ANTIDOTES FOALS TRANSGRESSIVE RECORDS 21/4/2008

Τα δύο περυσινά τους singles μας φανέρωσαν με το καλημέρα μία μπάντα που πολύ απλά το έχει. Όταν-σαν πρωτοεμφανιζόμενος- κυκλοφορείς σε διάστημα 4 μηνών το “Hummer” και το “Mathletics” δικαιολογημένα πρέπει να τραβήξεις την προσοχή όλων πάνω σου. Όπως και έγινε. Μην ακολουθώντας τη πεπατημένη όμως ,η πεντάδα από την Οξφόρδη αποφάσισε να αφήσει εκτός τα δύο αυτά κομμάτια, κίνηση που δηλώνει περίσσια αυτοπεποίθηση. Κάτι θα ξέρουν…

To album αυτό βράζει. Από ενέργεια, πάθος, έμπνευση και ενθουσιασμό . Αυτόν που νιώθεις όταν ακούς ένα συγκρότημα και καταλαβαίνεις ότι για το επόμενο εξάμηνο δε θα ξεκολλήσει από τα ηχεία σου.

Dancey synths, κοφτές κιθάρες, φοβερή αγγλική προφορά-μάλλον θα φταίει ο ακαδημαϊκός αέρας της Οξφόρδης., funk,punk,afro.

Ακούγεται ξεχωριστό και εκκεντρικό, μέσα στα πλαίσια της σύγχρονης βρετανικής pop, χωρίς να γέρνει προς τον ελιτισμό και το περιθώριο.

Frontman του group o-κατά κάποιον τρόπο -“δικός μας” Yannis Philippakis, από το επίθετο του οποίου, προήλθε και το όνομα του group. Αναλύστε λίγο παραπάνω τις σημασίες των λέξεων και θα το διαπιστώσετε!

Αφορμή για να ασχοληθώ περισσότερο με τους Foals και το album τους ήταν το “Balloons”.Έρχεται από το πουθενά ένα video-clip στην τηλεόραση και ανεβάζεις το volume για να ακούσεις τι είναι αυτό το πράγμα που μόλις σε χτύπησε!

Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις των τελευταίων ετών που το hype πέφτει πάνω σε ένα group που δεν ακολουθεί τις κλασσικές ‘60s τεχνοτροπίες της brit-pop αλλά πιο leftfield δρόμους. Στις επιρροές τους αναφέρουν τους Monolake δίπλα στη Nelly Furtado, τον Steve Reich δίπλα στη Gwen Stefani.

Αυτές τις ημέρες μου αρέσει να χτυπιέμαι σα τρελός με το “Cassius” (single της χρονιάς, μέχρι στιγμής) ,το “Balloons”, το “ Red Socks Pugie”, το “Electric Bloom”και το “Two Steps, Twice” να βυθίζομαι στο “Olympic Airways” (τα είπαμε πιο πάνω…) και το “Big, Big Love”.

Clean guitars that sound like transparent sunshine, the Abyss ,arrogant beats. Σκόρπιες φράσεις από το my space τους που αφηρημένα μεν, με διαολεμένη ακρίβεια δε, περιγράφουν αυτό που ακούμε στα 47 λεπτά του album.

Βασίλης Σίντος