ΜΗΔΕΙΑ από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας ΑΝΑΤΟΛΙ ΒΑΣΙΛΙΕΦ ..... 26/8/2008

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

16 Αυγούστου 2008

Η παράσταση αναμενόταν με ενδιαφέρον καθώς ήδη τα μηνύματα έλεγαν πως ο σπουδαίος Ρώσος σκηνοθέτης θα ανέβαζε μια μεγαλειώδη παράσταση της Μήδειας, του Ευριπίδη…
Οι μήνες που κράτησαν οι πρόβες… και η οπτική ματιά του Ανατόλι Βασίλεφ και του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας (με καλλιτεχνική διευθύντρια εδώ και καιρό τη Λυδία Κονιόρδου) είχαν προλειάνει πως θα επρόκειτο για μια ξεχωριστή παράσταση.

Πριν μπω στα σχόλια… το ξεχωριστό πάει για το θόρυβο, τα γιουχαϊσματα, τα γέλια και τα χειροκροτήματα του κοινού ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές.

Ένα κοινό που με ιδιαίτερη θέρμη αποδοκίμασε τους συντελεστές της παράστασης, που συχνά φωνές «Αίσχος» διέκοπταν τον φεγγαρόλουστο ουρανό της Επιδαύρου, αρκετά πριν ακόμα και η ίδια η Σελήνη κρυφτεί καθώς η 16^η Αυγούστου ήταν βραδιά έκλειψης σελήνης, αλλά και έλλειψης ήθους ή ανοχής!

Το επιχείρημα πως αρκετοί χειροκρότησαν ζωηρά μετά το τέλος της πολύωρης παράστασης (περίπου 3,5 ώρες…!) δεν στέκει.. καθώς αρκετοί (περίπου το 1/3 του κόσμου) είχαν αποχωρήσει από νωρίς από το θέατρο. Από το πρώτο μισάωρο αρκετοί την έκαναν από τα σκαλοπάτια!!!! Έτσι αρκετές χιλιάδες φέρθηκαν ευγενικά και προτίμησαν να φύγουν παρά να γιουχάρουν και να γηπεδοποιήσουν ένα από τα πιο ιστορικά μέρη της Ελλάδας (και όχι μόνο).

Η προσωπική μου γνώμη συνοψίζεται στο εξής:

Έγινε μια προσπάθεια για μια άλλη Μήδεια… αλλά απέτυχαν! Έτσι απλά. Και η αποτυχία δεν είναι των ηθοποιών.. σε αυτούς δόθηκαν εντολές και ρόλοι και τα έκαναν όλα πολύ καλά. Και ο χορός επίσης με τα περίτεχνα φουστάνια και τα μοντέρνα χορευτικά αποσπάσματα. Και τα χρώματα στο σκηνικό καλά και τα ρεμπέτικα… μια χαρά παίχτηκαν. Μόνο που όλα αυτά θα ταίριαζαν σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί στην Ιερά Οδό ή σε κάτι μοντέρνους τεχνοχώρους.

Στην Επίδαυρο ήταν όλα αυτά άστοχα…και βαρετά. Αν μιλούσαμε για μια παράσταση… εμπνευσμένη από τη Μήδεια τότε ΟΚ. Και η Μήδεια του Μποστ είναι ένα σπουδαίο έργο. Ας έλεγαν πως θα ανέβαζαν τη Μήδεια του Βασίλεφ! Τότε η ανοχή θα ήταν εύκολη…

Το έργο αυτό του Ευριπίδη, όπου η μάνα σκοτώνει τα παιδιά της δόθηκε ως μια εγωιστική πράξη μιας κακομαθημένης μάνας, που δεν αντέχει την απιστία….και τα ρεμπέτικα απλά σιγόνταραν με τα μπουζούκια τον νταλκά της…

Φοβερά λάθος και βέβηλη η επιλογή όπου ένα ποδήλατο θα σύρει στο χώμα τα νεκρά σώματα των παιδιών. Ποτέ η αρχαία τραγωδία δεν έδειχνε βία, όσο και αν τα έργα είχαν τις μεγαλύτερες βιαοπραγίες που θα μπορούσαν να επινοηθούν (μητροκτόνοι, πατροκτόνοι, ασεβείς, βασανισμοί..θεών). Αυτή η επιλογή χάλασε πολλούς, όσο και αν πάνινες κούκλες ήταν αυτές που λερώνονταν στο χώμα της σκηνής.

Η παράσταση έδωσε λοιπόν έμφαση στη σημειολογία, με ένα αχρείαστο ύφος του ...δηλαδή…(οι ταυτόχρονες απαγγελίες σε αγγλικά και γαλλικά μαζί με τα ελληνικά… για τη λεγόμενη παγκοσμιοποιημένη γλώσσα του θεάτρου.. ήταν too much). Κι εκεί ο κόσμος ξεσηκώθηκε και έως ενός σημείου εξαγριώθηκε. Πιο πολύ όλα αυτά θύμιζαν ένα Happening… και καμιά σχέση δεν έχουν με την αρχαία τραγωδία.

Η προσοχή στο κόκκινο της αρένας… πως συνδυαζόταν με την πλαστική καρέκλα και τα πλαστικά μπαλόνια και τα κακόσχημα τροχήλατα; Επιλεκτική σημειολογία ή εξ ολοκλήρου φάουλ ολιστική προσέγγιση;

Τέλος για κάποιον, σαν και μένα που κάνει 800 χλμ για να δει ένα κλασικό αρχαίο θεατρικό έργο, από επιλογή μου, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου είναι κουραστικό να πέφτω πάνω στον καηλέ του κάθε πειραματιστή, που με ρεμπέτικα συντροφεύει την αρχόντισσα της Κολχίδας. Τι κρίμα για τους ηθοποιούς, που οι μήνες προετοιμασίας ανταμείφθηκαν με γιούχα… Τον Βασίλεφ δεν τον είδα καν να πηγαίνει προς τη σκηνή να εισπράξει τα δεούμενα…

Γιατί οι ηθοποιοί έπαιξαν κατ’ εντολή. Κάποιος θα τους είπε να απαγγέλλουν συλλαβιστά… σαν να υπαγορεύουν σε μαθητευόμενη δακτυλογράφο… Κάποιος θα τους είπε πως η τραγική αυτή ιστορία πρέπει να αποδοθεί… με το ύφος που χαριεντιζονται οι υπηρέτες σε θεατρικά έργα του Γκολτόνι…

Και κλείνω με το σχόλιο που άκουσα από διπλανό 9χρονο παιδάκι… «Μαμά τι είναι αυτό; Τραγωδία ή κωμωδία;»

Μια πρωτοποριακή απόπειρα… που απλά απέτυχε… Πάμε για άλλα. Είναι όμως θλιβερό οι φωνές αποδοκιμασίας να ακούγονται στην Επίδαυρο περισσότερο από τους ηθοποιούς!!! Εύχομαι να μην ξανασυμβεί…

Σκηνοθεσία: ΑΝΑΤΟΛΙ ΒΑΣΙΛΙΕΦ

Πρωταγωνιστές: Λυδία Κονιόρδου (Μήδεια), Νίκος Ψαρράς (Ιάσων), Γιώργος Γάλλος (Κρέων),
Νίκος Καραθάνος (Αιγεύς), Αγλαΐα Παππά (Τροφός), Δημήτρης Κανέλλος (Παιδαγωγός), Λεονάρδος Μπατής (Κορυφαίος), Αλεξία Καλτσίκη/Βασίλης Κουκαλάνι (’Αγγελος).

Μετάφραση: Έφη Φερεντίνου, σκηνικά: Διονύσης Φωτόπουλος, κοστούμια: Ξάμπα Αντάλ, μουσική: Τάκης Φαραζής, χορογραφία: Ξάμπα Χόρβατ.

Κυριάκος Σκορδάς