MyBlogBook #34 26/8/2008

Heathrow…

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008. Στον τερματικό σταθμό 5 του αεροδρομίου Heathrow του Λονδίνου. Παρατηρώ το μέρος για το οποίο έγινε αρκετός λόγος πριν μερικούς μήνες στα ΜΜΕ όλου του κόσμου. Ολοκαίνουριος, υπερσύγχρονος, σαν ένα αεροδρόμιο από μόνος του. Αλλά οι προ μηνών καθυστερήσεις στις πτήσεις και στις αποσκευές «χάλασαν» την εικόνα του. Τις τελευταίες μέρες, οι μάνατζέρ του διαφημίζουν στις εφημερίδες ότι «ο Terminal 5 λειτουργεί». Όντως… Στις βόλτες μου στα μαγαζιά σταματώ μπροστά σε μια τεράστια τηλεοπτική οθόνη, η οποία όμως δεν δείχνει εικόνα. Ο ήχος όμως από τις ειδήσεις του BBC μου σφίγγει μια και καλή την καρδιά: «δυστύχημα πριν λίγα λεπτά με αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης». Η δυσκολία μου με τις πτήσεις ξαφνικά επιδεινώνεται…

Βασιλεία…

Μιάμιση ώρα μετά, ανακουφισμένος στο αεροδρόμιο της Βασιλείας στην Ελβετία. Το Euroairport, όπως ονομάζεται, είναι ένα από τα πιο «περίεργα» αεροδρόμια της Ευρώπης. Βρίσκεται ακριβώς στο σημείο που ενώνονται Ελβετία, Γαλλία και Γερμανία και εξυπηρετεί τη Βασιλεία, τη Mullhouse και το Freiburg αντίστοιχα. Από τη μια του έξοδο μπορείς να βγεις στη Γαλλία και από την άλλη στην Ελβετία! Στη Βασιλεία είχα βρεθεί και πριν 7 χρόνια, όταν είχα παρακολουθήσει μια συναυλία των Tortoise στο Kaserne (είχα γράψει για το Atraktos εδώ). Στην πόλη αυτή η καθημερινότητα αποκτά άλλο νόημα. Μακριά από τα άγχη της πολυκοσμίας και της φασαρίας Θεσσαλονίκης και Λονδίνου, παρατηρούσα ανθρώπους με τα ποδήλατά τους να κινούνται για τις καθημερινές δουλειές τους, να χρησιμοποιούν τις άριστες συγκοινωνίες τους για να πάνε σε κάθε σημείο της πόλης (για τις οποίες κάθε ξενοδοχείο δίνει δωρεάν εισιτήριο σε κάθε επισκέπτη της πόλης για όλες τις μέρες παραμονής του…), να τριγυρίζουν στα πανέμορφα μονοπάτια του ιστορικού κέντρου αρμονικά με τους υπόλοιπους τουρίστες και να διάγουν έναν βίο, που ιδιαίτερα για την ελληνική πραγματικότητα (και χωρίς να με διακατέχει κανένα ίχνος ψευτοδιεθνισμού) είναι όνειρο θερινής νυκτός. Εν τω μεταξύ, παρατηρώ ότι στην πόλη τίποτα δε θυμίζει ότι δύο μήνες πριν είχε γίνει ο πρώτος αγώνας και ο ένας ημιτελικός του Euro 2008. Στο μυαλό μου έρχεται ο περιφερειακός της Θεσσαλονίκης και άλλα σημεία της πόλης με τις πινακίδες «ΑΘΗΝΑ 2004» που υπάρχουν σταθερές αν και ακόμα και η Ολυμπιάδα του Πεκίνου τελείωσε…

Φρανκφούρτη…

Σάββατο 23 Αυγούστου 2008. Το τρένο από τη Βασιλεία για Φρανκφούρτη είναι ένα από τα πάρα πολλά που διασχίζουν πάνω κάτω όλη μέρα την Κεντρική Ευρώπη και συνδέουν κάθε μικρή και μεγάλη πόλη, λίγο ακριβά μεν, αξιόπιστα και οργανωμένα δε. Στην πόλη αυτή είχα δει το 2001 τους Sigur Ros (είχα γράψει για το Atraktos εδώ). Αυτή τη φορά δε με φέρνει κάποια συναυλία. Απλά αποτελεί έναν ενδιάμεσο σταθμό για τον επόμενο προορισμό μου. Στις λίγες ώρες που μένω, αποφασίζω να επισκεφθώ ένα κατάστημα ειδών καθημερινής χρήσης. Συγκρίνω θεσσαλονικιώτικες τιμές με τιμές (και όχι λουκάνικα) φρανκφούρτης… Η σύγκριση αποβαίνει απογοητευτική για την πρώτη… Στη συνέχεια παίρνω το λεωφορείο της αεροπορικής εταιρίας για να με πάει στο μυστήριο αεροδρόμιο Frankfurt-Hahn! Στη 1 ώρα και 45 λεπτά που διαρκεί το ταξίδι συνειδητοποιώ πως αυτό το αεροδρόμιο έχει τόση σχέση με την Φρανκφούρτη, όση έχει το αεροδρόμιο της Καβάλας με τη Θεσσαλονίκη… Παρόλα αυτά, κάθε τι λειτουργεί στην εντέλεια…Η πτήση με φέρνει για πρώτη φορά στην…

Μπρατισλάβα…

Η πρωτεύουσα της Σλοβακίας θα μπορούσε να θεωρηθεί ο φτωχός συγγενής της διπλανής Βιέννης, ή η πόλη που προσπαθεί να «κλέψει» λίγη από τη δόξα της Πράγας. Τίποτα, όμως, από τα δύο δεν ισχύει. Η Μπρατισλάβα μοιάζει να είναι μια πόλη που σε λίγα χρόνια θα αποτελεί ένα ισχυρό οικονομικό κέντρο της ανατολικής Ευρώπης. Λίγα πράγματα θυμίζουν ότι μέχρι πριν 20 χρόνια βρισκόταν υπό την κατοχή του ρώσικου κομμουνισμού. Ίσως μόνο τα λεωφορεία και τα τραμ. Η παλιά πόλη είναι μικρή και πανέμορφη, παραπέμποντας στην βιεννέζικη κουλτούρα, ενώ η καινούρια πόλη υφίσταται μια συνεχή ανοικοδόμηση με μοντέρνα κτίρια που θα στεγάσουν τις ολοένα και περισσότερες πολυεθνικές εταιρίες που σπεύδουν εκεί, παρασύροντας μαζί τους και νέους και νέες από πολλά μέρη της γης (και από την Ελλάδα) για να ικανοποιήσουν την εργασιακή τους ανάγκη. Έτσι, η Μπρατισλάβα είναι η πόλη με την ελάχιστη ανεργία, με τις χαμηλές τιμές, με τα πολλά free Wi-fi spot (ακούτε κύριε φτερωτέ;), με τα καταπράσινα πάρκα και περίγυρο (ακούτε κύριε φτερωτέ;), με τις όπερές της, την τέχνη της και τον Δούναβή της… Είναι επίσης και η πόλη με το πιο εμπνευσμένο όνομα blues μπάντας (έπαιζε δωρεάν τη Δευτέρα 25/8, αλλά δεν την είδα): τους Grapefruit Dead! Αν είχε και internet café με ελληνικούς χαρακτήρες στα PC τους και με 24ωρη λειτουργία, δεν θα είχαμε και αυτό το μπέρδεμα με το MyBlogBook αυτής της εβδομάδας…

Θεσσαλονίκη...

Για έξι μέρες έχω χάσει την επαφή με την επικαιρότητα. Δεν αγοράζω εφημερίδα, δεν μπαίνω στο ίντερνετ, δεν ακούω ειδήσεις. Νιώθω λίγο σαν χαμένος. Μου λείπει η καθημερινή επαφή με το τι γίνεται στην παγκόσμια κοινωνία. Ωραίος ο ελεύθερος χρόνος και οι διακοπές, αλλά αν έχεις και την ευκαιρία να αγοράζεις την εφημερίδα σου, τότε ακόμα καλύτερα!

• Κανονικά το MyBlogBook την Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008. Θα φτάσει τα 35.
• Την Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008 θα περάσουμε το ρεκόρ του Βασίλη Σίντου. Το check in του σταμάτησε στο 35!
• Για σχόλια πατάς πάνω στο όνομά μου και μου στέλνεις e-mail.

* Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από εμένα.

Κώστας Παπασπυρόπουλος