) Απριλίου 2008.
• Για σχόλια πατάς πάνω στο όνομά μου και μου στέλνεις e-mail.

* H πρώτη φωτογραφία προέρχεται από το www.flickr.com. Η δεύτερη από το www.myspace.com/javip3z. H τρίτη από το www.myspace.com/herculesandloveaffair. Η τέταρτη από το www.recordstoreday.com. Όλα τα εξώφυλλα από το www.amazon.co.uk.

Κώστας Παπασπυρόπουλος