 |
|
|
|
LAND OF TALK & THINK ABOUT LIFE
|
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, ΔΕΥΤΕΡΑ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008, ,
LAND OF TALK & THINK ABOUT LIFE
LIVE@ BOTANIQUE
Δευτέρα βράδυ στις Βρυξέλλες, όμως γι’ αυτόν που θέλει να παρακολουθήσει κάποια συναυλία, υπάρχει πάντα η επιλογή. 8 το βράδυ βρέθηκα, λοιπόν, στον πρώην εθνικό βοτανικό κήπο, ο οποίος μεταφέρθηκε τη δεκαετία του 30 έξω από την πόλη, αλλά η περιοχή αναφέρεται πάντα ως Le Botanique. Στο όμορφο κτίριο που έχει μετατραπεί σε έναν εντυπωσιακό πολυχώρο πολιτισμού με αίθουσες εκθέσεων, συνεδρίων, παραστάσεων, συναυλιών, καθώς και έναν μεγάλο χώρο εστιατορίου-μπαρ, τίποτα δεν έδειχνε απ΄ έξω ότι φιλοξενούσε 3 με 4 εκδηλώσεις παράλληλα. Η συναυλία γινόταν στην αίθουσα με τον θόλο (Rotonde) που από μέσα έμοιαζε με σιλό, ενώ ο φωτισμός και τα αμφιθεατρικά διαζώματα γύρω από τη σκηνή, δημιουργούν έναν χώρο που σ’ εντυπωσιάζει.
Λίγο μετά τις 8 ξεκίνησαν οι Think About Life, το τριμελές συγκρότημα από τον Μόντρεαλ, που αποτελείται από τον ντράμερ Matt Shane, τον κιμπορντίστα Graham Van Pelt και τον Martin Cesar στα φωνητικά ο οποίος αυτοσυστήνεται ως Dishwasher. Πολλοί τους χαρακτηρίζουν ως τους νέους Liars, που αν και μουσικά δεν ισχύει, συναυλιακά θα έλεγα ότι τους ταιριάζει γάντι. Η τρέλα του Cesar είναι τόσο μεγάλη, που μας έβαλε να χορέψουμε, λέγοντας μας ότι ο χορός σε κάνει sexy, μας έβαλε να παίξουμε το παιχνίδι «κάνε ό,τι κάνω» (αν και θύμωσε που το χάσαμε σ’ ένα σημείο), άρχισε να τριγυρίζει ανάμεσα μας πιάνοντας κουβέντα και άλλα τέτοια που σου φτιάχνουν την διάθεση αν δεν είσαι προκατειλημμένος. Και μόνο προκατάληψη δεν υπήρχε στο κοινό των 80 με 100 ατόμων που συμμετείχε ενεργά σε όλα τα «σκετσάκια». Μουσικά, οι Think About Life συνδυάζουν περίεργα τους ντίσκο ρυθμούς με κιθάρα και ντραμς, καθώς και φωνητικά που παραπέμπουν σε σόουλ μαύρους καλλιτέχνες. Το αποτέλεσμα διφορούμενο αλλά ενδιαφέρον.
Με ένα μικρό απαραίτητο διάλλειμα, περίπου μια ώρα μετά, βγήκαν στην σκηνή οι Land of Talk, επίσης από το Μόντρεαλ, που το μοναδικό τους άλμπουμ Some Are Lakes που κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβρη, μόνο απαρατήρητο δεν έχει περάσει. Η φυσιογνωμία και η φωνή της τραγουδίστριας και κιθαρίστριας Elizabeth Powell κυριαρχεί, ενώ η μπάντα συμπληρώνεται από τον μπασίστα Joe Yarmush και τον ντράμερ Eric Thibodeau. Μόλις αντικρύσει κάποιος την Powell, δεν μπορεί να πιστέψει ότι αυτό το μικρόσωμο κορίτσι με τα κοντά μαλλιά, μπορεί να κρύβει τόσο πάθος και ενέργεια μέσα του. Κινούμενη συνεχώς, κερδίζει το κοινό με το «νεύρο» της, ενώ τα τραγούδια του άλμπουμ με αποκορύφωμα το ομώνυμο Some Are Lakes θυμίζουν κατά κύριο λόγο PJ Harvey, αλλά και ορισμένες στιγμές Cat Power.
Δυνατά κομμάτια με κιθαριστικά σολαρίσματα εναλλάσσονταν με γοητευτικές μπαλάντες, ενώ μου έκανε εντύπωση ότι πολλοί ήξεραν τους στίχους απ’ έξω. Δύο encore έκλεισαν με τον καλύτερο τρόπο την βραδιά, ενώ φεύγοντας αναρωτήθηκα γιατί να μην περνάνε τα μικρά αυτά συγκροτήματα και από την χώρα μας, αφού ούτως ή άλλως και στις Βρυξέλλες τα ίδια εκατό άτομα πηγαίνουν στις συναυλίες, όπως και στην Ελλάδα…
Κώστας Δάγκος (cd1977@gmail.com)
Κώστας Δάγκος |
Live
