ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ –ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ – ΘΕΜΗΣ ΚΑΡΑΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ 2/7/2008

Είναι καιρός τώρα που θέλω να γράψω δυο λόγια για ετούτο το δίσκο…τον αγόρασα μόλις κυκλοφόρησε και ο λόγος ήτανε το single Εν Λευκώ που είχε κυκλοφορήσει εδώ και πολλούς μήνες και αν θυμάστε καλά είχε συμπεριληφθεί μέσα στα καλύτερα για το προηγούμενο έτος.

Νέα γενιά…η δική μας γενιά, η δική μας φωνή που επιτέλους της δίνεται ο λόγος να εκφραστεί. Και τι όμορφα κιόλας όταν έχεις να κάνεις με μια υπέροχη παρέα με την φωνή της Νατάσσας Μποφίλιου, την μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη και τον λόγο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, ο οποίος χαράζει μια εκφραστικότητα διαφορετική μέσα στον χαμό της σημερινής εποχής μας. Τραγούδια με τέτοιον λόγο όπως το Εν Λευκώ, Αλεξάνδρας, Εκκρεμότητα έιναι ποιήματα που πρέπει να ακουστούν επιτέλους προς τα έξω μακρυά από την αγαπημένη συνήθεια της ανακύκλωσης χιλιοτραγουδισμένων άλλων κομματιών και πραγματικά ομορφαίνουν την καθημερινοτητά μας και αφήνουν τον στίγμα τους στον χρόνο. Ποτέ δεν είναι νωρίς να πεί κανείς τέτοια λόγια όταν υπάρχει το φώς και είναι τόσο φωτεινό όσο και αυτός ο δίσκος.

Η μουσική έχει ντύσει με ένα μελωδικό τρόπο τους στίχους και η δεσποινίς Μποφίλιου αναλαμβάνει να μας ταξιδέψει με έναν τρόπο που πολλοί σίγουρα θα ζηλέψουν και επίσης άλλοι τόσοι πολλοί θα βγάλουν τα χέρια από τις τσέπες για να χειροκροτήσουν ένα χάρισμα που αγγίζει τα μέσα μας και εκφράζει αυτά που ζητάει το είναι μας να ακούσει.

Να σημειώσω το υπέροχο artwork του δίσκου από τον Νίκο Μόσχο, μια παραχώρηση των έργων του καλλιτέχνη σε έναν δίσκο, τον οποίο σκεπάζει με εικόνες που συναντάμε γύρω μας και τις λαμβάνει με μια ματιά που παγώνει τον χρόνο και την σκέψη μας.

Δεν θα κάτσω να αναφέρω κομμάτια του δίσκου που είναι καλά, μέτρια και τέλεια…εσείς θα το αποφασίστετε αυτό και το μόνο που σας υπόσχομαι είναι ότι θα σας κάνει καλή παρέα ο δίσκος ατέλειωτες μέρες και νύχτες!

Θα κλείσω με την αγαπημένη μου συνήθεια στις κριτικές….

“ Και να κάνεις την στιγμή συνηθισμένη

Το αντίο πάντα αντίο θα σημαίνει

Και να σε έβλεπα να κλαίς τι θα χε γίνει

Αφού ο χρόνος τελικά όλα τα σβήνει..”

( Στίχοι από το “ Αλεξάνδρας ” )

Τάσος Φιλόπουλος