ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΙΣ KATRIN THE THRILL 11/4/2008

Ικανοποιητικό κρύο για να πίνεις καφέ στα έξω τραπεζάκια του Βωξ,αναγκαστικά όμως το κάνεις,αν δεν επιτρέπεται η είσοδος σε ένα από τα μέλη της παρέας. Η Κατερίνα λοιπόν,η Τζίνα και ο ανήσυχος Θίοντορ που σνόμπαρε τα μπισκότα του και μασουλούσε με περισσή ευχαρίστηση τα παπούτσια μου,βρεθήκαμε την περασμένη εβδομάδα για έναν καφέ, για να καταλήξω, ότι τελικά τα κορίτσια με τα κορίτσια κάνουν την καλύτερη παρέα(και στις συνεντεύξεις).

KatrintheThrill λοιπόν,ή Garbo ,ή ότι τέλος πάντων έχει πετύχει χρονικά ο καθένας σας,υπό την επίρρεια ζεστής λευκής σοκολάτας...

1.Dementia Praecox-Garbo-Katrin the Thrill

Εξελικτικά δηλαδή,από τη σχιζοφρένεια,περάσατε σε ωδή στη «σιωπηλή» εποχή του κινηματογράφου, καταλήγοντας σε ένα όνομα χωρίς νόημα, όπως έχετε πει.

Πώς αντικατοπτρίζονται αυτές, οι μάλλον ψυχολογικές, μεταβολές στη μουσική σας?

Κατερίνα:Κοίτα,στη μουσική ίσως να μην είχε και τόσο αντίκτυπο ,εδώ που τα λέμε.Αλλά,επειδή πράγματι πιστεύω στη σημασία των ονομάτων,είχε αντίκτυπο περισσότερο στη μεταξύ μας χημεία.Δηλαδή όντως υπήρχαν αντίστοιχες στιγμές,όχι ότι τώρα δεν υπάρχουν...Πάντως μπορώ να πω,ότι όντως ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα ως Dementia Praecox. Ο ένας ερχόταν, ο άλλος έφευγε, πολύ άστατα, πολύ έντονα σαν σχέση μεταξύ των μουσικών. Από την άλλη πλευρά, αυτό το καταθλιπτικό που λες,σίγουρα υπήρχε στην Αγγλία.

Θίοντορ:Υποθέτουμε οτι δεν βρίσκει ενδιαφέρον στη διαδικασία,αφήνει το παπούτσι μου και αρχίζει να μαδάει την πλησιέστερη γλάστρα

Τζίνα:Προσπαθώ απλά να σκεφτώ αν οι πιο καταθλιπτικές ιδέες στα τραγούδια,ήταν με το όνομα Dementia Praecox ή Garbo , και πώς είναι τώρα. Πάντως γενικά πιστεύω οτι μια μελαγχολία την έχουμε και με τα τρία ονόματα.Παρολαυτά,ο «πόνος» σίγουρα είναι πιο γοητευτικός όταν γράφεις τραγούδια.

Κατερίνα:Τώρα πάντως νομίζω ότι είμαστε στην πιο χαρούμενη μας φάση.Αλλά εμένα μου αρέσει κι αυτό το όνομα τώρα.Δε μου βγάζει ούτε αυτή τη σχιζοφρένεια,ούτε αυτή τη μαυρίλα.Άσχετα με τη μουσική, έχει κάτι πιο τρελό...Πιο ροζ-μωβ!

Τζίνα: Εμένα μου βγάζει κάτι το ειρωνικό...

Κατερίνα: Όσο για το «thrill»,δεν είναι για να το παίρνεις στα σοβαρά,είναι για πλάκα...

2.Το Coca-ColaSoundwave σας επανέφερε ουσιαστικά σε επαφή με το ελληνικό κοινό.Σαν «θεσμός», θεωρείτε ότι όντως προωθεί επιτυχημένα νέα συγκροτήματα,άξια προσοχής?

Κατερίνα: Ήταν τέλειο το timing για μας! Σκέψου ότι, μόλις μάθαμε ότι μας δέχτηκαν και ότι θα παίξουμε στο Σύνταγμα,ήμασταν 2-3 εβδομάδες group! Δηλαδή μόλις τότε είχαμε ξεκινήσει, οπότε ήταν τέλεια, γιατί μας έβαλε δυναμικά και δημιούργησε τρομερή ώθηση στο να μας μάθει ο κόσμος. Μας τοποθέτησε κανονικά! Και από κει και πέρα,σίγουρα πιστεύω οτι βοηθάει, γιατί το βλέπω από μας. Δεν ξέρω ο καθένας πώς το βιώνει, πάντως δεν έχω να πώ κάτι άσχημο,σε καμία περίπτωση.

Τζίνα: Και νομίζω ότι αποδεικνύεται κιόλας,αφού πολλές από αυτές τις μπάντεχ που είχαν πάρει μέρος,άρχισαν από εκεί να ακούγονται και ακούγονται μέχρι και τώρα.Για παράδειγμα ,τους Wannabe James? και τους Gad, προσωπικά εκεί τους ανακάλυψα. Και γενικά υπήρχε μια προσπάθεια προβολής,και από την τηλεόραση και από το ραδιόφωνο και κάτι έγινε. Για κακό πάντως σίγουρα δεν είναι!

3.Πριν κάποιο καιρό,ανοίξατε για μας τη συναυλία των Electrelane και της Ann Rossi.Ήταν μια αμιγώς θηλυκή βραδιά και κατά γενική ομολογία, θεωρηθήκατε το ιδανικότερο ελληνικό support για το συγκεκριμένο live. Από τη δική σας πλευρά, τη θεωρήσατε σαν ένα livε, που ταίριαζε στη δική σας μουσική νοοτροπία?

Τζίνα:Το θηλυκό στοιχείο,από τη μία,ήταν σίγουρα ένα συν.Από την άλλη,μας αρέσουν και οι Electrelane πάρα πολύ,επομένως χαρά μας που παίξαμε μαζί τους.

Κατερίνα:Είχαμε παίξει και παλιότερα μαζί τους ως Dementia Praecox,οπότε τις γνωρίζαμε από καιρό.Ήταν περίπου πριν 2 χρόνια αυτό και ήταν το πρώτο μας μεγάλο support.

4.Προσωπικά,βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την κατά βάση γυναικεία σύνθεση της μπάντας σας (προφανώς εξαιρώντας το drummer). Έτυχε απλά να είστε φίλες με τα υπόλοιπα κορίτσια ή ο στόχος ήταν εξ΄αρχής ένα girlband?

Ακορντεόν δίπλα μας παίζει το «Σ’αγαπώ,γιατί είσαι ωραία»...

Κατερίνα:Βασικά μόνο εμείς οι δύο ήμασταν φίλες. Είναι τυχαίο μέχρι ένα βαθμό,αλλά από την άλλη ήταν και κάτι που θέλαμε. Δηλαδή ως Dementia Praecox,ήμασταν τρεις κοπέλες και δύο άντρες,έτσι ξεκινήσαμε.Μετά βρέθηκε η γυναίκα-βιολί. Αν ήταν άντρας,θα ήταν άντρας.Αλλά στην πορεία,υπήρχε και μια επιθυμία να γεμίσει με πιο πολλές γυναίκες,χωρίς όμως να είναι αυτοσκοπός.Τώρα,ας πούμε,που ψάχνουμε πάλι βιολί,προτιμούμε μια γυναίκα,αλλά στο τέλος η μουσική έχει σημασία.Σε κάθε περίπτωση, μας αρέσει που μαζευτήκαμε έτσι πολλές γυναίκες.

5.Έχετε καθόλου επιρροές από το κίνημα Riot Grrrls?

Τζίνα:Εγώ έχω πολλές. Μ’αυτά μεγάλωσα. Τα πρώτα CD ήταν κάτι Babes in Toyland,ακόμα και Hole, Courtney Love. Bikini Kill και τέτοια.Τις έβλεπα εκεί με τις κιθάρες να ουρλιάζουνε και κάτι με έπιανε!Και σκέψου ότι τότε καμία σχέση με μουσική ακόμα,δεν είχα πιάσει καν κίθαρα κι έλεγα στους φίλους μου «Κοίτα τι ωραία φάση,πλάκα δε θα ΄χε να είχαμε κι εμείς μια γυναικεία μπάντα?!»

Υπήρχε δηλαδή στο πίσω μέρος του μυαλού και σαν μακρινό όνειρο και τελικά έκατσε.Τα έφεραν λοιπόν έτσι οι συνθήκες και σχεδόν έγινε αυτό.Πρέπει να στείλουμε το Νίκο,ξέρεις! Αστειεύομαι!

6.Τι ακούτε από μουσική αυτόν τον καιρό?

Κατερίνα:Εγώ τελευταία ακούω πιο πολύ πράγματα στο myspace. Αλλά δε θυμάμαι τώρα να σου πω ονόματα.Δηλαδή κάτι πορτογαλέζικα group που έχουν πέσει τελευταία στ’αυτιά μου,είναι τα αγαπημένα μου.Κάτι ψυχεδελικές μουσικές...Γενικά,από Πορτογαλία, αν μπεις και ψάξεις, υπάρχουν τρομερά πράγματα.

Το ακορντεόν παίζει πλέον «Τρίγωνα,καλάντα»...

Κατερίνα: Επίσης, το τρίο που είναι δύο αδέρφια και η κοπέλα τα έχει και με τον έναν και με τον άλλο...?

Τζίνα:Τους Blonde Redhead εννοεί!(γέλια)

Ναι μας αρέσουν οι Blonde Redhead! Εγώ, γενικά ακούω διάφορα και αναλόγως τη στιγμή.Τώρα που ήμουνα στο δρόμο άκουγα το καινούργιο των The Kills. Ξεφεύγω επίσης και σε λίγο πιο electro καταστάσεις..

Πριν φτιάξετε τη μπάντα,τι ακούγατε?

Κατερίνα:Γενικά έχουμε διαφορετικά ακούσματα,με κοινά στοιχεία σίγουρα. Εμένα τα πιο χχαρακτηριστικά μου είναι David Bowie, Pixies, Frank Black.Και η PJ Harvey,που όλοι λένε οτι θυμίζουμε,με επηρέασε πολύ αργότερα.Είχε ήδη κάπως φτιαχτεί το στυλ μου και είχα ήδη βγάλει κάπως τον εαυτό μου,επηρεασμένη από άλλους.Αλλά εννοείται ότι τη λατρεύω.Επίσης Gathering, Deus,Sonic Youth (αλλά πιο λίγο από τη Τζίνα). Εντάξει,αυτά είναι τα πρωταρχικά. Από κει και πέρα,όλα επηρεάζουν,ακόμα και τα παραδοσιακά, που λέει ο λόγος ,σε επηρεάζουν.

Τζίνα:Κι εγώ σίγουρα PJ Harvey,Sonic Youth, Pixies, Radiohead, Madrugada…

7.Έχουν ανακοινωθεί κάποια απο τα επερχόμενα καλοκαιρινά live,σκοπεύετε να πάτε σε κάποια?

Τζίνα:Εγώ μια Kylie θα την πάω!Gossip θέλω πάρα πολύ να δω! Και οι CSS θέλω να έρθουν! Και στο Synch επίσης λέω να πάω.

Ανθρωπάκος με τσιγάρο στο στόμα,διακόπτει για να ζητήσει εφεδρικό τσιγάρο από τη Τζίνα...

Κατερίνα:National οπωσδήποτε!! Είναι το top μου!

8.Ως γυναίκες στη μουσική,από γυναίκες στη μουσική όλων των εποχών, ποιες ξεχωρίζετε?

Τζίνα:Εντάξει,η Kim Deal,που κάνει δεύτερα φωνητικά στους Pixies,μας αρέσει πολύ,εννοείται!Η φωνή της είναι πολύ γλυκιά.

Για την PJ Harvey τί να πούμε,ήδη έχεις καταλάβει οτι τη λατρεύουμε.

Κατερίνα: Η Annek από τους Gathering είναι πολύ special.

Τζίνα:Όσο για Juliette Lewis (που τις ρώτησα εγώ),μια φόρα άκουσα ένα cd που είχε βγάλει, από περιέργεια και δεν το ξανάκουσα!

Κατερίνα: Ως ηθοποιός όμως είναι συμπαθητική!

Η Edith Piaff ήταν θεά σαφώς...

Τζίνα:Marianne Faithfull..

Κατερίνα:Πολύ παλιά,μου άρεσε και η Whitney Houston! Έχει πολύ καλή φωνή,πρέπει να το παραδεχτουμε!

Sinnead O’ Connor επίσης. Και Milla Jovovich!Έχει κάνει μια τρομερή διασκευή στο “Wicked Game” του Chris Isaac…

Οι Katrin the Thrill παίζουν το Σάββατο 12 Απριλίου στο Mad Clubστο Γκάζι. Μαζί τους οι The Glascow Tears(παρεμπιπτόντως, ρίξτε ένα άκουσμα,α ξίζει τον κόπο). Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.00.

Επίσης τα κορίτσια ψάχνουν βιολονίστρια (αλλά και βιολιστές ενδεχομένως δεκτοί), αν προτίθεστε, επικοινωνήστε μαζί τους στο myspace.

www.myspace.com/katrinthethrill

Κάλλια Κακαλέτρη