 |
|
|
|
BLACK LIPS –THE VELVOIDS
|
BLACK LIPS –THE VELVOIDS
Gagarin 205
10 Απριλίου 2008
Παλιότερα,ήθελα να ζω σε μια από αυτές τις πόλεις, που στο μπαράκι της γειτονιάς σου, παίζει δειλά, υπό τις υποστηρικτικές ιαχές μόνο 5-6 φίλων,το συγκρότημα που σε ένα ή δύο χρόνια περίπου, οι indie δισκογραφικές θα σφάζονταν για να επανακυκλοφορήσουν το ερασιτεχνικά μέχρι τότε γραμμένο demo τους .(Ήθελα να ζω και στις πόλεις που με 10 λίρες, ένα τυχαίο βράδυ, μπορείς να δεις James και στην τιμή περιλαμβάνεται μπύρα, πίτσα και τσούγκρισμα ποτηριού με τον Tim Booth-αλλά αυτό δεν έχει σχέση).
Δεν ξέρω λοιπόν αν οι δισκογραφικές θα σφαχτούν για τους Velvoids και σίγουρα το Gagarin δεν είναι το μπαράκι της γειτονιάς μου, αλλά αυτή η παλιά μου σκέψη μου ήρθε στο μυαλό εκείνο το βράδυ. Ήξερα τους Velvoids, είχα ακούσει τι παίζουν, αλλά στο live ήταν απίθανοι. Πολύ έντονο garage στοιχείο, με post-punk κιθάρα, από αυτές που ανταποκρίνονται κλίμα της εποχής, μέσα σε μελωδίες που ανασύρουν αγαπημένες rock n’ roll αναμνήσεις (απόδειξη και η live cover εκτέλεση του twist n’ shout στο myspace των παιδιών). Στα drums γυναικεία συμμετοχή (και έχω καταντήσει γραφική, λέγοντας πόσο εκτιμώ τέτοιες συμμετοχές) και η εικόνα που σου μένει για τους Velvoids είναι μια ισορροπημένα δομημένη μπάντα ,που κιθαρίστας-μπασίστας-drummer είναι όλοι στην ίδια απόσταση από το κοινό,έχουν όσο στυλ χρειάζεται και πολλή παραπάνω, απ’όση μουσική ικανότητα απαιτείται,για να ξεχωρίσεις από τις ασυγκράτητα πολλαπλασιαζόμενες αθηναικές μπάντες. Θα μπορούσα να πω ότι ήταν ικανοί να προκαλέσουν ενθουσιασμό εφάμιλλο με το main act, αλλά είναι άδικο να συγκρίνεις προκαλούμενο ενθουσιασμό, όταν μετά από λίγο βγαίνουν στη σκηνή οι Black Lips,που ζουν για να κάνουν αυτό ακριβώς το πράγμα. Σε κάθε περίπτωση οι Velvoids έχουν πολύ εξευρωπαισμένο ήχο και παρουσία, ενώ τις συνθέσεις τους, προσωπικά πιστεύω ότι μελλοντικά, όντως θα μπορούσαν να σφαχτούν οι δισκογραφικές για να τις αποκτήσουν και τότε θα είμαι πολυ πολύ περήφανη τόσο για τους Velvoids, όσο και για τον εαυτό μου...
Και μετά ήρθαν οι Black Lips…Δεν ξέρω κατά πόσο οι Black Lips είναι η μουσική αρτιότητα. Σίγουρα δεν είναι η φωνητική. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Gagarin είχε να δει τόσο χορό,πάρα πολύ καιρό. Κι ας φιλοξενεί, σχεδόν ανά μια βδομάδα κάποιο μεγάλο όνομα, είτε δικό μας είτε ξένο, μέχρι μύθους όπως οι πρόσφατοι Beasts of Bourbon. Δεν ήμασταν πολλοί, αλλά τα ¾ και βάλε (δε σκαμπάζω από κλάσματα), διασκέδαζαν ολόψυχα. Μπύρες αυτοί, μπύρες κι εμείς. Χτύπημα σα να μην υπάρχει αύριο αυτοί, το ίδιο κι εμείς. Δεδομένου ότι οι Black Lips έχουν χάσει ένα μέλος από την παρέα τους, ξέρουν και κάνουν ότι μπορούν για να διαδώσουν,ότι είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει αύριο, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, είναι να βγεις, να πιείς,να τραγουδήσεις και να περάσεις καλά.
Anyways, αν δεν ήξερα ότι είναι από την Georgia, θα έλεγα ότι είναι εκείνοι οι 4 που ξέφυγαν μια φάρμα στην Alabama , αποφασισμένοι να αφήσουν πίσω την αγροτική ζωή, αλλά όχι τα μουστάκια, τα καρό πουκάμισα και τη βλάχικη προφορά (και αν μη τι άλλο, δεν έπεσα και πολύ μακριά). Και μάλλον αυτό το ότι να ναι , είναι που δίνει τη χαριτωμένη διαφορετικότητα τους. Και όσο κι αν φοριέται η λέξη «cocktail» στις μουσικοκριτικές, εδώ όντως δεν έχουμε τίποτε άλλο, από ένα αδιανόητο cocktail από country, hippie,punk και rock n’ roll,σε ένα comedy χρωματισμένο κλίμα,πιο απολαυστικό κι από τα Manhattan που πίνουν σωρηδόν οι κυρίες του Sex and the City.
Σε μια μπάντα όπως οι Black Lips, δεν προβληματίζεσαι να πετάξεις οτιδήποτε, γιατί ξέρεις καλά, ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να φας κάτι στο κεφάλι, προερχόμενο από τα χεράκια του Cole, του Jared ή του Ian και προφανώς δεν έχουν πρόβλημα με τις ρίψεις. Έπαιξαν από το “Good, Bad,not Evil”,έπαιξαν από το “We did not know the forest spirit made the flowers grow” με σαφή αυξημένη ανταπόκριση σε “O,Katrina” , “Veni, vidi, vici”, “Hippie Hippie Hooray”, “Boomerang”.Έκαναν τριπλό encore (και αυτή τη φορά εννοώ 3 encore,και όχι τρία κομμάτια...) και ο γλυκούλης drummer ,για να μη στεναχωρήσει κανέναν, με μια κιθάρα και ένα πόδι στη μπότα των τυμπάνων του, έπαιξε 3-4 κομμάτια, ελπίζοντας ότι μετά από αυτό οι αποκάτω θα αποφασίσουν να πάνε να πιούνε κάπου αλλού το πολλοστό ποτό τους.
Όταν τελείωσε, δε πήγαινε άλλο η δουλειά και έπρεπε να διαλυθεί το πάρτυ. Το τράβηξαν και το τραβήξαμε όσο πήγαινε, ώστε να καταλήξουμε με σιγουριά στο συμπέρασμα ότι το συναρπαστικό live δεν το κάνει μόνο η ανεπανάληπτη μουσική, ούτε το αναρίθμητο πλήθος...
www.myspace.com/theblacklips
www.myspace.com/thinkbabymusic
Κάλλια Κακαλέτρη |
Live
