ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΝΥΜΦΗ 30/5/2008 Θεσσαλονίκη club Liebe 12/6/2008

Λίγες μέρες αργότερα αξίζει να καταθέσω κάποια σχόλια από την πολύ θετική εντύπωση που μου προκάλεσε η συναυλία που έδωσε το συγκρότημα των Δαιμονία Νύμφη στη Θεσσαλονίκη, στο club Liebe.

Το συγκρότημα το παρακολουθώ εδώ και λίγα χρόνια. Θεωρώ πως είναι ένα από τα ελάχιστα ελληνικά σχήματα που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό, συνυπάρχοντας ισότιμα στην ευρωπαϊκή μουσική σκηνή. Και αυτό δεν το αναφέρω τυχαία. Επιγραμματικά θα τονίσω

α) οι δίσκοι τους κυκλοφορούν από γαλλική εταιρεία… συχνά ως εισαγωγής τους βρίσκαμε εδώ! Μόνο η poeta negra μέσα από το Λωτό έκανε πιο προσιτό τους ένα άλμπουμ

β) συμμετέχουν σε συλλογές του εξωτερικού…, ενώ και ένα τους κομμάτι υπάρχει με αγγλικό στίχο

γ) συνεργάζονται με ονόματα του εξωτερικού, με πιο χαρακτηριστικό αυτό με την Αυστραλέζα LUISA JOHN KROL και τον δίσκο τους μέσα από το project των Ghostfish

δ) βγήκε ένας δίσκος με remixes κομματιών από ιταλική εταιρεία στην οποία ρεμιξάρουν κομμάτια τους οι Beefcake, Mimetic Mute, Von Magnet και άλλοι…

ε) παίζουν συχνά σε συναυλίες στο εξωτερικό… σε γεμάτους χώρους… όπου το κοινό δεν είναι Έλληνες φοιτητές (όπως συμβαίνει με ελληνικά ροκ σχήματα που νομίζουν πως ... κερδίζουν την αποδοχή στο εξωτερικό)

στ) τους δίσκους τους τούς βρίσκεις στα ράφια δισκοπωλείων της Ευρώπης

ζ) γράφει για αυτούς ο ξένος τύπος

Αυτά ως μίνι εισαγωγή. Για τη μουσική τους ξέρετε πως βασίζεται πάνω στην αρχαία ελληνική μουσική, ερμηνεύεται (κυρίως) στα αρχαία ελληνικά, τα δε όργανα είναι αντίστοιχα αρχαίων ελληνικών οργάνων που κυρίως έχουν κατασκευάσει οι ίδιοι…

Έξι άτομα αρχικά και οκτώ στο φινάλε ήταν οι μουσικοί που ήταν πάνω στη σκηνή. Τα τρία κορίτσια ντυμένα με αρχαίες ελληνικές ενδυμασίες, συχνά χόρευαν στους ρυθμούς δίνοντας μια ακόμα πιο θεατρική έμφαση σε αυτό που διαδραματιζόταν μπροστά μας. Και οι μάσκες σίγουρα συνέτειναν σε αυτό.

Κομμάτια κυρίως από τον τελευταίο τους δίσκο (ΚΡΑΤΑΙΑ ΑΣΤΕΡΟΠΗ) αλλά και πολλά παλαιότερα. Εναλλαγές στα φωνητικά, όργανα περίεργα μαζί με άρπες και κιθάρα, κρουστά μεγάλα και μικρά.Τα ηχητικά στολίδια στα χέρια έδιναν πινελιές. Όλα μαζί σε ένα άψογα ταιριασμένο αποτέλεσμα. Κομμάτια όπου κυριαρχούσε ο ρυθμός και η μυσταγωγία. Στα live τους πάνε αυτά τα ρυθμικά κομμάτια. Ακούγονται πιο επικά, συνεπαίρνουν τον κόσμο ευκολότερα.

Αυτό που είναι εντυπωσιακό με τη μουσική των Δαιμονία Νύμφη, κάτι που είναι απόλυτα εμφανές σε μια συναυλία τους, είναι η αφιέρωση τους σε αυτό που κάνουν. Αντιμετωπίζουν το θέμα ολιστικά, και στη μουσική και στους στίχους και στην ένδυση και στα όργανα και στη θεατρικότητα και σε όλα τους. Δεν είναι απλά ότι κάποιοι παίζουν αρχαία ελληνική μουσική, αλλά το γεγονός πως μέσω της αρχαίας ελληνικής μουσικής μας προσφέρουν κάτι σύγχρονο που και οι ίδιοι οι Dead Can Dance θα αγαπούσαν… και το κοινό που αγαπά τη σκοτεινή μουσική εκτιμά.

Το τελείωμα με την κρητική λύρα και τα νταούλια σε θρακιώτικους ρυθμούς ήταν επίσης εντυπωσιακό.

Πέραν όλων αυτών στέκομαι στην αποδοχή του κόσμου. Πολύς κόσμος στο club (εκτιμώ πάνω από 400 άτομα είχε εκεί μέσα, περισσότερα δηλ. από όσα είχαν παλιά οι Arab Strap για να δώσω ένα στίγμα στους «εναλλακτικούς») αλλά κυρίως κόσμος που δεν είχε σχέση με το hype. Κόσμος που ήρθε να δει και να ακούσει. Δεν ακουγόταν κιχ μέσα στο club. Σε κάποιες στιγμές μόνο ο αέρας από το κλιματιστικό ακουγόταν, και αυτό πάλι σε παρέπεμπε πως είσαι σε τίποτα πηγές και οι νύμφες θα πεταχτούν μπροστά σου.. Ησυχία μέχρι την τελευταία νότα.. και μετά αποθέωση και δυνατό χειροκρότημα. Πόσο καιρό είχα να το ζήσω αυτό σε μια συναυλία αναρωτιέμαι… (χρόνια φίλες και φίλοι… και δεν ήταν στην Ελλάδα… ήταν σε μια συναυλία των rachel’s στο Βέλγιο…)

Το κοινό με πολύ απαιτητικό και πειστικό τρόπο ζήτησε το encore. Όχι από συνήθεια, το δε «κουπί» δεν το τράβηξαν με παλαμάκια 10-15 άτομα όπως συνήθως συμβαίνει, αλλά από το σύνολο του κόσμου. Και μετά και 2^ο encore όπου σε πρωτότυπο ρυθμό τα χέρια μας κτυπούσαν … αναγκάζοντάς τους να μας ξαναπαίξουν το ΔΙΟΣ ΑΣΤΡΑΠΑΙΟΥ…

Δίπλα μου δυο φίλοι με ανομοιόμορφα εν πρώτοις μουσικά γούστα: ο Παντελής που ακούει ελληνικά και ο Κώστας που ακούει metal. Άπαντες ενθουσιασμένοι, γιατί και επί σκηνής είδαν κάτι μοναδικό.

Μια συναυλία το χρόνο το πολύ δίνουν στη Θεσσαλονίκη οι ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΝΥΜΦΗ, οπότε ελπίζω του χρόνου πάλι να είμαστε γεροί να τους απολαύσουμε…

Αυτό είναι ένα σχόλιο που υπάρχει στο msn …και ταιριάζει γάντι
Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ (Η ΜΟΥΣΙΚΗ) ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ , ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΙΣΩΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΤΕΙΝΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ.

Κυριάκος Σκορδάς