 |
|
|
|
HEARTCORE
|
Πρώτος δίσκος για άλλο ένα ντουέτο από τη Σκανδιναβία. Οι Σουηδοί WILDBIRDS & PEACEDRUMS κυκλοφόρησαν το album τους με τίτλο HEARTCORE . Στα φωνητικά είναι η τραγουδίστρια Mariam Walletin και μαζί της ο ντράμερ Andreas Werliin (αντρόγυνο νομίζω πια)
Κομμάτια ήσυχα, θλιμμένα ποπ, μπαλάντες και αφηγήσεις. Από τα πειραματικά της Bjork (τα καλά σχεδιασμένα που για χάρη της ευφημίας τα λέμε πειραματικά), μέχρι τις Cocorosie και τον μινιμαλισμό ονομάτων της Morr music. Όλα αυτά συνοψίζονται επιτυχέστατα στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου το σχεδόν αέρινο We hold each other song.
Μελωδίες γλυκές με ελάχιστη παρουσία οργάνων (drum machine ή κάτι ηχητικό είναι αυτό, κάτι σε μίνι keyboard ή σε φυσικό ήχο από σιτάρ…, κάτι κουδουνάκια, κάτι σαν ήχους από παιδικά παιχνίδια…). Η φωνή μερικές φορές σιγοψιθυρίζει, αλλού αναδεικνύεται μεγαλόπρεπα. Η σεμνότητα με την αποφασιστικότητα μιας Cat Power…!
Το Story from a Chair είναι ένα σπουδαίο μελαγχολικό ιδιότροπο τραγούδι. Αλλού όπως στο Bird ξεκινά και εξελίσσεται σαν να κάνουν φωνητική προετοιμασία ασκήσεων η Siouxsie και η Amy Winehouse… Γενικά σε αρκετές περιπτώσεις η φωνή ανεβοκατεβαίνει, ακόμα και σαν πρώιμα blues, όπως στο the window.
Κάπου έχουν και ένα δύο λίγο πιο φωτεινά σαν το the way things go (που ακούστε το προσεχτικά γιατί είναι εντυπωσιακά τα κρουστά) και το doupt/hope που μέχρι και λίγη soul θα έλεγες ότι έχουν πάνω τους… Η φωνή ανεβοκατεβαίνει από τη folk έως το anant garde. Και νομίζω πως η επιτυχία στο αποτέλεσμα της μουσικής τους είναι ότι καταφέρνουν και κρατάνε την εκπληκτική φωνή της Mariam να είναι στο προσκήνιο (ακόμα και στα χαμηλότονα τραγούδια), ενώ οι συνθέσεις έχουν μπόλικο πράγμα πάνω τους. Δεν είναι απλά χαμηλογραμμένα τα όργανα, αλλά η φωνή που βγαίνει σε άλλο επίπεδο. Και αυτό καθιστά τον δίσκο αυτό ακόμα πιο εκφραστικό και συναισθηματικό.
Επίσης η συνύπαρξη δεύτερων φωνητικών στο υπέροχο τραγούδι I can’t tell in his eyes, αλλά και στο battle in water, δίνει έναν όγκο που το χρειάζεται ως στήριγμα το album ώστε να μην ακούγεται απλά ως ποπ μπαλαντοειδές.
Ένας δίσκος αρκετά διαφορετικός που μάλλον δεν θα γνωρίσει το hype του Antony ή των Cocorosie, αλλά όσοι για ουσιαστικούς λόγους αγαπάτε αυτά τα ονόματα θα ευχαριστηθείτε πολύ αυτό το album.
Κυριάκος Σκορδάς |
Foreign Office
