|
|
|
|
ST. JUDE
|
Πριν ακόμη φτάσουν στα αυτιά μου τα συνήθη και ολίγον φουσκωμένα σχόλια και λόγια για τούτους εδώ τους ομορφάντρες και αναλογιστώ το ντόρο που γίνεται γύρω από το όνομά τους στη Βρετανική Νήσο, είχαν ήδη φτάσει στα αυτιά μου δυο κομμάτια των νεοεισελθόντων στη μουσική μπίζνα Courteeners. Οκ, άλλο ένα τυπικό british γρουπάκι από αυτά που βγαίνουν συχνά πυκνά τα τελευταία…σαράντα χρόνια.
Περνώντας τώρα οι βδομάδες και διαβάζοντας κατά καιρούς δεξιά και αριστερά περί αυτών, διαπίστωσα, όπως όλοι προφανώς, ότι οι Courteeners είναι από τις νέες μπάντες που απoλαμβάνουν το super hype των ημερών. Στα καλύτερά τους δηλαδή. Και κάπου εκεί μαθαίνουμε και στην Ελλάδα ότι θα είναι το γκρουπ που μαζί με τους New York Dolls, θα ανοίξουν τη συναυλία των Sex Pistols στο γήπεδο Καραϊσκάκη και το Fly Beeyond Festival. Λίγες μέρες αργότερα αν ενθυμούμαι καλά μου αναθέτει και ο mister Κυριάκος Σκορδάς να γράψω για το πρώτο και μοναδικό έως τώρα άλμπουμ των φιλόδοξων νεανίων.
Κιθάρες, μπάσο, ντράμς, βρετανικό κωλοπαιδίστικο και ταυτοχρόνως ολίγον φλώρικο attitude και δώδεκα τραγούδια μοιρασμένα σε 39 σχεδόν λεπτά. The Libertines, Franz Ferdinand, Arctic Monkeys, Kaiser Chiefs και Razolight γενιά, με τον Liam Fray – τραγουδιστή και συνθέτη της μπάντας - να ονειρεύεται να κατακτήσει τα chart, να γεμίσει τις αρένες, να κάνει τα κοριτσάκια να μουσκεύουν τα βρακάκια τους στο άκουσμά του. Να φιλοδοξεί να φτάσει τους συμπατριώτες του The Smiths, Stone Roses, Oasis και πάει λέγοντας. Όχι πώς είμαστε εναντίων όλων αυτών και διαφωνούμε, αλίμονο, αλλά όλα αυτά δεν τα «απαιτείς», καθότι ο τραγουδιστής της μπάντας ολίγον μεγαλόστομος, αλλά έρχονται από μόνα τους αν πραγματικά το αξίζεις (κι αν έχεις καλό manager - image maker να προσθέσουμε).
Ερχόμενοι τώρα στο καθαυτό μουσικό κομμάτι της ιστορίας, νομίζω ότι πρέπει προκαταβολικά να αναφέρω και να ξεκαθαρίσω ότι οι Courteeners δεν είναι κακοί. Σε καμία περίπτωση. Ίσα ίσα είναι πολύ διαβασμένοι, ξεπετάν μικρής διάρκειας και με αρκετά έντονο ρυθμικό τέμπο ποπ-ροκ τραγουδάκια, πιασιάρικα όσο πρέπει για να είναι radio friendly αλλά και να μην υποτιμάνε ταυτοχρόνως την αισθητική σου. Όσο για τους στίχους απ’ την άλλη, οκεϋ, δεν είναι και οι πιο ψαγμένοι του κόσμου, καθότι καθημερινά γλυκανάλατα ερωτικά λογάκια του στυλ «συγνώμη που σου φώναξα στ’ αυτοκίνητο επειδή δεν ήξερες τους La’s», «και ‘συ καθόσουν κι έστελνες μηνύματα στον πρώην γκόμενό σου» και άλλα τέτοια τινά πλειοδοτούν τη θεματολογία του Liam του νεώτερου.
Δε νομίζω ότι χρειάζονται πολλά περισσότερα να γραφτούν για το κουαρτέτο από το περίφημο Manchester, είναι ξεκάθαρο νομίζω με τι μπάντα πάνω κάτω έχουμε να κάνουμε. Ο χρόνος θα δείξει εάν επρόκειτο για ακόμη μια φούσκα ή για ένα γκρουπ που θα μας συντροφεύει ευχάριστα τα επόμενα χρόνια. Για την ώρα απλά περνάμε καλά μαζί τους ακούγοντας το πρώτο τους αυτό lp και περιμένουμε κι από κοντά να τους ακούσουμε στην Αθήνα, καθότι είναι γεγονός ότι αρκετές μπάντες από το εξωτερικό κερδίζουν πόντους με τις live εμφανίσεις τους. Πάντως μεσσίες του Manchester σίγουρα δεν είναι, κι ούτε πρόκειται ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Just have fun, they ‘re doing all they can.
www.thecourteeners.com
Άρης Μπούρας |