VOKAL IDIOT VOKAL IDIOT GRACETONE RECORDINGS 8/9/2008

Αυτή είναι η τελευταία κυκλοφορία της Gracetone recordings και η πρώτη της σε μορφή cd (καθώς προηγούμενα μας είχε φιλοδωρήσει μόνο με κυκλοφορίες βινυλίου). Πρόκειται για το ομώνυμο άλμπουμ των θεσσαλονικιών VOKAL IDIOT , ένας δίσκος άκρατου πειραματισμού, που με άνεση καταφέρνει να σε μαγνητίσει και να σε συγκινήσει.

Στο εσώφυλλο της πολύ προσεγμένης συσκευασίας αναφέρεται πως τα κομμάτια αυτά είναι homemade ηχογραφήσεις και αποτυπώνουν μια 5μηνη μουσική αναζήτηση και συνύπαρξη των μελών πριν από κάποιο διάστημα.

Οι VOKAL IDIOT αποτελούνται από τους Τάσο Στάμου (Tasos Stamou με ένα προσωπικό άλμπουμ το 2007, το infant), Σπύρο Εμμανουηλίδη (συμμέτοχος και στους Good Luck Mr. Gorsky) και Χάρη Κουτσοκώστα, ενώ παλαιότερα εκφραζόντουσαν κάτω από το όνομα Betty’s Bath.

Στα περίπου 55 λεπτά μουσικής (αν αφαιρέσουμε και τρία λεπτά αναμονής για το secret track) απλώνεται μια εθιστική παρουσίαση μιας ιδέας, ηλεκτρονικής κατά βάση και post-rock κατά ταξινόμησης. Αν οι Sigur Ros δίνουν μόνο ισλανδικούς τίτλους στα τελευταία τους κομμάτια, τότε εμείς συζητώντας για το υπέροχο καινούριο τους άλμπουμ… λέμε πολύ καλό το 4^ο ή το 7^ο κομμάτι τους.
Κατ’ αντιστοιχία οι VOKAL IDIOT επέλεξαν να μην δώσουν κανένα τίτλο στα όμορφα κομμάτια τους και ως untitled tracks ασχολείσαι επίσης με την αρίθμηση. Και ξεχωρίζεις το 3^ο το 4^ο και το 7^ο track ως σπουδαία.

Ακολουθώντας τη ρήση η επανάληψη είναι η μήτηρ κατανόησης και εμπέδωσης μουσικών ιδεών, οι VOKAL IDIOT δημιουργούν ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα. Αφημένο στο μισόφωτο, έξυπνα αναδιπλώνεται και επανατροφοδοτεί το τέμπο, επαναορίζοντας την αρχή του μέτρου με κάποιο περίεργο ηχητικό σήμα (από τα σύνθια έως το ξυλόφωνο, από το ντουπ του βίσματος πάνω στον ενισχυτή έως την παραμορφωμένη κραυγή ενός μωρού…!).

Ελάχιστα φωνητικά, μινιμαλιστικής έκφρασης που κυρίως διατυπώνουν μια σκέψη ή μια δήλωση ίσως, και έτσι προσθέτουν την εξ ορισμού μελαγχολία που χρειάζεται ένας κατεξοχήν σκοτεινός δίσκος. Μια συμπυκνωμένη έμπνευση απελευθερώνεται με φειδώ, σαν παροχή νερού από ένα καλοσυντηρημένο πέρασμα. Έτσι αποφεύγονται οι υπερχειλίσεις αλλά και οι φθορές στα πρανή στο πέρασμα. Μοιάζει με ένα ισοζύγιο μουσικής αυτό που συνεχώς αναδύεται, ένα ρεύμα απόλυτης πρωτοποριακής καθαρότητας. Που μαιανδρίζει από το psycho-folk όπως κατά καιρούς έχω πει για αυτά τα περίεργα (σαν και το καινούριο των lucky dragons), έως τον λυρισμό του KAADA και σπουδαίων σύγχρονων σκανδιναβικών post μορφών. Και καταφέρνουν να δώσουν ακόμα και πιο καθηλωτικό ύφος, διονυσιακό ή αυτό του Πανός (διαλέξτε ότι άλλο παρα-ολύμπιο θεϊκό εσείς θέλετε), με φλογέρες και νεραϊδοκοιτάσματα (έντονο και επιτυχέστατο αυτό στο track 6).

Μελωδίες λυπητερές παρέα με αλλόκοτους ηλεκτρονικούς ήχους. Και επειδή ζούμε στην Ελλάδα, πολλά από αυτά τα γλυκόπικρα συναισθηματικά ντελίρια αν τα σκαλίσεις θα σε πάνε βαθιά πίσω, ακόμα και στα θεατρικά του Χατζηδάκη. Γιατί τελικά ο πεσιμισμός είναι βαθιά ελληνική εσωτερική έκφραση. Χαίρομαι διπλά που ένα ελληνικό συγκρότημα έβγαλε ένα τόσο καταπληκτικό δίσκο. Στο μόνο που θα διαφωνήσω μαζί τους, είναι ότι τα κομμάτια τους είναι άναρχα και δεν αποτελούν κάποια σειρά. Προσωπικά τον δίσκο τον έχω ακούσει μονοκοπανιά δεκάδες φορές. Συχνά αποτελούν τη μοναδική συντροφιά μου σε μοναχικές διαδρομές οδήγησης, και πάντα καταφέρνουν να με συγκινούν και να με ενθουσιάζουν.

Μπορούν όμως και πάνω σε αυτό το εύθραυστο λυρικό ηλεκτρονικό αυτοσχδιαστικό ποστ τοπίο να πετάξουν και επιθετική industrial διάθεση που θυμίζουν και τους TRANS AM (που μόνο ως θαύμα περίμενα πως θα έβλεπα στην Ελλάδα, και ΝΑΙ! Ανακοινώθηκαν να παίξουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη)

Τελειώνοντας τα 12 tracks μια τρίλεπτη διακοπή σε πηγαίνει σε ένα έξτρα κομμάτι (secret track of the untitled dozens…), όπου με πιο απελευθερωμένη διάθεση φορτώνουν όγκο και ηλεκτρονικά break beats… ενώ στο τέλος κάποιος λέει.. «Εντάξει παιδιά, φθάνει τόσο, θα μας κυνηγήσουν…!».

Εσείς απλά αναζητείστε τον δίσκο τους, υπέροχη και ασυνήθιστη κυκλοφορία.

Κυριάκος Σκορδάς