THIS WILL DESTROY YOU, GARDENBOX 3/4/2008 AN club 23/4/2008

Τί γίνεται τέλος πάντων, με τα post-rock συγκροτήματα εκεί στο Τέξας;

Από τη μια οι Explosions in the Sky, από την άλλη οι This Will Destroy You , μια ανερχόμενη και πολλά υποσχόμενη μπάντα στο συγκεκριμένο χώρο, που φαίνεται να παίρνει διαστάσεις με πολύ γοργούς ρυθμούς. Σε ερώτημα που τους τέθηκε αμέσως μετά τη συναυλία, οι ίδιοι κατέληξαν στο ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα νέο post-rock κίνημα όλη αυτή η έκρηξη, και εμείς δεν μένει παρά να συμφωνήσουμε, μόνο που σε καμία περίπτωση, δεν θα τη συγκρίναμε ποιοτικά, με εκείνη του Μόντρεαλ ή του Σικάγο στα τέλη της δεκαετίας του ’90.

Οι This Will Destroy You έχουν λοιπόν, τόση ενέργεια που νομίζεις ότι μιλάς με κάποιον που ξεκινά ήρεμα, αλλά σταδιακά οργίζεται όλο και περισσότερο, μέχρι να βγει εκτός εαυτού. Έχοντας πραγματικά, κάνει διατριβή στην τεχνοτροπία της εναλλαγής ηρεμίας-θορύβου-ηρεμίας, κάνουν ότι περνάει απ’το χέρι τους για να σου θυμίσουν ότι οι ίδιες τεχνικές μπορούν παιχτούν με εντελώς διαφορετικούς τρόπους, αν τις πλυμμηρίζεις με κατάλληλες δόσεις έμπνευσης.

Χρησιμοποιώντας σαν βάση αυτό που δεν διαθέτουν πολλά συγκροτήματα του είδους, τη μελωδία πίσω από τις κιθάρες, αφοσιώνονται στα επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα αλλά και τα εφέ που θα συμβάλλουν τη κατάλληλη στιγμή στη δημιουργία της χαοτικής ατμόσφαιρας. Αν έλεγες, ότι ρέπουν περισσότερο προς τη μεριά των Mogwai, θα έπρεπε επίσης να παραδεχτείς ότι έχουν πιο άρτια τεχνική, με περισσότερη ενέργεια και δυνατά ξεσπάσματα, που σε χτυπούν σαν αλλεπάλληλα χτυπήματα πυγμάχου σε δαιμονιώδη φόρμα.

Με μια ειλικρινή ευγένεια, εξείραν και ευχαριστούσαν συνέχεια το ελληνικό κοινό (σ.σ. ιδίως ο ένας κιθαρίστας, ήταν τόσο ντροπαλός, που ίσως δεν κοίταξε ούτε μια φορά προς εμάς).

Σε κρατούσαν σε διαρκή εγρήγορση και περίμενες το τελειωτικό χτύπημα, όταν όλοι θα άρχιζαν να σπαράζουν, κυριολεκτικά, πάνω από τα όργανά τους.

Ο ένας κιθαρίστας καθιστός, ο άλλος αφοσιωμένος στα δικούς του απόκοσμους θόρυβους, ενώ ο ντράμερ και ο μπασίστας (σ.σ. ίσως ο πιο κινητικός που έχω δει ποτέ), γέμιζαν τη σκηνή με την δική τους ενέργεια.

Ακόμη και στη περίπτωση που δεν είχες εντρυφήσει στη μουσική τους, μπορούσες να συμμετάσχεις, κατά κάποιο τρόπο, στα αφοπλιστικά ξεσπάσματα, που σε γέμιζαν με διαρκείς εσωτερικές έκρηξεις.

Πριν απ’όλα αυτά, έπαιξε και η δική μας ομόηχη μπάντα των Gardenbox. Σε σχέση με την τελευταία φορά που τους είδαμε (πριν περίπου δύο χρόνια), πολλά φαίνεται να άλλαξαν. Ο ήχος παίρνει μια πιο καθαρόαιμη ροκ πορεία, με ιδιαίτερη έμφαση στο θόρυβο. Κράτησαν λοιπόν κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία, αλλά κατά κύριο λόγο όλα αυτά έχουν απαληφθεί εντελώς.

Παρουσίασαν και καινούριο υλικό, δείχνοντας ότι γίνονται πιο σκληροί για τις αναγκές των ζωντανών τους εμφανίσεων, πράγμα που ίσως φαίνεται να μην στρέφεται πάντα υπέρ τους.

Υ.Γ. Μερικά από τα λόγια που καταφέραμε να αποσπάσουμε από τους TWDY, ήταν ότι στο μέλλον, ίσως γεμίσουν τον ήχο τους με πιο σκληρές κιθάρες, θέλοντας να αποδώσουν μια πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα. Ακούν αρκετά Stars of the Lid και φυσικά υποτάσσονται, κάθε φορά που έρχονται σε επαφή με τις ατμόσφαιρες των Sigur Ros .

Χάρης Αποστολόπουλος